ILPB1/415-838/10-5/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2010 r. (data wpływu 22 lipca 2010 r.), uzupełnionym w dniach 14 i 18 października 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego oraz Ordynacji podatkowej w zakresie przedawnienia za okres nieobjęty postępowaniem kontrolnym organu kontroli skarbowej - jest prawidłowe.

W dniu 22 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego i zaliczenia do przychodów podatkowych wartości zagarniętego mienia oraz Ordynacji podatkowej w zakresie przedawnienia.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 6 października 2010 r. nr ILPB1/415-838/10-2/AO wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 11 października 2010 r., natomiast w dniu 18 października 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 14 października 2010 r.). Brakującą opłatę uzupełniono w dniu 14 października 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na handlu detalicznym.

W roku 2004 w Jego sklepie miało miejsce zdarzenie polegające na tym, że w wyniku inwentaryzacji został stwierdzony niedobór towarów na wartość (w zaokrągleniu) 220.000 zł netto. Zainteresowany zawiadomił prokuraturę o popełnieniu przestępstwa przez zatrudnionych pracowników. W roku 2005 Urząd Kontroli Skarbowej, na wniosek prokuratury, przeprowadził kontrolę w zakresie rozliczeń z budżetem z tytułu podatku VAT i podatku dochodowego. W wyniku kontroli stwierdzono niedobory, nie stwierdzono nieprawidłowości w ewidencji księgowej.

W dniu xx lutego 2005 r. Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Skarbowego o wydanie pisemnej interpretacji: w jaki sposób, zgodnie z prawem podatkowym rozliczyć powstały niedobór (zał. nr 1). W odpowiedzi urząd uznał Jego stanowisko w sprawie za prawidłowe (zał. nr 2 i 3). Zainteresowany rozliczył więc podatek dochodowy nie zaliczając (do czasu wyjaśnienia sprawy) niedoboru do kosztów uzyskania przychodu. Zapłacił podatek dochodowy mając nadzieję, że kiedyś będzie mógł skorygować zeznanie roczne i odzyskać zapłacony podatek. Jednak od 2005 r. do dnia dzisiejszego toczy się postępowanie przed sądem w sprawie powstałego niedoboru. Jest duże prawdopodobieństwo, że sprawa toczyć się będzie jeszcze przez następnych kilka lat. Urząd Kontroli Skarbowej zawiesił postępowanie do czasu wyjaśnienia sprawy przez sąd (zał. nr 4).

W przedmiotowym wniosku zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien dokonać korekty zeznania podatkowego za rok 2004 i w razie potrzeby za lata następne, a zwrot wartości zagarniętego mienia zaliczyć do przychodów podatkowych w bieżących rozliczeniach - po zakończeniu postępowania przez sąd.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, iż toczące się postępowanie sądowe w sprawie niedoboru nie rokuje zakończenia w najbliższym czasie - jeżeli sprawa potrwa jeszcze kilka lat to straci prawo do złożenia korekty zeznania podatkowego za rok 2004 i lata następne. Na złożenie korekty ma czas do upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego przedawnia się z upływem pięciu lat licząc od końca roku, w którym upłynął termin zapłaty tego podatku. W przypadku Wnioskodawcy z powodu przedawnienia straci prawo do złożenia korekty za rok 2004 z dniem 31 grudnia 2010 r.

Zdaniem Zainteresowanego, mimo toczącego się postępowania sądowego powinien dokonać korekty zeznania podatkowego za rok 2004 (najpóźniej do 31 grudnia 2010 r.) i w razie potrzeby za lata następne, zaliczając niedobór do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca uważa, że po zakończeniu postępowania przez sąd i zwrotu wartości zagarniętego mienia będzie zobowiązany wartości te zaliczyć do przychodów podatkowych w bieżących rozliczeniach podatkowych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytania dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego oraz Ordynacji podatkowej w zakresie przedawnienia za okres nieobjęty postępowaniem kontrolnym organu kontroli skarbowej.

Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów podatkowych wartości zagarniętego mienia został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 22 października 2010 r. nr ILPB1/415-838/10-6/AO.

Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego oraz Ordynacji podatkowej w zakresie przedawnienia za okres objęty postępowaniem kontrolnym organu kontroli skarbowej został rozpatrzony postanowieniem z dnia 22 października 2010 r. nr ILPB1/415-838/10-4/AO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przepis art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Jak wynika z powyższego, strata nie jest podatkowo obojętna, bowiem ustawodawca zawarł uregulowania, zgodnie z którymi strata może być rozliczana przez podatnika w następnych latach podatkowych. Przy odliczaniu straty ważne są dwie kwestie, a mianowicie: podmiot dokonujący obniżenia dochodów oraz źródło przychodu, które przyniosło stratę i z którego dochód służy jej pokryciu.

Powyższe jednoznacznie prowadzi do wniosku, że strata z danego źródła przychodu może być pokryta jedynie z dochodów z tego samego źródła, a ponadto, że stratę może rozliczyć wyłącznie ten podatnik, który ją poniósł i wykazał w zeznaniu podatkowym.

Przepisy regulujące zasady uprawniające do skorygowania deklaracji oraz jej wymogi formalne zawarte są w art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Z treści § 1 ww. artykułu wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą korygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty - art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 81b § 1 ww. ustawy, uprawnienie do skorygowania deklaracji:

Stosownie do art. 81b § 2 ustawy Ordynacji podatkowej, korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych.

W myśl art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym już - wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji oraz z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty. Korektę zeznania podatkowego należy składać wyłącznie na odpowiednich formularzach, tj. obwiązujących przy rozliczaniu podatku za dany rok.

W tym miejscu należy podkreślić, iż przy korekcie deklaracji należy uwzględnić przepisy dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z art. 70 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Przedawnienie jest jednym ze sposobów wygasania zobowiązań podatkowych i jednocześnie jedną z podstawowych instytucji prawa podatkowego chroniącą pewność obrotu.

Przedawnienie oznacza, że po upływie określonego czasu od momentu powstania zobowiązania podatkowego zobowiązanie to wygasa, a organ podatkowy, po upływie terminu przedawnienia, nie może domagać się uregulowania (nie ma możliwości wyegzekwowania) należnego świadczenia. Należy przy tym zauważyć, że przedawnienie następuje z mocy prawa. Termin początkowy i termin końcowy przedawnienia zobowiązania podatkowego wyznaczają termin wymagalności, czyli płatności tego zobowiązania. Termin płatności podatku jest natomiast terminem, w którym dłużnik podatkowy powinien spełnić swoje świadczenie podatkowe, a jednocześnie wierzyciel podatkowy ma prawo żądania określonego zachowania się dłużnika podatkowego wynikającego z treści stosunku zobowiązaniowego.

Terminy odgrywają w prawie bardzo ważną rolę zważywszy, iż prawo istnieje i jest realizowane w danym czasie, a także ze względu na to, że samo prawo wiąże z upływem czasu określone skutki prawne. Jednym z zasadniczych warunków prawidłowego wykonania zobowiązania przez dłużnika jest, aby nastąpiło to we właściwym czasie. Inaczej należy przyjąć, że świadczenie nie zostało spełnione lub spełniono je nienależycie. Nadejście terminu realizacji zobowiązania powoduje, że staje się ono wymagalne, a konsekwencją tego jest prawo wierzyciela do żądania zaspokojenia oraz obowiązek dłużnika spełnienia tego świadczenia. Z istoty stosunku zobowiązaniowego w prawie podatkowym wynika, że termin jego realizacji musi być ściśle określony przez prawo.

Powyższe prowadzi do wniosku, iż podatnik może skutecznie zmienić (skorygować) wysokość zobowiązania podatkowego w ramach jego samoobliczenia, o ile to zobowiązanie nie uległo przedawnieniu.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w sklepie Wnioskodawcy w wyniku inwentaryzacji został stwierdzony niedobór towarów. Zainteresowany zawiadomił prokuraturę o popełnieniu przestępstwa przez pracowników. Zainteresowany rozliczył podatek dochodowy i nie zaliczył (do czasu wyjaśnienia sprawy) niedoboru do kosztów uzyskania przychodu. Zdaniem Zainteresowanego, mimo toczącego się postępowania sądowego powinien dokonać korekty zeznania podatkowego za rok 2004 zaliczając niedobór do kosztów uzyskania przychodów. W przypadku zaliczenia niedoboru do kosztów uzyskania przychodów w 2004 r. powstałaby u Wnioskodawcy strata z pozarolniczej działalności gospodarczej, którą Zainteresowany chciałby rozliczyć poprzez dokonanie korekty zeznań podatkowych.

Mając na uwadze zaistniały stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, iż co do zasady, jeżeli wystąpiły okoliczności wskazujące na to, że Wnioskodawca poniósł w 2004 r. stratę z pozarolniczej działalności gospodarczej ma prawo ją rozliczyć, poprzez pomniejszenie dochodu do opodatkowania w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego, Zainteresowany jest uprawniony do złożenia korekty zeznań podatkowych za okres nieobjęty postępowaniem kontrolnym organu kontroli skarbowej stosownie do treści art. 81 § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, z uwzględnieniem okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego, o którym mowa w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.