ILPB1/415-81/09-3/AMN - Zaewidencjonowanie kosztów bezpłatnej degustacji win w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.
Pismo z dnia 28 stycznia 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-81/09-3/AMN Zaewidencjonowanie kosztów bezpłatnej degustacji win w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2008 r. (data wpływu 4 listopada 2008 r.), uzupełnionym w dniach 19 stycznia 2009 r. oraz 27 stycznia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaewidencjonowania kosztów bezpłatnej degustacji win w podatkowej księdze przychodów i rozchodów - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 4 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 19 stycznia 2009 r. i 27 stycznia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaewidencjonowania kosztów bezpłatnej degustacji win w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca jest importerem win. W ramach swojej działalności do wspomagania sprzedaży stosuje bezpłatne degustacje win dla klientów. W tym celu z zakupionych win otwiera butelki poszczególnych gatunków win do rozlania na ww. degustacjach. Nie są to jednak "specjalne" butelki przeznaczone na tzw. próby lecz pełnowartościowy towar, który w normalnym przypadku zostałby sprzedany. Klienci nie otrzymują żadnych gratisów, ani darmowych butelek. Jedyna możliwość zapoznania się z winem przed jego kupnem, to właśnie taka degustacja.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy wino zużyte na bezpłatne degustacje win podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w jakiej formie zaliczyć je do kosztów.
Zdaniem Wnioskodawcy, wino zużyte na bezpłatne degustacje powinno być zdjęte ze stanu magazynu po cenie zakupu na dokumencie WZ.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę zwrotu "wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodu" oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wydatków bezpośrednio związanych z danym źródłem przychodów i poniesionych w celu osiągnięcia przychodu z tego źródła.
Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do wspierania sprzedaży stosuje bezpłatne degustacje win dla klientów. Celem degustacji jest zapoznanie klientów z oferowanym winem przed kupnem. W związku z powyższym wydatki poniesione na zakup produktów spożytych podczas degustacji, związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, stanowią koszty uzyskania przychodów.
Wnioskodawca wskazał, że w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, rozliczeń podatkowych dokonuje na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
Sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).
Stosownie do treści § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:
faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
-oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
Zgodnie z § 13 cytowanego rozporządzenia za dowody księgowe uważa się również:
dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
dowody przesunięć;
dowody opłat pocztowych i bankowych;
inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
Zawarte w rozporządzeniu objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów określają w jakich kolumnach wpisywać określone przychody i rozchody.
Zgodnie z Objaśnieniami do podatkowej księgi przychodów i rozchodów zawartymi w ww. rozporządzeniu, kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.
Natomiast kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów.
Zatem wina wykorzystane na przedmiotowe degustacje, jeżeli zostały ujęte w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów, należy przenieść, na podstawie dowodu przesunięć, z kolumny 10 do kolumny 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów, uwzględniając cenę zakupu, tj. zgodnie z treścią § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.
Reasumując, w niniejszej sprawie wydatki poniesione na zakup win, które zostały zużyte na bezpłatne degustacje, stanowią koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej i podlegają ujęciu w kolumnie 13 prowadzonej przez Wnioskodawcę podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Przedstawione we wniosku pytanie dotyczące podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięte odrębnym pismem.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.