ILPB1/415-761/09-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2009 r. (data wpływu 3 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 3 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi usługową działalność gospodarczą. Zainteresowana wykonuje ją w siedzibie prowadzonej działalności jak również wyjazdowo w innych miejscowościach polskich i poza granicami kraju w zależności od potrzeb i umów z klientami.

Do prowadzonej działalności gospodarczej został zakupiony samochód, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Działalność gospodarczą Wnioskodawczyni prowadzi w sposób ciągły bez przerw i zawieszeń. W czasie wyjazdów Zainteresowanej, tj. świadczenia usług poza siedzibą, czy krajem działalność w siedzibie jest prowadzona przez pracowników. W kilku miesiącach roku kalendarzowego Wnioskodawczyni nie dokonywała zakupu paliwa do samochodu w związku z jej wyjazdami oraz awarią samochodu i oczekiwaniem na części i naprawę. We wszystkich dwunastu miesiącach roku kalendarzowego Wnioskodawczyni dokonywała odpisów amortyzacyjnych od ww. samochodu i rozlicza je w koszty prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w poszczególnych miesiącach w których Wnioskodawczyni nie posiada dokumentów dotyczących zakupu paliwa do samochodu będącego składnikiem majątku trwałego firmy ma prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych i rozliczania ich w koszty prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, miała prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych i zaliczania ich w koszty prowadzonej działalności gospodarczej we wszystkich dwunastu miesiącach roku kalendarzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Jak wynika z powyższego, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów określonego wydatku wymaga łącznego spełnienia dwóch podstawowych przesłanek, które zakładają, że między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź funkcjonowanie źródła przychodu, a także wydatek ten nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ustawy.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22a ust. 1 cyt. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zakupiła samochód, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Działalność gospodarcza prowadzona jest w sposób ciągły bez przerw i zawieszeń. W kilku miesiącach roku kalendarzowego nie dokonywała zakupu paliwa do samochodu w związku z wyjazdami oraz awarią samochodu. Jednakże we wszystkich miesiącach roku kalendarzowego Zainteresowana dokonywała odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowego samochodu i rozliczała je w koszty prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni w poszczególnych miesiącach, w których nie posiada dokumentów zakupu paliwa do przedmiotowego samochodu będącego składnikiem majątku trwałego firmy miała prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych i rozliczania ich w koszty prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast fakt nieposiadania dokumentów dotyczących zakupu paliwa pozostaje bez wpływu na możliwość dokonywania przedmiotowych odpisów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.