ILPB1/415-845/10-2/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana x przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2010 r. (data wpływu 26 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 26 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z bratem jest wspólnikiem spółki jawnej i posiada wraz z bratem po 50% udziałów w spółce, która zajmuje się produkcją i sprzedażą odzieży. Zamierzają wycofać z ewidencji środków trwałych i przekazać nieodpłatnie na cele prywatne jedną nieruchomość składającą się z budynku i prawa wieczystego użytkowania gruntu, która została zakupiona ze środków spółki, która to czynność zostanie udokumentowana fakturą wewnętrzną i opodatkowana właściwą stawką VAT oraz aktem notarialnym zawartym w celu dokonania zmian wpisów w odpowiednim dziale w księdze wieczystej. Obecnym właścicielem tej nieruchomości jest spółka jawna, a po wycofaniu właścicielami zostaną po połowie, wspólnicy spółki jawnej.

Po wycofaniu tej nieruchomości Wnioskodawca wraz z bratem zamierzają wnieść ją aportem do nowo utworzonej spółki jawnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie opodatkowania przychodów.

Czy wycofanie środka trwałego z ewidencji środków trwałych (przekazanie na cele prywatne) stanowi przychód Wnioskodawcy podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymienia jako przychód wycofania środków trwałych z działalności gospodarczej, dlatego wycofanie środków trwałych z działalności gospodarczej nie będzie skutkowało powstaniem jakiegokolwiek zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku będących środkami trwałymi ujętych w ewidencji środków trwałych oraz zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 odrębnymi źródłami przychodu są działalność gospodarcza i odpłatne zbycie nieruchomości i prawa wieczystego użytkowania gruntów, jednak art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy wyłącza stosowanie przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 w stosunku do odpłatnego zbycia składników majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia środków trwałych wykorzystywanych aktualnie w działalności gospodarczej jak i przychody z odpłatnego zbycia tych środków trwałych, które zostały z tej działalności wycofane, jeżeli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat.

Mając na uwadze fakt, że wycofanie z działalności gospodarczej przedmiotowej nieruchomości wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu nie ma charakteru odpłatnego a przywołane przepisy uzależniają powstanie przychodu od odpłatnego zbycia oraz wskazują, że obowiązek podatkowy powstaje także w ciągu 6 lat po wycofaniu środka trwałego z działalności (czyli w momencie wycofania nie powstaje) więc w przedmiotowej sprawie w chwili przekazania nieruchomości wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu Wnioskodawca nie osiągnie żadnego przychodu powodującego powstanie obowiązku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 8 § 2 i art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) spółka jawna jest spółką osobową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Spółka jawna może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Z kolei, art. 28 Kodeksu spółek handlowych precyzuje, że majątek spółki jawnej stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

W świetle powyższych regulacji majątek spółki jawnej jest prawnie wydzielony.

Z opisu zdarzenia wskazanego we wniosku wynika, że Spółka jawna - Wnioskodawca zamierza wycofać środek trwały ze Spółki i nieodpłatne przekazać go na potrzeby prywatne dwojga wspólników. Nieruchomość została uprzednio nabyta przez Spółkę.

Zdarzenie to wymaga zanalizowana w kontekście regulacji traktujących o zbyciu składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 - tj. pozarolniczej działalności gospodarczej - uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W przypadku wycofania składnika majątku z działalności gospodarczej, przychód z tytułu jego zbycia, stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstanie również jeżeli sprzedaż nastąpi w okresie sześciu lat po wycofaniu tego składnika.

Nieodpłatne przekazanie środka trwałego na potrzeby własne wspólników Spółki nie stanowi zbycia tego środka.

Mając na względzie przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż nieodpłatne przekazanie przez spółkę jawną środka trwałego do majątku prywatnego wspólników, nie powoduje powstania przychodu podatkowego po stronie Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wniosek w zakresie wniesienia aportu do spółki jawnej został rozstrzygnięty w dniu 7 października 2010 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-845/10-3/IM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.