ILPB1/415-88/08-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2008 r. (data wpływu 30 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 1991 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie najmu, handlu oraz usług, opodatkowaną na zasadach ogólnych, a od 2005 r. podatkiem liniowym oraz podatkiem od towarów i usług. Podstawowym przedmiotem działalności jest wynajem nieruchomości na własny rachunek (PKD 70.20.Z).

Do 2007 r., Wnioskodawca nabył wraz z małżonką nieruchomości, jako prywatny majątek obojga. Między małżonkami istnieje wspólność majątkowa. Wspomniane nieruchomości zostały wprowadzone do ewidencji przedsiębiorstwa, które prowadzi Wnioskodawca, małżonka jest osobą współpracującą.

W 2007 r. małżonkowie nabyli w drodze kupna nieruchomość - budynek mieszkalny (kamienicę), w którym znajdują się lokale wynajmowane na cele prowadzonej działalności gospodarczej, większość lokali jest jednak wykorzystywana na cele mieszkalne. Z uwagi na fakt, że nieruchomość została nabyta jako używana przez okres minimum 60 miesięcy, amortyzowana będzie przez 15 lat. Zakup został sfinansowany częściowo środkami własnymi, jednak w znacznej części z wykorzystaniem zaciągniętego przez współmałżonków kredytu bankowego.

Przedmiotowy budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w 2007 r. według ceny nabycia, powiększonej o koszty związane z nabyciem, poniesione do czasu wprowadzenia do ewidencji (odsetki kredytowe, koszty aktu notarialnego itp.).

W 2007 i 2008 r., Wnioskodawca dokonuje wynajmu lokali mieszkalnych i niemieszkalnych jako osoba fizyczna, małżonka zrzekła się dochodów z najmu. Dochód z najmu opodatkowany jest na zasadach ogólnych. Ponoszone koszty związane z wynajmem, m.in. koszty odsetek kredytowych Wnioskodawca zalicza do kosztów uzyskania przychodów.

W 2008 r. ww. nieruchomość Wnioskodawca zamierza wprowadzić do ewidencji prowadzonej działalności gospodarczej, następnie zaliczać do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych w poszczególnych latach pozostałą część amortyzacji i odsetek kredytowych oraz pozostałe koszty związane z wynajmem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odsetki od zaciągniętego w 2007 r. kredytu na zakup nieruchomości przez obojga małżonków - jako osób fizycznych:

* za okres wynajmu 2007 r. i częściowo roku 2008, jako osoby fizycznej od momentu wprowadzenia do ewidencji oraz

* za okres od momentu wprowadzenia do ewidencji prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej do końca okresu spłaty kredytu, stanowią koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty z tytułu amortyzacji, opłat mediów, podatku od nieruchomości, a także odsetek od kredytu zaciągniętego przez współmałżonków jako osoby fizyczne na zakup nieruchomości, w której lokale w całości Wnioskodawca wynajmuje jako osoba fizyczna i będzie wynajmował jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, stanowią koszt uzyskania przychodu dla celów podatkowych bez względu na to, czy dotyczą przychodu z najmu prywatnego, czy z działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 cytowanej ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

* zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej;

* odsetki zostały zapłacone;

* odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.

Jednakże należy zaznaczyć, iż to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia faktu, że pobrane środki (kredyt) zostały przeznaczone na cel związany z przedmiotem działalności.

W świetle powyższego, wydatki poniesione na spłatę odsetek od pożyczki zaciągniętej na zakup nieruchomości z przeznaczeniem na działalność gospodarczą (najem lokali mieszkalnych i użytkowych), mogą stanowić koszty uzyskania przychodu.

W myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zatem odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup środka trwałego, spłacone przed datą wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podwyższają wartość tego środka. Natomiast odsetki spłacone po dacie wprowadzenia nieruchomości do ewidencji środków trwałych stanowić będą bezpośrednio koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.