ILPB1/415-685/09-4/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2009 r. (data wpływu 17 czerwca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 24 sierpnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 13 sierpnia 2009 r., znak ILPB1/415-685/09-2/AA, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 17 sierpnia 2009 r., a w dniu 24 sierpnia 2009 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła umowę cesji leasingu operacyjnego samochodu osobowego. Cesja jest zawarta w formie aneksu do dotychczasowej umowy. Aneks zmienia nie tylko korzystającego, ale także okres trwania umowy i wysokość opłat leasingowych. Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w związku z umową cesji, którą wspólnicy spółki podpisali z leasingodawcą, spełnione są warunki zawarte w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umowa będzie zawarta na 48 miesięcy, a więc warunek pierwszy zostanie spełniony. Natomiast suma opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług będzie odpowiadać wartości przedmiotu leasingu z dnia zawarcia cesji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką wartość początkową samochodu osobowego należy przyjąć, aby móc rozpatrywać czy umowa leasingu operacyjnego spełnia warunek zawarty w art. 23b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w tym szczególnym przypadku cesja leasingu nie jest kontynuacją wprost dotychczasowej umowy, ponieważ aneks zmienia nie tylko korzystającego, ale także czas trwania umowy i warunki finansowe (wysokość opłat miesięcznych).

Tak więc, zdaniem Wnioskodawcy, cesja spełnia wymogi nowej umowy leasingu operacyjnego, a przedmiotem leasingu jest używany samochód osobowy. W związku z tym wartość początkowa przedmiotu leasingu, to wartość oferowana przez leasingodawcę w dniu zawarcia umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23a pkt 1 ww. ustawy ilekroć w rozdziale 4a ustawy jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Jak wynika z art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

Z przepisów powyższych wynika zatem, iż co do zasady jeżeli umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ww. ustawy, warunki to wówczas ponoszone przez leasingobiorcę (korzystającego) w związku z tą umową wydatki w podstawowym okresie, z tytułu używania przedmiotu leasingu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Przepisy ww. ustawy nie regulują wprost skutków podatkowych zmiany stron umowy leasingu. Unormowania zawarte w art. 23a-23l tej ustawy określają jedynie skutki podatkowe rozporządzania przedmiotem leasingu po upływie podstawowego okresu umowy oraz skutki podatkowe występujące w trakcie trwania umowy.

Odnosząc powyższe do informacji przedstawionych we wniosku, stwierdzić należy, iż w następstwie dokonanej cesji umowy leasingu (zawartej pierwotnie z innym podmiotem gospodarczym), Wnioskodawca przejął wyłącznie prawa i obowiązki cywilnoprawne dotychczasowego leasingobiorcy (korzystającego). Nie przejął natomiast praw i obowiązków o charakterze podatkowym.

Umową cywilnoprawną nie można bowiem przenieść uprawnień podatkowych. Przepisy Kodeksu Cywilnego dopuszczają wprawdzie możliwość przejęcia przez nowego korzystającego wszystkich praw i obowiązków poprzedniego leasingobiorcy, bez rozwiązywania umowy leasingowej. Nie oznacza to jednak, iż dokonana cesja będzie miała analogiczne skutki na gruncie prawa podatkowego. Prawo podatkowe nie dopuszcza przeniesienia uprawnień podatkowych z jednego leasingobiorcy na drugiego w wyniku umowy cesji, gdyż sytuacja taka nie została przewidziana w rozdziale 14 Działu III Ordynacji podatkowej, normującego prawa i obowiązki następców prawnych.

W świetle powyższego, w przypadku cesji umowy leasingu niezbędne jest ustalenie, czy umowa ta spełnia wobec nowego leasingobiorcy nadal cechy umowy leasingu określone w przepisach ww. ustawy, a tym samym, czy opłaty ponoszone z tego tytułu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w oparciu o art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie można więc mówić o kontynuacji podatkowej umowy leasingowej w sytuacji, gdy korzystającym został nowy podatnik i przystępuje on do umowy, której okres obowiązywania jest już krótszy, niż w momencie podpisywania jej przez pierwszego korzystającego.

Rozpatrując niniejszą kwestię należy wziąć pod uwagę fakt, że rozwiązanie umowy przez dotychczasowego korzystającego powoduje, że wszystkie prawa i obowiązki stron z niej wynikające przestają obowiązywać. Oznacza to, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do nowej umowy nie będą miały zastosowania warunki wynikające z poprzedniej umowy.

Dla celów podatkowych Wnioskodawca, jako nowy korzystający powinien zawrzeć umowę na nowych warunkach, z określeniem nowej wartości początkowej przedmiotu leasingu oraz oznaczeniem nowego okresu jej trwania. Ponadto, dopiero wtedy, gdy umowa ta w swojej konstrukcji będzie spełniała warunki, o których mowa w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie można traktować ją jako podatkową umowę leasingu.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż suma opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług będzie odpowiadać wartości przedmiotu leasingu z dnia zawarcia cesji umowy leasingu ze spółką.

Tak więc umowa leasingu zawarta przez spółkę spełnia warunek określony w art. 23b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wartością początkową - w rozumieniu tego przepisu - jest wartość samochodu osobowego oferowana przez leasingodawcę w dniu zawarcia umowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno