ILPB1/415-910/10-4/AGr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2010 r. (data wpływu 10 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 5 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 10 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 1 i § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 20 października 2010 r. nr ILPB1/415-910/10-2/AGr wezwano Zainteresowanego do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. W wezwaniu wskazano, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje, iż podanie zostanie rozpatrzone tylko w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 2 listopada 2010 r., natomiast w dniu 5 listopada 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budowy (montaż, demontaż) stoisk targowych. Zainteresowany zawarł umowę o dzieło z osobą, która nie jest jego pracownikiem. W umowie tej ujęto zapis, ze wykonawca dzieła będzie otrzymywał diety w wysokości przysługującej pracownikom. Wykonanie dzieła wiąże się z koniecznością wyjazdów do innych miejscowości, również za granicę. W związku z tym wykonawcy dzieła Zainteresowany wypłaca wynagrodzenie za wykonanie dzieła oraz diety w wysokości przysługującej pracownikom (zgodnie z zawartą umową). Od wypłaconych diet Wnioskodawca nie pobiera podatku dochodowego, gdyż ich wartość nie przekracza kwot przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju i poza jego granicami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Czy wypłacane diety osobie wykonującej umowę o dzieło są dla firmy Wnioskodawcy kosztami uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych diety oraz inne wydatki związane z wyjazdami osób wykonujących umowę o dzieło są kosztem uzyskania przychodów firmy, gdyż art. 23 tej ustawy nie wymienia kwot wypłaconych z tyt. wyjazdów osobom innym niż pracownicy jako wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów. Wykonywanie umów cywilnoprawnych może wiązać się z koniecznością wyjazdów do innych miejscowości. W odniesieniu do umów o dzieło Kodeks cywilny przewiduje możliwość wypłaty wynagrodzenia oraz dodatkowych kosztów (art. 629 Kodeksu cywilnego), a takimi wydatkami są m.in. koszty poniesione w związku z niezbędnymi wyjazdami. Dodatkowo w umowie o dzieło zawarty jest zapis o wypłacie diet związanych z wyjazdami. Również zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa sądowo-administracyjnego kosztami uzyskania przychodu są wszelkie wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Kosztami podatkowymi firmy są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jaki i te pozostające z przychodami w związku pośrednim.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca, zgodnie z zawartą umową o dzieło z osobą nie będącą jego pracownikiem, wypłaca diety w związku z koniecznością wyjazdów osoby wykonującej dzieło do innych miejscowości, również za granicę.

Podkreślenia wymaga również fakt, iż osoba odbywająca podróż, w przypadku gdy nie jest pracownikiem zlecającego wykonanie dzieła, nie odbywa podróży służbowej w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, a jedynie podróż w interesach zlecającego.

Wobec powyższego koszty z tytułu podróży służbowej mogą w całości stanowić koszt uzyskania przychodu - bez względu na to czy przekraczają limity określone w rozporządzeniach tj. w rozporządzeniu sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) oraz rozporządzeniu w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż wypłacane diety osobie wykonującej umowę o dzieło mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, mając na uwadze treść art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, iż wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów został rozstrzygnięty w dniu 9 listopada 2010 r. postanowieniem nr ILPB1/415-910/10-5/AGr.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.