ILPB1/415-91/07-2/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2007 r. (data wpływu 17 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stawki podatku - jest prawidłowe.

W dniu 17 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca określił, iż od 1 października 2007 r. będzie prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą. Będzie to działalność jednoosobowa, opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości 19% (tzw. podatek liniowy), księgowość prowadzona będzie za pomocą podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Przedmiotem pozarolniczej działalności gospodarczej będzie import oraz eksport telefonów i akcesoriów telefonicznych.

Wnioskodawca będzie współpracował na dużą skalę z włoską firmą. Współpraca pomiędzy firmami będzie polegała na sprzedaży przez włoską firmę, na podstawie faktury VAT-UE telefonów i akcesoriów telefonicznych firmie Wnioskodawcy. Sprzedany towar będzie przesyłany bezpośrednio z Włoch do nabywców w krajach Unii Europejskiej, jak i poza Unią, z pominięciem firmy Wnioskodawcy. Włoska firma będzie wystawiać na firmę Wnioskodawcy fakturę VAT-UE na zakup towarów, natomiast Wnioskodawca będzie fakturował towar na kontrahenta ostatecznego, czyli na odbiorcę towaru.

Wnioskodawca zakłada, że obroty jego firmy w 2007 r. przekroczą 800.000 euro i w związku z tym - mając na uwadze treść przepisów art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 2 ust. 1 ustawy o rachunkowości - w roku 2008 będzie miał obowiązek prowadzić księgi rachunkowe i odprowadzać podatek dochodowy w wysokości 19%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy niezależnie od przekroczenia limitu obrotu 800.000 euro przez firmę rozliczającą się na zasadach ogólnych jak i na księgach handlowych, istnieje obowiązek odprowadzania podatku od uzyskanego dochodu w zadeklarowanej wysokości 19%.

Zdaniem Wnioskodawcy niezależnie od przekroczenia limitu obrotu 800.000 euro, prowadząc zarówno księgę przychodów i rozchodów jak i księgi rachunkowe, istnieje obowiązek odprowadzania podatku dochodowego w wysokości 19%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o ww. ustawy.

Stosownie do zapisu art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody w rozumieniu art. 14 za poprzedni rok podatkowy wynosiły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

Natomiast art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r.., Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) stanowi, iż przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 800.000 euro.

Mając zaś na uwadze treść art. 4 ust. 2 ww. ustawy, zgodnie z którą zdarzenia, w tym operacje gospodarcze, ujmuje się w księgach rachunkowych i wykazuje w sprawozdaniu finansowym zgodnie z ich treścią ekonomiczną, osoby oraz podmioty, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, obowiązane są do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Wobec tak brzmiących przepisów przyjąć należy, że osoby fizyczne są zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych w przypadku, gdy ich przychody w rozumieniu art. 14 za poprzedni rok podatkowy wynosiły w walucie polskiej co najmniej równowartość 800.000 euro.

Natomiast kwestię wyboru formy opodatkowania reguluje m.in. art. 9a ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej), są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowaniu form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W myśl art. 9a ust. 2 ww. ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania, a jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego - do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia tej działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Natomiast w myśl art. 9a ust. 4 ww. ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w art. 9a ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Tak więc, mając na uwadze ww. przepisy, osoby fizyczne - niezależnie od formy, w jakiej prowadzona jest księgowość firmy, mają możliwość dokonania wyboru metody opodatkowania zgodnej z art. 27, bądź zgodnej z art. 30c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - z zastrzeżeniem spełnienia warunków, o których mowa w ww. ustawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wniosek w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego opodatkowania podatkiem od towarów i usług został rozstrzygnięty pismem z dnia 13 grudnia 2007 r. nr ILPP2/443-25/07-2/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.