ILPB1/415-869/10-2/AGr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2010 r. (data wpływu 30 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży budynku handlowo - usługowego oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży budynku handlowo - usługowego oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami przemysłowymi i papierniczymi Wnioskodawczyni prowadziła w okresie od 21 sierpnia 1991 r. do dnia 30 września 2009 r., na podstawie wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej. W celach ewidencyjnych Zainteresowana prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów. Podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany był wg skali podatkowej. W 1999 r. do ewidencji środków trwałych wprowadzony został budynek handlowo - usługowy, który był wybudowany przez Wnioskodawczynię i jej męża ze wspólnych środków finansowych. Do ewidencji środków trwałych jako wartość początkową przyjęta została wycena biegłego rzeczoznawcy. Do sierpnia 2009 r. dokonywane były odpisy amortyzacyjne. Budynek handlowo - usługowy wybudowano na działce otrzymanej w wieczyste użytkowanie wg Decyzji Urzędu Miasta z dnia 20 lipca 1990 r.

W 2006 r. ustała wspólność majątkowa na skutek orzeczonego przez Sąd Okręgowy wyroku rozwiązującego małżeństwo. W 2007 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawczyni i jej mąż przejęli w wieczyste użytkowanie działkę na której został przez nich wybudowany ww. budynek oraz przeniesiona została nieodpłatnie własność budynku handlowo - usługowego wybudowanego z ich własnych środków.

W dniu 1 września 2009 r. budynek handlowo - usługowy został przekazany na potrzeby własne Wnioskodawczyni. Z dniem 30 września 2009 r. nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej przez Zainteresowaną.

W dniu 17 maja 2010 r. Wnioskodawczyni i jej mąż sprzedali prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz własność budynku handlowo - usługowego stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany przez Wnioskodawczynię i jej byłego męża dochód z odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz budynku nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c (dotyczącego odpłatnego zbycia nieruchomości o charakterze mieszkalnym oraz praw związanych z takimi nieruchomościami).

Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej. Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w działalności, nawet nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane.

W przypadku składników majątku wycofanych z działalności gospodarczej przychód z działalności gospodarczej nie powstaje, jeżeli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały one wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 24 ust. 2 zd. 2 ww. ustawy dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia, a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości. Wartość początkową środka trwałego ustala się według zasad określonych w art. 22g ww. ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni w okresie od 21 sierpnia 1991 r. do dnia 30 września 2009 r. prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą. W 1999 r. do ewidencji środków trwałych wprowadzony został budynek handlowo - usługowy, który był wybudowany przez Wnioskodawczynię i jej męża ze wspólnych środków finansowych.

Do sierpnia 2009 r. dokonywane były odpisy amortyzacyjne. Budynek handlowo - usługowy wybudowano na działce otrzymanej w wieczyste użytkowanie wg Decyzji Urzędu Miasta z dnia 20 lipca 1990 r. W dniu 1 września 2009 r. budynek handlowo - usługowy został przekazany na potrzeby własne Wnioskodawczyni. Z dniem 30 września 2009 r. nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej przez Zainteresowaną.

W dniu 17 maja 2010 r. Wnioskodawczyni i jej mąż sprzedali prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz własność budynku handlowo - usługowego stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż przychód uzyskany ze sprzedaży budynku handlowo-usługowego będącego środkiem trwałym w prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym wybudowano przedmiotowy budynek, stanowi dla Zainteresowanej przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Dochodem z odpłatnego zbycia budynku handlowo-usługowego będzie różnica między przychodem z jego sprzedaży a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, dokonanych od tego środka trwałego.

Natomiast dochodem z odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku gdy zostało ono wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (które nie podlega amortyzacji), będzie różnica pomiędzy przychodem ze sprzedaży a wartością początkową tego środka trwałego. W sytuacji gdy prawo wieczystego użytkowania gruntu nie zostało wpisane do ww. ewidencji, wówczas dochód ze sprzedaży ustala się w oparciu o art. 14 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Podstawę opodatkowania stanowi dochód, wg takiej stawki podatku jaką była opodatkowana pozarolnicza działalność gospodarcza, tj. wg skali podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.