ILPB1/415-885/09-2/AK - Możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej z mocą wsteczną.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2009 r. (data wpływu 19 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości obniżenia stawki amortyzacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości obniżenia stawki amortyzacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, która wymagała modernizacji i rozbudowy, stosownie do zaostrzonych wymogów sanitarnych oraz w związku z ubieganiem się o certyfikat "Zakładu Unijnego". Kosztowne prace inwestycyjne związane z realizacją tego przedsięwzięcia wykonano w latach 2005 i 2006. Znaczące z tego tytułu zobowiązania wobec wykonawców realizowano z kredytów bankowych, co związane było i nadal jest związane z dodatkowymi kosztami w postaci odsetek i prowizji bankowych oraz opłat leasingowych.

Borykając się w tym okresie z płatnościami wynikłymi z realizacji przedsięwzięcia, które również związane było osiągniętymi wynikami działalności wpływającymi na poziom zobowiązań z tytułu podatku dochodowego, dla którego złagodzenia Wnioskodawczyni podjęła decyzję o skorzystaniu z preferencyjnych stawek odpisów amortyzacyjnych.

W latach 2004-2008 odpisy amortyzacyjne dokonywane metodą liniową, wpływające na poziom wyniku finansowego kształtowały się odpowiednio: 135.370,00 zł, 474.750,00 zł, 546.400,00 zł, 496.518,00 zł, 380.564,00 zł.

Wyniki działalności w wymienionych okresach obejmowały: rok 2004 - zysk 254.400,00 zł, rok 2005 - zysk 361.800,00 zł, rok 2006 - zysk 346.200,00 zł, rok 2007 - strata 301.610,00 zł i rok 2008 - strata 518.980,00 zł W latach 2007 i 2008 Wnioskodawczyni korzystała z liniowego opłacania podatku dochodowego, którego to kwoty zostały zwracane w odpowiednich terminach po złożeniu sprawozdań finansowych i stosownych deklaracji PIT-36.

Przyczyną tak rażącego spadku wyników działalności była wyłącznie bardzo trudna sytuacja odbiorców wobec utraty przez nich płynności finansowej.

Dla bliższego rozeznania istniejącej w tym zakresie sytuacji Wnioskodawczyni podaje, iż stan należności od odbiorców z tytułu dostaw na początek roku 2007 stanowił już 2.395.820,00 zł, w tym powyżej 12 miesięcy 961.000,00 zł, natomiast na dzień 31 grudnia tegoż roku poziom należności wzrósł do 2.577.219,00 zł, w tym powyżej 12 miesięcy 1.195.000,00 zł, przy zobowiązaniach Zainteresowanej na rzecz dostawców odpowiednio 996.830,00 zł i 1.540.890,00 zł.

Rok 2008 przyniósł dalsze znaczące pogorszenie sytuacji bowiem należności z tytułu dostaw na koniec roku 2008 stanowiły wartość 2.878.625,00 zł, w tym przeterminowane i w postępowaniu sądowym 2.256.310,00 zł przy zobowiązaniach do 12 miesięcy w wysokości 1.755.440,00 zł.

Ta wysoce niekorzystna sytuacja w zasadniczym stopniu wywarła znaczący wpływ na poniesienie bardzo wysokich strat z prowadzonej działalności gospodarczej, a jednocześnie spowodowała utratę możliwości uzyskania kredytu bankowego niezbędnego dla czasowego w dobie kryzysu pokonania perturbacji finansowych. Uzyskanie kredytu bankowego umożliwiającego kontynuację działalności uzależnione jest w głównej mierze od czynnika rentowności, którego osiągnięcie Zainteresowana dostrzega w umożliwieniu zawieszenia odpisów amortyzacyjnych na okres dwóch lat począwszy od 1 stycznia bieżącego roku.

Wnioskodawczyni informuje, że w okresie półrocza bieżącego roku ujemny wynik działalności kształtuje się na poziomie dokonanych odpisów amortyzacyjnych tj. w granicach około 200.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość zawieszenia naliczania odpisów amortyzacyjnych na okres dwóch lat z mocą obowiązującą od 1 styczna bieżącego roku, przy uwzględnieniu przepisów art. 22i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zawieszenie naliczenia amortyzacji począwszy od 1 stycznia bieżącego roku jest jedynym środkiem umożliwiającym w trudnej i kryzysowej sytuacji dalszą kontynuację działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 powołanej ustawy.

Zasady amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w przepisach art. 22a - 22o ww. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

nbspnbsp - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z brzmieniem art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór: suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przepisy art. 22h ust. 2 cytowanej ustawy określają, że podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie do treści przepisu art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

W myśl art. 22i ust. 5 ww. ustawy podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zatem zmiana stawki amortyzacyjnej możliwa jest tylko przy stosowaniu metody określonej w art. 22i ust. 1, tj. przy stosowaniu stawek wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Należy zaznaczyć, iż zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, która odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, tak jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie, powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawczyni przyjęła metodę amortyzacji środków trwałych określoną w art. 22i ust. 1, tj. przy stosowaniu stawek wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych, wówczas może obniżyć stawkę amortyzacyjną od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ponieważ obniżenie stawki może nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego, czego Wnioskodawczyni nie uczyniła, dlatego nie może obniżyć stawki amortyzacyjnej z mocą wsteczną, tj. od 1 stycznia 2009 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.