ILPB1/415-92/08-4/RP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2008 r. (data wpływu 1 lutego 2008 r.), uzupełnionym w dniu 20 lutego 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pracownik Wnioskodawcy - w jego imieniu - dokonywał zakupu towarów, które następnie otrzymał od Wnioskodawcy jako świadczenie rzeczowe. Faktura za te towary wystawiona została na rzecz Wnioskodawcy. Po przedstawieniu faktury, pracodawca dokonał zwrotu wartości towaru na osobisty rachunek bankowy pracownika.

Powyższe zakupy Wnioskodawca refundował do kwoty 380 zł, ze środków funduszu świadczeń socjalnych.

Jak wynika z przedstawionych we wniosku informacji świadczenie zostało sfinansowane z funduszu świadczeń socjalnych, zaś jego wysokość nie przekroczyła wartości 380 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ wartość świadczeń rzeczowych otrzymanych przez pracownika do kwoty 380,00 zł z mocy art. 21 ust. 1 pkt 67 jest wolna od podatku i zakup środków rzeczowych fizycznie nastąpił, czego dowodem są faktury wystawione na zakład pracy, nie należy odprowadzać od tych świadczeń podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z wyrażającym zasadę powszechności opodatkowania art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym (art. 9 ust. 2 ww. ustawy). W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowana w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Zakres zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa powyżej obejmuje zatem takie świadczenia na rzecz pracownika, które spełniają łącznie następujące warunki określone w cytowanym przepisie:

* rzeczowy charakter świadczenia,

* świadczenie w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych,

* w danym roku podatkowym wartość świadczenia nie przekracza kwoty 380 zł.

Świadczeniem rzeczowym, podlegającym zwolnieniu, o którym mowa w ww. przepisie jest również paczka dla dziecka pracownika.

Jednakże świadczenie nie miało charakteru rzeczowego. Świadczeniem "rzeczowym" jest bowiem takie świadczenie, które ma charakter materialny. Zatem refundacja, wydatków poniesionych przez pracownika jest świadczeniem pieniężnym (a nie rzeczowym), które nie podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez znaczenia pozostaje fakt, iż zakupiony towar został udokumentowany fakturą VAT wystawioną na zakład pracy, a wydatkowana przez pracownika kwota została mu zwrócona po przedstawieniu faktury zakupu oraz pochodziła ze środków funduszu świadczeń socjalnych.

Wobec powyższego należy uznać, iż opisane zdarzenie nie jest objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy i nie podlega zwolnieniu od podatku.

W przedmiotowej sprawie znajdzie natomiast zastosowanie przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zatem otrzymany przez pracownika zwrot kosztów zakupu towarów, sfinansowany ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, stanowi przychód ze stosunku pracy i wraz z pozostałymi przychodami podatnika z tego źródła przychodów podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca jako płatnik obowiązany jest do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z ww. tytułu oraz przekazania pobranych kwot do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika (art. 38 ust. 1).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.