ILPB1/415-903/12-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2012 r. (data wpływu 17 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 17 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z wykonywaniem usług transportowych na terenie Unii Wnioskodawca ponosi koszty opłat drogowych związanych z możliwością korzystania z przejazdu drogami, w odniesieniu do których przepisy określają obowiązek wnoszenia opłat. Opłaty te stanowią nieodłączny element składowy kosztów ponoszonych w związku ze świadczeniem usług transportu drogowego. Zainteresowany świadczy między innymi usługi transportowe na terenie Słowacji i Czech. Aby korzystać z płatnych autostrad Wnioskodawca zmuszony był zaopatrzyć się w elektroniczne urządzenia pokładowe, za które wniósł kaucję. Płatności za przejazd Zainteresowany dokonuje w systemie pre-pay. Przed przejazdem autostradą Wnioskodawca musi dokonać płatności celem doładowania swojego konta. Po przekroczeniu limitu przejechanych kilometrów Zainteresowany dokonuje następnych doładowań. Po każdym doładowaniu Wnioskodawca otrzymuje potwierdzenie o przyjęciu wpłaty w formie faktury lub paragonu. Na fakturze ze Słowacji uwzględniona jest kwota dokonanego doładowania wraz z 20% podatkiem. Paragon otrzymany z Czech uwzględnia natomiast kwotę wpłaconego doładowania bez naliczonego podatku oraz stan aktualnych doładowań. Ww. płatności mają charakter zbliżony do zaliczek, ponoszone są bowiem przed rozpoczęciem planowanego przejazdu. Po zakończeniu miesiąca Wnioskodawca nie otrzymuje żadnego dokumentu, w którym obliczona jest wysokość opłaty (na podstawie przejechanych kilometrów i odpowiedniej stawki). Zainteresowany ma natomiast możliwość zalogowania się na stronie www. emyto.sk i www. myto.cz aby wydrukować zestawienie wszystkich odcinków przejechanych kilometrów, cen poszczególnych odcinków oraz ogólnej kwoty określającej przejazdy w danym miesiącu. Powyższe wydruki nie są fakturami ani notami obciążeniowymi, nie zawierają nazwy wystawcy tego dokumentu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Jaki dokument będzie podstawą księgowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Czy potwierdzenie przyjęcia wpłaty udokumentowane fakturą w kwocie netto w przypadku Słowacji a paragon z kwotą doładowania otrzymany z Czech w dacie wystawienia tych dokumentów, czy wykaz transakcji opłaty drogowej wydrukowany ze stron internetowych www. emyto.sk i www. myto.cz wraz ze sporządzonym dowodem wewnętrznym opisującym poniesiony koszt.

Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwotę brutto wynikającą z faktury ze Słowacji (wraz z zawartym w niej zagranicznym podatkiem od wartości dodanej), czy powinien zaliczyć kwotę netto (bez podatku od wartości dodanej).

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą księgowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów będzie faktura lub paragon otrzymany w momencie dokonania doładowania, ponieważ spełnia warunki dowodu księgowego, gdyż zawiera dane określone w § 12 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.). Natomiast wydruk dokonany ze strony internetowej nie zawiera określenia wystawcy i nabywcy uczestniczących w operacji gospodarczej.

Zainteresowany uważa, że może zaliczyć do kosztów kwotę brutto ponieważ zagraniczny podatek od wartości dodanej nie jest w rozumieniu polskich przepisów podatkiem od towarów i usług. Wynika to z art. 2 pkt 11 ustawy o podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

W związku z charakterem usług świadczonych przez Wnioskodawcę - usługi transportowe - wydatki na opłaty za autostrady wiążą się bezpośrednio z osiąganym przez podatnika przychodem a zatem stanowią koszt uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wątpliwości podatnika budzi forma udokumentowania poniesionych wydatków. W przypadku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółowe warunki jakie musi spełniać dokument aby mógł stanowić podstawę wpisu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Zgodnie z § 12 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach.

Stosownie do treści § 12 ust. 3 pkt 2 ww. rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są również inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Za dowody księgowe uważa się również inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 (§ 13 pkt 5 ww. rozporządzenia).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportu międzynarodowego. W trakcie wykonywania przedmiotowych usług ponoszone są opłaty za przejazdy autostradami na terenie państw Unii Europejskiej. Powyższe koszty udokumentowane są fakturami lub paragonami.

Stosownie do powyższego wyjaśnić należy, że dla dokumentowania powyższych kosztów takiego rozwiązania nie przewidziano wprost dla paragonów, kwitów autostradowych, to jednak z uwagi na specyfikę operacji oraz trudności z pozyskaniem faktury, ten"inny dowód" będzie stanowił o koszcie uzyskania przychodu pod warunkiem, że taki dokument zawierał będzie wszystkie elementy wskazane w § 12 ust. 3 pkt 2 ww. rozporządzenia.

Mając powyższe na uwadze, zasadnym jest uznać, iż w niniejszej sprawie faktury ze Słowacji oraz paragony z Czech jako dowody opłat za przejazdy autostradą, zawierające dane o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, stanowią podstawę do dokonania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od wartości dodanej wyjaśnić należy, ze w myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

Zgodnie z art. 5a pkt 17 ww. ustawy, ilekroć w ustawie mowa o ustawie o podatku od towarów i usług - oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Jednoznaczna definicja ustawowa pojęcia stanowiącego treść normy prawnej zawartej w art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyklucza inne rozumienie. Zatem przez podatek od towarów i usług należy rozumieć podatek, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej - rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Zatem ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Sformułowanie "podatek od towarów i usług" jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich. Tym samym nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim, niż Polska, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż cytowany art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania, ponieważ dotyczy podatku od towarów i usług, a nie podatku od wartości dodanej.

Zatem zapłacony podatek od wartości dodanej, wynikający ze stosownych faktur może stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu. Do kosztów Wnioskodawca może zaliczyć kwotę brutto wynikającą z faktur ze Słowacji wraz z zawartym w nich zagranicznym podatkiem od wartości dodanej.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy uznać należy, że stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.