ILPB1/415-749/13-4/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2013 r. (data wpływu 25 czerwca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 18 września 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 25 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 11 września 2013 r., znak ILPB1/415-749/13-2/AA, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 września 2013 r., a w dniu 18 września 2013 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą X. Działalność rozpoczął 10 maja 2013 r. Działalność jest zarejestrowana pod adresem ul. (...). Miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest obecnie A.

Wnioskodawca prowadzi działalność w oparciu o księgę przychodów i rozchodów. Nie jest płatnikiem VAT-u, za swoje usługi wystawia rachunki.

W ramach działalności Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie pośrednictwa handlowego, a głównym klientem (zleceniodawcą) Wnioskodawcy jest firma z siedzibą w B.

Charakter realizowanego zlecenia wymaga ciągłych wyjazdów i pobytu w B.

Zainteresowany nie ma możliwości wykonania usługi dla klienta na odległość (z siedziby firmy z A), czynności związane z realizacją zawartego kontraktu wymagają bieżących konsultacji i spotkań z klientem. Niezwykle istotny jest też fakt, że dokumenty i informacje niezbędne do prawidłowego wykonania zlecenia dostępne są wyłącznie w siedzibie firmy w B. Znacząca cześć zadań wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach podjętego kontraktu wymaga korzystania z systemu przetwarzania danych, a tym samym prawie codziennego (5 dni w tygodniu) wielogodzinnego pobytu w ww. siedzibie.

Wynajmowanie hotelu byłoby kosztowne, a codzienne dojazdy - zważywszy na odległość około 180 km pomiędzy miastami - bardzo czasochłonne i męczące. Dlatego, kierując się względami ekonomicznymi i racjonalnym działaniem, Wnioskodawca podjął decyzję o wynajęciu (na czas trwania kontraktu) lokalu mieszkaniowego w B. Umowa najmu zostanie zawarta pomiędzy firmą Wnioskodawcy a wynajmującym. W związku z zawartą umową, Zainteresowany ponosić będzie następujące koszty:

* czynsz najmu,

* czynsz administracyjny (obejmujący opłaty za wodę i ogrzewanie),

* opłaty za energię elektryczną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty związane z wynajęciem mieszkania w B, tj. czynsz najmu oraz koszty utrzymania (czynsz administracyjny i opłata za energię) stanowić będą koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki związane z wynajmem mieszkania stanowią na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu, gdyż są racjonalnie uzasadnionymi wydatkami związanymi z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie i zachowanie źródła przychodu.

Pomiędzy ponoszonymi wydatkami na wynajem mieszkania a uzyskiwanymi przychodami zachodzi związek przyczynowo-skutkowy.

Pobyt w B, gdzie obecnie Wnioskodawca świadczy usługi w ramach prowadzonej działalności, jest traktowany przez Wnioskodawcę jako przejściowy i jest pobytem wyłącznie w celach zarobkowych. Wydatek na wynajęcie mieszkania Zainteresowany uważa za racjonalny, gdyż w ten sposób ponosi koszty niższe niż w przypadku codziennych podróży z A do B, czy też pobytu w hotelu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, która jest zarejestrowana w A. W ramach działalności świadczy usługi w zakresie pośrednictwa handlowego, a głównym klientem jest firma z siedzibą w B. Charakter realizowanego zlecenia wymaga ciągłych wyjazdów i pobytu w B. Wnioskodawca działając racjonalnie i kierując się względami ekonomicznymi podjął decyzję o wynajęciu lokalu mieszkalnego w B. Będzie ponosił wydatki na: czynsz najmu, czynsz administracyjny (woda, ogrzewanie), energię elektryczną.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że do wydatków na wynajem mieszkania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej znajdują zastosowanie postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro zatem wydatki z tego tytułu spełniają kryterium celowości, o którym mowa w tym przepisie to mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zwraca się jednakże uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wskazanych we wniosku wydatków. Należy zaznaczyć, że zgromadzone dowody nie mogą się przy tym ograniczać wyłącznie do faktur lub rachunków wystawionych przez właściciela przedmiotowego mieszkania, który wynajmuje Wnioskodawca, stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez niego wydatków z tytułu wynajmu tego mieszkania.

Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach wymagających pobytu w miejscowości, w której podatnik wynajął mieszkanie, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Reasumując powyższe stwierdzić należy, że jeżeli poniesione wydatki będą spełniać wszystkie wymienione powyżej warunki, to będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.