ILPB1/415-742/12-4/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2012 r. (data wpływu 2 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 31 października 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu zawarcia umowy spółki komandytowej - jest prawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu zawarcia umowy spółki komandytowej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 23 października 2012 r., znak ILPB1/415-742/12-2/TW, ILPB2/436-204/12-2/MK, ILPB2/436-212/12-25/WS na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 25 października 2012 r., a w dniu 31 października 2012 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni zamierza zawrzeć umowę spółki komandytowej, której wspólnikami będą dwie inne osoby fizyczne oraz spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawczyni i osoby fizyczne będą komandytariuszami spółki komandytowej, natomiast spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie komplementariuszem spółki komandytowej. Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę będzie w szczególności obróbka mechaniczna elementów metalowych i produkcja konstrukcji metalowych i ich części.

Jeden z komandytariuszy niebędący Wnioskodawczynią wniesie do spółki wkład niepieniężny (aport) w postaci następujących składników majątku: maszyna zakupiona 8 grudnia 2010 r., frezarka zakupiona w dniu 9 lutego 2012 r., interfejs zakupiony w dniu 12 kwietnia 2011 r., mikron zakupiony w dniu 20 kwietnia 2012 r., sprężarka śrubowa zakupiona w dniu 13 kwietnia 2012 r., maszyna do metalu zakupiona w dniu 7 lutego 2011 r., klimatyzator kanałowy o wartości 10.000,00 złotych netto, a nadto dwa pojazdy mechaniczne - samochód Peugeot A oraz Peugeot B. Spółka komandytowa przystąpi nadto do umowy kredytu zawartej przez osobę wnoszącą aport z Bankiem, nadto wstąpi w miejsce tej osoby jako najemca lokalu wykorzystywanego w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka komandytowa przejmie umowy o media służące prowadzeniu działalności gospodarczej (prąd, woda) przez osobę wnoszącą aport w ten sposób, że umowy te zostaną rozwiązane z dostawcami mediów przez Wnioskodawczynię i zawarte przez spółkę komandytową. Do spółki komandytowej zostaną nadto wniesione wierzytelności związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przez osobę wnoszącą aport, a spółka komandytowa zobowiąże się zapłacić nie uiszczone jeszcze należności tej osoby z tytułu umowy najmu oraz dostawy prądu i wody.

Wkładem Wnioskodawczyni będzie kwota 1.000 złotych. Wnioskodawczyni nadto zobowiąże się do świadczenia doradztwa technicznego dla spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w tak opisanym stanie faktycznym zawarcie umowy spółki komandytowej będzie powodowało powstanie dla Wnioskodawczyni obowiązku podatkowego na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w tak opisanym stanie faktycznym wniesienie do spółki komandytowej wkładu niepieniężnego (aportu) nie będzie powodowało powstania dla Niej obowiązku podatkowego na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na podstawie art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Zgodnie z art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

W myśl art. 8 § 2, spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą.

Spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikami podatku dochodowego są bowiem wspólnicy tej spółki.

Wnioskodawczyni wniesie do spółki wkład pieniężny. Ponadto zobowiąże się do świadczenia pracy.

Artykuł 10 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350 z późn. zm.) nie zawiera w źródłach przychodów przychodu powstałego z tytułu zawarcia umowy spółki osobowej w wypadku różnicy wartości wkładów poszczególnych wspólników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), spółka osobowa to - spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Zgodnie z art. 102 Kodeksu spółek handlowych, spółka komandytowa jest spółką osobową, mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

W myśl art. 51 Kodeksu spółek handlowych, każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach.

Ponieważ spółka komandytowa jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki.

Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Artykuł 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) stanowi, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują w sposób bezpośredni kwestii związanych z wniesieniem wkładu do spółki komandytowej (lub innej spółki osobowej prawa handlowego bądź do spółki cywilnej).

Z konstrukcji tej ustawy wynika jednak, że powstanie obowiązku podatkowego jest w pierwszym rzędzie uzależnione od zaistnienia przychodu określonego w jej konkretnych przepisach. W niniejszej sprawie przedmiotem aportu jest wkład pieniężny, a spółka do której jest on wnoszony nie jest spółką kapitałową.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są:

W szczególności zauważyć należy, iż czynność wniesienia wkładu pieniężnego do spółki osobowej nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się nominalną wartość udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny.

Również analizując regulacje zawarte w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, w świetle którego, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wpłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach, brak jest podstaw do kwalifikacji wniesienia wkładu pieniężnego do spółki komandytowej jako przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższych uregulowań uznać należy, iż wniesienie wkładu pieniężnego (tekst jedn.: gotówki) do spółki osobowej nie powoduje powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie osoby wnoszącej wkład pieniężny.

Należy zwrócić również uwagę, iż ustawodawca, regulując w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zasady opodatkowania wspólników spółek osobowych, nie odniósł się bezpośrednio do skutków podatkowych dla wspólników w przypadku wniesienia aportu do spółki przez jednego z nich.

Wyżej wymieniona ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnych regulacji, które pozwalałyby na uznanie, że w związku z wniesieniem wkładów do spółki przez jednego ze wspólników po stronie pozostałych wspólników powstaje z tego tytułu przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Dodać należy, iż wartość wniesionego przez jednego ze wspólników (komandytariusza) wkładu niepieniężnego (aportu), o którym mowa we wniosku nie jest nieodpłatnym świadczeniem dla pozostałych wspólników, gdyż wynika to z samej istoty tworzenia i funkcjonowania spółki komandytowej. Warunkiem powstania takiej spółki jest działanie w sposób oznaczony, np. poprzez wniesienie wkładów, którymi mogą być np. aporty w formie niepieniężnej.

Tak więc, wniesienie przez jednego ze wspólników (komandytariusza) wkładu niepieniężnego (aportu), o którym mowa we wniosku do spółki komandytowej nie spowoduje - po stronie Wnioskodawczyni - powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy uznać należy, że zawarcie umowy spółki komandytowej nie będzie powodowało powstania dla Wnioskodawczyni obowiązku podatkowego na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wniosek dotyczący podatku od spadków i darowizn oraz podatku od czynności cywilnoprawnych został rozstrzygnięty odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.