ILPB1/415-78/11-3/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2011 r. (data wpływu 20 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Aktem notarialnym z dnia 1 marca 2003 r. Wnioskodawca wraz z żoną zakupił, od osoby fizycznej do majątku osobistego, działkę o powierzchni 2,6680 ha. Z dniem 1 lipca 2004 r. część działki o powierzchni 5.000 m² wprowadził do działalności gospodarczej prowadzonej w formie przedsiębiorstwa jednoosobowego. Na działce tej wybudował zakład produkcyjny. W ramach tej inwestycji wybudował drogę dojazdową od trasy krajowej do zakładu. Ponieważ droga służyła wyłącznie temu celowi (dojazd do zakładu), koszt jej wybudowania podwyższył wartość budynku. Całość była amortyzowana w działalności gospodarczej.

19 listopada 2008 r. Urząd Wojewódzki wszczął postępowanie wywłaszczeniowe dla realizacji celu publicznego jakim była rozbudowa drogi krajowej do parametrów drogi ekspresowej. W październiku 2010 r. zapłacono na konto bankowe Wnioskodawcy i małżonki odszkodowanie, które obejmowało wywłaszczony grunt o powierzchni 3.402 m² oraz nakłady poniesione na wybudowanie drogi dojazdowej do zakładu. Wywłaszczony grunt związany jest z majątkiem osobistym. Nakłady na drogę dojazdową były zaś związane z działalnością gospodarczą i były ujęte w ewidencji środków trwałych. Otrzymane odszkodowanie odrębnie określa wartość rynkową gruntów oraz wycenę poniesionych nakładów na drogę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Czy niezamortyzowana wartość nakładów poczyniona na drogę jest kosztem uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztem działalności gospodarczej będzie niezamortyzowana do dnia wywłaszczenia, wartość drogi dojazdowej do zakładu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W przedstawionym stanie faktycznym doszło do wywłaszczenia gruntu o powierzchni 3.402 m² pod rozbudowę drogi krajowej do parametrów drogi ekspresowej, otrzymania przez Wnioskodawcę odszkodowania za wywłaszczony grunt oraz za nakłady poniesione na wybudowanie przez Zainteresowanego drogi dojazdowej do zakładu.

Wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości. Może być ono dokonane, jeżeli cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w drodze umowy (art. 112 ust. 2-3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.). Zgodnie z art. 128 ust. 1 powołanej ustawy, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

W analizowanym przypadku doszło zatem do nabycia gruntu na podstawie ostatecznej decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości, za odszkodowaniem na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca pozbawiony został ww. praw, uzyskując w zamian odszkodowanie odpowiadające ich wartości.

Opisana czynność wywołuje zatem skutki podatkowe właściwe dla odpłatnego zbycia. W związku z powyższym, po stronie Wnioskodawcy powstał przychód podatkowy w postaci ww. odszkodowania. Jego wątpliwości dotyczą natomiast sposobu ustalenia kosztów uzyskania tego przychodu.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

* poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu, lub mieć na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy,

* wydatek jest prawidłowo udokumentowany.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie przychodu, ewentualnie na zwiększenie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do treści art. 24 ust. 2 pkt 1 zd. 2 cyt. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości lub wartością wynikającą z dokumentu stwierdzającego nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, którego wartość początkową dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustalono zgodnie z art. 22g ust. 10, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tego prawa lub udziału w takim prawie.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną w 2003 r. zakupił, od osoby fizycznej do majątku osobistego, działkę o powierzchni 2,6680 ha, część działki o powierzchni 5.000 m² wprowadził do działalności gospodarczej prowadzonej. Na działce tej wybudował zakład produkcyjny oraz wybudował drogę dojazdową od trasy krajowej do zakładu. Całość była amortyzowana w działalności gospodarczej. Następnie w październiku 2010 r. na konto bankowe Wnioskodawcy i małżonki wpłynęło odszkodowanie, które obejmowało wywłaszczony grunt o powierzchni 3.402 m² oraz nakłady poniesione na wybudowanie drogi dojazdowej do zakładu w związku realizacją celu publicznego jakim była rozbudowa drogi krajowej.

Zgodnie z zasadą wynikającą z powołanych unormowań, kosztem uzyskania przychodu ze zbycia środków trwałych jest zatem koszt ich nabycia albo wytworzenia, a jeżeli środki trwałe podlegają amortyzacji - koszt ich nabycia albo wytworzenia pomniejszony o dokonane odpisy amortyzacyjne.

Reasumując, w związku z wywłaszczeniem, nieruchomości na której znajdował się środek trwały Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na jego wytworzenie, pomniejszone o wartość odpisów amortyzacyjnych dokonanych od wartości początkowej środka trwałego.

Wobec powyższego, Zainteresowany może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu niezamortyzowaną część kosztów poniesioną na wybudowanie drogi dojazdowej od trasy krajowej do zakładu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tutejszy organ informuje, że wniosek:

* w zakresie zwolnień przedmiotowych został rozstrzygnięty w dniu 18 kwietnia 2011 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-78/11-2/IM,

* w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem w terminie późniejszym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.