ILPB1/415-863/08-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2008 r. (data wpływu 21 października 2008 r.) uzupełnionym w dniu 25 listopada 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 17 listopada 2008 r. nr ILPB1/415-863/08-2/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku.

Wezwanie prawidłowo doręczono w dniu 24 listopada 2008 r., wniosek uzupełniono w dniu 25 listopada 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej odzieży w wyspecjalizowanych sklepach. Wnioskodawczyni wybrała zryczałtowany podatek dochodowy jako formę opodatkowania i prowadzi ewidencję przychodów. W przyszłości zamierza jednak przejść na zasady ogólne i zaprowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów. Ponadto jest podatnikiem VAT czynnym i podatnikiem VAT UE.

Wnioskodawczyni ma możliwość dokonywania zakupu towarów handlowych (odzieży) od kontrahenta z Wielkiej Brytanii.

Wnioskodawczyni podała, iż owa firma nie chce wystawiać faktur zakupu, a jedynie paragony z kasy fiskalnej. Kontrahent brytyjski tłumaczy swoje postępowanie tym, iż Wnioskodawczyni jest zbyt małym podatnikiem i w jego przekonaniu przysługuje Jej potwierdzenie dokonania zakupu tylko w postaci paragonu fiskalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni zakup odzieży z Wielkiej Brytanii udokumentowany paragonem fiskalnym stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Wnioskodawczyni jest podatnikiem VAT, a nabywane w ramach danej transakcji towary służą czynnościom, które wykonuje jako podatnik. Dostawca towarów z Wielkiej Brytanii również jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Z punktu widzenia Wnioskodawczyni spełnienie powyższych warunków oraz fakt przemieszczenia towaru z jednego kraju członkowskiego na teren innego jest wewnątrzwspólnotowym nabyciem, a wystawienie faktury pozwala jedynie na określenie momentu powstania obowiązku podatkowego. Poza tym podstawą do określenia wewnątrzwspólnotowego nabycia jest każdy dokument potwierdzający nabycie towaru w kraju Unii Europejskiej (nie koniecznie faktura VAT).

Wnioskodawczyni uważa, że na podstawie otrzymanego paragonu fiskalnego może ujmować zakup towarów handlowych w deklaracji VAT-7 i VAT-UE, a nawet ma taki obowiązek.

Twierdzi również, że w momencie zaprowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów będzie miała prawo do ujmowania zakupu towarów handlowych na podstawie dowodu księgowego z podpiętym do niego paragonem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) podstawą zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów mogą być wyłącznie dowody księgowe spełniające warunki określone w ww. rozporządzeniu.

Stosownie do treści § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

nbspnbspnbspnbspnbspa) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,

nbspnbspnbspnbspnbspb) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,

nbspnbspnbspnbspnbspc) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,

nbspnbspnbspnbspnbspd) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych - oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

W myśl § 13 ww. rozporządzenia, za dowody księgowe uważa się również:

Ponadto, zgodnie z § 14 ww. rozporządzenia na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku) ograniczając jednak tę możliwość do enumeratywnie wskazanych wydatków, wśród których brak jest wydatku związanego z zakupem towarów handlowych w placówkach handlowych wymienionych we wniosku, tj. sklepach i sieciach handlowych. Paragon może być, na mocy § 14 ust. 2 pkt 4 i ust. 4 ww. rozporządzenia, dowodem księgowym dokumentującym zakup w jednostkach handlu detalicznego wyłącznie materiałów pomocniczych, środków czystości i bhp oraz materiałów biurowych, a także zakup paliwa i olejów za granicą.

Oznacza to, że w sytuacji przedstawionej w pytaniu, zakup towarów handlowych dokonany za granicą powinien być udokumentowany jednym z dowodów księgowych, o którym mowa w powołanym przepisie § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia.

Paragon fiskalny nie jest - w świetle powyższych przepisów - traktowany na równi z fakturą VAT.

Zatem zakup towarów handlowych, potwierdzony paragonem fiskalnym, nie stanowi podstawy do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.