ILPB1/415-702/10-7/AGr - Możliwość wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie prawomocnego wyroku sądu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2010 r. (data wpływu 17 czerwca 2010 r.), uzupełnionym w dniach 25 i 27 sierpnia 2010 r. oraz 22 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie możliwości wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie możliwości wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 13 sierpnia 2010 r. nr ILPP2/443-889/10-2/MR, ILPB1/415-702/10-2/AGr wezwano Zainteresowanego do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 17 sierpnia 2010 r., natomiast w dniach 25 i 27 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

Jednakże wniosek nadal nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 9 września 2010 r. nr ILPP2/443-889/10-5/MR, ILPB1/415-702/10-5/AGr wezwano Zainteresowanego do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 września 2010 r., natomiast w dniu 22 września 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budownictwa i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

W dniu 4 lipca 2007 r. Zainteresowany wystawił na rzecz kontrahenta fakturę VAT na kwotę 49.926,92 zł brutto z tytułu końcowego rozliczenia budowy. Termin zapłaty należności upłynął w dniu 11 lipca 2007 r.

Kontrahent Wnioskodawcy nie uregulował należności wynikającej z przedmiotowej faktury VAT. Z uwagi na brak zapłaty należności stwierdzonych fakturą Zainteresowany wystąpił przeciw kontrahentowi na drogę postępowania sądowego z powództwem o zapłatę. Postępowanie dotyczyło nieuregulowanych płatności za kilka faktur, w tym za fakturę VAT. Prawomocnym wyrokiem z dnia 11 marca 2010 r. Sąd Okręgowy w XXX oddalił roszczenie Wnioskodawcy w zakresie, w jakim żądał on zasądzenia od kontrahenta na jego rzecz należności wynikających z faktury VAT. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że Wnioskodawca nie wykonał usługi objętej fakturą VAT i w konsekwencji nie należy mu się wynagrodzenie z tego tytułu.

Niezależnie od toczącego się postępowania sądowego w sprawie o zapłatę, w sierpniu 2007 r. Wnioskodawca uregulował zobowiązania podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług co do należności objętych fakturą VAT, wliczając je do dochodu osiągniętego w lipcu 2007 r.

W związku z wydaniem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w XXX z dnia 11 marca 2010 r. nie może budzić wątpliwości, że Wnioskodawca nie uzyskał i nie uzyska w przyszłości od kontrahenta należności stwierdzonych fakturą VAT, zatem nie uzyskał dochodu stanowiącego podstawę zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego i podatku VAT, tj. kwoty 49.826,92 zł wskazanej na fakturze VAT, które zostało przez Wnioskodawcę uregulowane w sierpniu 2007 r.

Reasumując, Zainteresowany wnosi o udzielenie interpretacji indywidualnej, czy w sytuacji, gdy prawomocnie ustalone zostało przez sąd, iż w związku z wystawioną w 2007 r. fakturą VAT Wnioskodawcy nie należy się wynagrodzenie za wykonaną wadliwie usługę, a więc podatnik nie uzyska wynagrodzenia od kontrahenta z tego tytułu, Zainteresowany może ubiegać się o zwrot nadpłaty w podatku dochodowym i VAT, powstałej w związku z wykazaniem zwiększonego przychodu z transakcji, za którą nie otrzyma wynagrodzenia.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że dotychczas nie wystawił faktury korygującej do faktury VAT, jednakże zamierza taką fakturę wystawić.

Ponadto z uzupełnienia do wniosku wynika, iż: " (...) prawomocnie ustalone zostało przez sąd, iż w związku z niewykonaniem przez podatnika usługi, na którą została wystawiona faktura VAT, podatnikowi nie należy się wynagrodzenie za tę usługę (...)".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie możliwości wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Czy w świetle art. 75 § 2 pkt 1 lit. a) w zw. z art. 73 § 1 pkt 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej podatnik może dochodzić zwrotu nadpłaty i wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, zapłaconego w sierpniu 2007 r. od kwoty wskazanej na fakturze VAT wystawionej w lipcu 2007 r., jeżeli nadpłata powstała w związku z wydaniem prawomocnego wyroku sądu powszechnego oddalającego powództwo o zapłatę tej faktury, tj. w konsekwencji podatnik uiścił podatek dochodowy za 2007 r. w wysokości wyższej od należnej i czy w związku z tym podatnik wraz z wnioskiem winien złożyć korektę zeznania podatkowego za okres, którego dotyczy nadpłata, tj. za 2007 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 75 § 2 pkt 1 lit. a) w zw. z art. 73 § 1 pkt 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej w opisanym stanie faktycznym podatnik może dochodzić zwrotu nadpłaty. Zainteresowany winien wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, zapłaconego w sierpniu 2007 r. od kwoty wskazanej na fakturze VAT wystawionej w lipcu 2007 r., załączając do wniosku korektę zeznania podatkowego za okres, którego dotyczy nadpłata, tj. za 2007 r. W ocenie Wnioskodawcy nadpłata dotyczy podatku zapłaconego od kwoty 49.826,92 zł brutto, której Wnioskodawca nie otrzymał i w wyniku prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego nie otrzyma, zatem nie uzyskał dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania w 2007 r. W konsekwencji Wnioskodawca uiścił podatek za 2007 r. w wysokości większej niż należna, co uprawnia go do dochodzenia zwrotu podatku w trybie art. 75 Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z powołanego przepisu wynika, iż powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest uzależnione od otrzymania należnych kwot - przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są kwoty należne, nawet wówczas, gdy nie zostały otrzymane.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają jednak zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu powiększenia (zmniejszenia) przychodów, tj. czy przychód powiększa się (pomniejsza) w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego.

Wobec powyższego, należy posłużyć się literalną wykładnią wyżej powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe, choć nie ma znaczenia czy już je faktycznie uzyskał. Korekta przychodu wynikająca z faktury korygującej powinna być odnoszona do uprzednio wykazanego przychodu należnego, ponieważ późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu.

Stosownie do art. 72 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Zgodnie z art. 73 § 1 pkt 1 ww. ustawy nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

Natomiast stosownie do art. 73 § 2 pkt 1 ww. ustawy nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego - dla podatników podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 75 § 1 ww. ustawy jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Stosownie do art. 75 § 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy uprawnienie określone w § 1 art. 75 przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej.

W interpretacji indywidualnej z dnia 1 października 2010 r. nr ILPP2/443-889/10-7/MR, tut. Organ wskazał, iż Zainteresowany winien do faktury pierwotnej wystawić fakturę korygującą, co jak wynika z uzupełnienia do wniosku zamierza zrobić. Podstawą do skorygowania deklaracji i wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest otrzymanie potwierdzenia odbioru wystawionej przez sprzedawcę (świadczącego usługę) faktury korygującej.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż prawomocny wyrok sądu nie może być podstawą do wystąpienia przez Zainteresowanego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, zapłaconego w 2007 r., w świetle art. 75 § 2 pkt 1 lit. a) w zw. z art. 73 § 1 pkt 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Bowiem podstawą do skorygowania deklaracji i wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest otrzymanie potwierdzenia odbioru wystawionej przez sprzedawcę (świadczącego usługę) faktury korygującej.

Dopiero po spełnieniu powyższych warunków Wnioskodawca będzie mógł skorygować przychód okresu sprawozdawczego, w którym przychód ten powstał, składając korektę stosownego zeznania rocznego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek w części dotyczącej ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie możliwości wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od towarów i usług rozstrzygnięto w dniu 1 października 2010 r. interpretacją indywidualną nr ILPP2/443-889/10-7/MR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.