ILPB1/415-729/11-2/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2011 r. (data wpływu 25 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów członka Zarządu przejazdów samochodem służbowym z miejsca zamieszkania/pobytu do miejsca świadczenia pracy i z powrotem - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów członka Zarządu przejazdów samochodem służbowym z miejsca zamieszkania/pobytu do miejsca świadczenia pracy i z powrotem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca, Biuro Zarządu) jest jednostką organizacyjną Spółki S.A. (dalej Spółka). W ramach wykonywanych zadań Wnioskodawca dokonuje wypłat wynagrodzeń z tytułu umów o pracę zawartych pomiędzy Spółką a członkami Zarządu Spółki. W związku z przepisem art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 8 Ordynacji podatkowej, Biuro Zarządu jest płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych pobieranych z wynagrodzenia członków Zarządu.

W związku z prowadzoną działalnością Spółka użytkuje samochody osobowe. Jeden z nich został oddany do użytku członkowi Zarządu, przy czym prawo korzystania z samochodu służbowego przez członka Zarządu wynika wprost z zapisów jego umowy o pracę, natomiast zasady korzystania z tego samochodu oraz pokrywania związanych z tym kosztów określone zostały w odrębnej umowie o używanie samochodu służbowego. Umowa ta szczegółowo określa obowiązki członka Zarządu w zakresie używania pojazdu oraz zasady rozliczeń kosztów eksploatacji i jego utrzymania. Do obowiązków członka Zarządu należy w szczególności:

* używanie samochodu w sposób odpowiadający jego przeznaczeniu i właściwościom,

* należyte zabezpieczenie samochodu przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem,

* wydanie pojazdu Spółce w stanie niepogorszonym, po rozwiązaniu umowy o używanie samochodu.

Spółka prowadzi swoją działalność poprzez Oddziały na terenie kilku gmin województwa. Ponadto Spółka posiada bezpośrednio udziały i akcje w 19 spółkach prawa handlowego, działających w różnych obszarach produkcyjno-usługowych. Cała Grupa Kapitałowa liczy ponad X spółek.

Reprezentacja i prowadzenie spraw Spółki wymaga od członka Zarządu częstych wyjazdów poza miejsce świadczenia pracy wskazane w umowie o pracę.

Zgodnie z umową o używanie samochodu służbowego, członek Zarządu może garażować samochód w miejscu zamieszkania lub pobytu. Możliwość garażowania w miejscu zamieszkania lub pobytu ma zapewnić pełną gotowość członka Zarządu do realizacji zadań na rzecz Spółki. Z uwagi na znaczne oddalenie prywatnego miejsca zamieszkania członka Zarządu od wskazanego w umowie o pracę miejsca świadczenia pracy (siedziba Spółki), Spółka wynajmuje dla niego mieszkanie. W okresie pozostawania samochodu w dyspozycji członka Zarządu, ponosi on pełną odpowiedzialność materialną za samochód na warunkach określonych w art. 124 kodeksu pracy.

Na podstawie umowy o używanie samochodu służbowego, członek Zarządu może korzystać z samochodu nie tylko do celów służbowych ale również do celów prywatnych. Za cele prywatne Spółka uznaje miedzy innymi przejazdy samochodem służbowym z miejsca zamieszkania/pobytu do miejsca pracy i z powrotem. Zasady rozliczeń z tego tytułu określono w umowie o używanie samochodu służbowego. Zgodnie z nimi wszelkie koszty związane z bieżącą eksploatacją i utrzymaniem samochodu pokrywa Spółka. Spółka ustaliła dla członka Zarządu miesięczny ryczałt ilości kilometrów, które może on przejechać w celach prywatnych tj. z miejsca zamieszkania/pobytu do miejsca pracy i z powrotem. Ryczałt ten ustalony został na podstawie odległości pomiędzy miejscem zamieszkania/pobytu członka Zarządu a miejscem świadczenia pracy. Ponadto Spółka zezwoliła członkowi Zarządu na korzystanie z samochodu w celach prywatnych ponad miesięczny ryczałt kilometrów, o którym mowa wyżej. Po upływie każdego miesiąca członek Zarządu składa oświadczenia o rzeczywistej ilości przejechanych w miesiącu kilometrów w celach prywatnych. Koszty związane z dojazdami samochodem służbowym z miejsca zamieszkania/pobytu do miejsca świadczenia pracy i z powrotem pokrywa w ramach przyznanego ryczałtu kilometrów w całości Wnioskodawca. Wnioskodawca dolicza z tego tytułu do przychodu członka Zarządu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych, dodatkowy przychód, którego wyceny dokonuje zgodnie z przepisem art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w przypadku, gdy członek Zarządu korzysta z samochodu w celach prywatnych innych niż dojazdy do pracy i z powrotem lub przekroczy określony w umowie limit kilometrów, koszty z tym związane (wycenione zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) pokrywane są w całości przez członka Zarządu, poprzez ich potrącenie z jego wynagrodzenia. Umowa o używanie samochodu służbowego nie nakłada na członka Zarządu obowiązku przekazania Spółce samochodu na czas jego nieobecności w pracy w związku z urlopem, absencją chorobową bądź inną planowaną bądź nieplanowaną nieobecnością. Jeśli członek Zarządu np. w trakcie urlopu korzysta z samochodu służbowego w celach prywatnych, to finansuje on z własnych środków koszty z tym związane. Wysokość tych kosztów ustala Wnioskodawca zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym członek Zarządu korzystający z samochodu, służbowego w celu dojazdu z miejsca zamieszkania/pobytu do miejsca pracy i z powrotem, uzyskuje z tego tytułu przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51. poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy u podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3. przychodami są otrzymano lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym członek Zarządu, któremu Spółka przydzieliła samochód służbowy nie uzyskuje nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w związku z dojazdami tym samochodem z miejsca zamieszkania/pobytu do miejsca świadczenia pracy i z powrotem.

Członek Zarządu zobowiązany jest korzystać z samochodu w sposób określony w zawartej umowie o używanie samochodu służbowego. Ponadto przyjmując samochód, członek Zarządu zobowiązał się do należytego dbania o powierzony pojazd i jego stan techniczny. Przyjął pełną odpowiedzialność materialną za pojazd na warunkach określonych w art. 124 Kodeksu pracy.

Do zadań członka Zarządu należy zarówno prowadzenie wewnętrznych spraw Spółki, jak i reprezentacja Spółki w stosunkach z osobami trzecimi. Dzięki działaniom członka Zarządu. Spółka może funkcjonować zgodnie ze swoim przeznaczeniem. Dla sprawnego funkcjonowania Spółki niezwykle istotna jest więc maksymalna dyspozycyjność członka Zarządu. Stąd, w celu zagwarantowania jego pełnej gotowości do wykonywania zadań na rzecz Spółki. Spółka wyraziła zgodę na garażowanie samochodu w miejscu zamieszkania/pobytu.

W konsekwencji przejazdy członka Zarządu z oraz do miejsca zamieszkania nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy gdyż zdaniem Wnioskodawcy stanowią realizację celu służbowego. Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w orzecznictwie organów podatkowych, przykładowo interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB4/415-30/11-4/MP z dnia 30.03 2011 r. oraz nr IPPB2/415-361/09-4/MK z dnia 20 sierpnia 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń - w przypadku świadczeń polegających na nieodpłatnym korzystaniu z samochodów służbowych - ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń, w myśl art. 11 ust. 2a ww. ustawy, ustala się:

Jak wynika z powołanych wyżej uregulowań, ustawodawca w art. 11 ust. 2a ściśle określił sposoby ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że na podstawie umowy o używanie samochodu służbowego, członek Zarządu może korzystać z samochodu nie tylko do celów służbowych ale również do celów prywatnych. Za cele prywatne, Spółka uznaje jak podała w opisie stanu faktycznego, między innymi przejazdy samochodem służbowym z miejsca zamieszkania/pobytu do miejsca pracy i z powrotem.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż w przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego przydzielenie członkowi Zarządu samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku przy jednoczesnym korzystaniu przez tego członka Zarządu z samochodu do celów prywatnych stanowi przychód członka Zarządu ze stosunku pracy, w sytuacji gdy samochody te są wykorzystywane w celach osobistych - prywatnych, a nie służbowych. W konsekwencji dojazdy samochodem służbowym do i z miejsca parkowania (zamieszkania) do miejsca świadczenia pracy generują przychód ze stosunku pracy.

Należy wskazać, iż garażowanie samochodu w miejscu zamieszkania lub pobytu członka Zarządu, jak wskazano w stanie faktycznym, stanowić będzie realizację celu prywatnego członka Zarządu i uzyskanie z tego tytułu przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wartość nieodpłatnego świadczenia jakie członek Zarządu uzyska od pracodawcy, Wnioskodawca jako płatnik ma obowiązek doliczać do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że dojazdy samochodem służbowym do i z miejsca zamieszkania/pobytu do miejsca świadczenia pracy, gdzie dojazdy te służą osobistym celom członka Zarządu i nie są wykorzystywane w ramach realizacji zadań służbowych, są nieodpłatnym świadczeniem stanowiącym przychód ze stosunku służbowego w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, w przedstawionym stanie faktycznym, członek Zarządu korzystający z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca zamieszkania/pobytu do miejsca pracy i z powrotem, uzyskiwać będzie z tego tytułu przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.