ILPB1/415-822/09-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2009 r. (data wpływu 30 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

* nieumorzonej wartości środka trwałego - jest nieprawidłowe,

* odsetek od kredytu - jest prawidłowe.

W dniu 30 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości środka trwałego oraz odsetek od kredytu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność polegającą na budowaniu lokali mieszkalnych i użytkowych na sprzedaż. Budowa zlokalizowana została na gruncie użytkowanym wieczyście. Prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionymi na tym gruncie budynkami produkcyjnymi i magazynowymi zakupione zostało wcześniej od innego podmiotu gospodarczego w latach 1996-1997 w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę w formie spółki cywilnej wraz z małżonką. Obiekty zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych spółki cywilnej i były amortyzowane, bowiem były użytkowane do celów działalności produkcyjnej. W 2005 r. zaprzestano produkcji, małżonkowie-wspólnicy spółki dokonali notarialnego podziału majątku wspólnego w wyniku którego Zainteresowany stał się jedynym właścicielem majątku spółki, tj. prawa do gruntu i zlokalizowanych na nim budynków. Spółka została rozwiązana. Do działalności prowadzonej jednoosobowo przez Wnioskodawcę, a polegającej na budowie lokali w celu dalszej odsprzedaży wykorzystane zostały składniki majątkowe byłej spółki cywilnej. Część budynków została wyburzona całkowicie, a jeden z nich został rozebrany częściowo i w tym miejscu wybudowane zostało małe osiedle mieszkaniowe.

Do ustalenia dochodu rocznego ze sprzedaży wybudowanych lokali do kosztów uzyskania przychodu doliczono wartość w cenie nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz wartość budynków (wartość niezamortyzowaną w spółce cywilnej) przypadające proporcjonalnie do sprzedanej powierzchni lokali. Do kosztów okresu zaliczono kwotę zapłaconych w roku podatkowym odsetek od kredytu zaciągniętego na budowę lokali.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowo zaliczono do kosztów uzyskania przychodów uzyskanych z tytułu sprzedaży lokali mieszkalnych niezamortyzowaną część wyburzonych, budynków na miejscu których wybudowano nowe budynki oraz czy słusznie zaliczono do kosztów okresu koszty zapłaconych odsetek bankowych od kredytu zaciągniętego na wybudowanie budynków mieszkalnych z lokalami przeznaczonymi do odsprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, stare budynki z punktu widzenia ekonomicznego stały się materiałami, a wykorzystanie atrakcyjnego miejsca, gdzie były zlokalizowane pozwoliło na uzyskanie przychodów ze sprzedaży lokali. Wydatek choć wcześniej poniesiony bezspornie służył uzyskaniu przychodów i z tego względu został zaliczony do kosztów.

Odsetki jak wynika z przepisów ustawy, są kosztem w dacie ich poniesienia. Jako koszty pośrednie wiążą się z całokształtem działalności, a nie tylko z przerobem materiałów, ponadto w tym konkretnym przypadku dotyczą też lokali sprzedanych w poprzednim roku podatkowym. Stąd zaliczone zostały do kosztów okresu w którym zostały zapłacone.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

* nieumorzonej wartości środka trwałego uznaje się za nieprawidłowe,

* odsetek od kredytu uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Użyty przez ustawodawcę zwrot "w celu osiągnięcia przychodów" oznacza, iż aby określony budynek wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, to pomiędzy tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego rodzaju, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie źródła przychodu.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Stosownie do treści art. 22c pkt 1 powołanej ustawy amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Przez środki trwałe rozumie się rzeczowe aktywa trwałe, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne i zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki lub oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Uznanie konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodów uzależnione jest od związania go z przychodem takim związkiem przyczynowo-skutkowym, który oznacza, że poniesienie wydatku miało lub mogło mieć w kategoriach obiektywnych wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty zarówno te bezpośrednie, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem wydatków ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

W świetle tego przepisu, w przypadku gdy likwidacja środków trwałych została dokonana z tej przyczyny, że dotychczas wykorzystywany środek trwały utracił przydatność z racji zmiany rodzaju działalności, to poniesiona strata nie stanowi kosztu podatkowego.

W przypadku likwidacji środka trwałego rozstrzygnięcie kwestii, czy nieumorzona wartość likwidowanego składnika majątku stanowi koszt uzyskania przychodów, zależy od przyczyny likwidacji tego środka. Likwidacja może być przeprowadzona z różnych powodów, co jest istotne podatkowo, bowiem w zależności od rodzaju i charakteru przyczyny likwidacji, inny jest sposób rozliczania kosztów.

Ze złożonego wniosku wynika, iż obecnie Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na budowie lokali w celu dalszej odsprzedaży. W działalności wykorzystuje składniki majątku zlikwidowanej już spółki cywilnej. Zainteresowany wskazuje, że po dokonaniu całkowitej rozbiórki części budynków, a jednego z nich częściowo, w których prowadzona była działalność produkcyjna, wybudowane zostało nowe osiedle mieszkaniowe.

Reasumując, jeśli likwidacja środka trwałego nastąpiła w wyniku zmiany rodzaju działalności, a taka sytuacja występuje w przedmiotowej sprawie, obiekty były użytkowane dla celów działalności produkcyjnej, a po zmianie rodzaju działalności na budowlaną straciły przydatność gospodarczą i uległy częściowej lub całkowitej rozbiórce, wówczas starta z tego tytułu nie jest kosztem uzyskania przychodów.

Zatem Wnioskodawca nieprawidłowo zaliczył do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowaną część wyburzonych budynków, gdyż nastąpiła zmiana rodzaju działalności z produkcyjnej na budowlaną.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu należy wskazać, że stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli: - pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

* pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Nie ulega wątpliwości, że zaciągnięcie kredytu na wybudowanie budynków mieszkalnych z lokalami przeznaczonymi do odsprzedaży, związane jest z działalnością Wnioskodawcy, a wydatki ponoszone w związku z takim kredytem ponoszone są w celu uzyskania przychodów.

Możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych zapłaconych odsetek od kredytów zaciągniętych w celu sfinansowania wybudowania budynków mieszkalnych przeznaczonych do odsprzedaży - towaru handlowego - wynika z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że koszty z tytułu zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na wybudowanie budynków mieszkalnych z lokalami przeznaczonymi do odsprzedaży (towarów handlowych) powinny być potrącone w dacie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.