ILPB1/415-680/13-2/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2013 r. (data wpływu 12 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów oraz dotyczącej diety z tytułu podróży służbowych.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe.

"A" Sp. z o.o. (zwana dalej: "Spółka") jest firmą handlową zatrudniającą pracowników na stanowiskach, które wymagają częstych podroży jak np. przedstawiciele handlowi, szefowie produktów, członkowie zarządu. Spółka nie posiada dodatkowych zapisów w regulaminie pracy i wynagradzania dotyczących pokrywania kosztów podróży w związku z powyższym opiera się na Rozporządzeniu MPiPS z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z dnia 5 lutego 2013 r.).

Stan przyszły:

Pracownik Spółki w uzgodnieniu z przełożonym zaprosi klienta (kontrahenta) do restauracji lub innego lokalu gastronomicznego na poczęstunek. Czasami jest to konieczność bo nie ma innej możliwości (miejsca) zorganizowania spotkania. Rachunek (faktura) za poczęstunek zapłacony zostanie kartą bankową Spółki, a faktura zostanie wystawiona na Spółkę jako nabywcę usługi - czyli koszty ponosi pracodawca. Jeżeli spotkanie z kontrahentem odbędzie się w czasie podróży służbowej to zdarzy się, że pracownik korzystać będzie z noclegu i spożyje też np. kolację, co zostanie udokumentowane wystawioną na Spółkę fakturą za usługę noclegową lub z wyszczególnioną usługą za nocleg i usługę gastronomiczną (kolacja).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy dla celów ustalenia przychodu wolnego od podatku pracownikowi znajdującemu się w podróży służbowej w rozumieniu przepisów podatkowych należy umniejszać należną mu dietę w związku z tym, że spożył posiłek na spotkaniu z klientem. Jeżeli tak, to jak określić jego wartość.

2. Czy poczęstunek (posiłek) spożyty na spotkaniu z kontrahentem będzie przychodem podatkowym pracownika. Jeżeli tak to jak określić jego wartość.

3. Czy dla celów ustalenia przychodu wolnego od podatku pracodawca zobowiązany jest ustalać, czy w cenie usługi hotelowej (noclegowej) zawarte są koszty wyżywienia i ich rodzaj, jak np. śniadanie, obiad, kolacja. Jeżeli tak, to jak oszacować wartość poszczególnych posiłków.

4. Czy dla celów ustalenia przychodu wolnego od podatku należy pomniejszyć należną z wyliczenia za czas podróży dietę o posiłki zjedzone przez pracownika w hotelu w przypadku wystawienia przez hotel faktury bez wyszczególniania wartości poszczególnych usług: noclegowych i gastronomicznych lub innych. Jeżeli tak, to jak oszacować wartość poszczególnych posiłków.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2, natomiast wniosek w zakresie pozostałych pytań został rozstrzygnięty w dniu 12 września 2013 r. odrębnym pismem nr ILPB1/415-680/13-3/IM.

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 1, dla celów ustalenia przychodu wolnego od podatku pracownikowi znajdującemu się w podróży służbowej w rozumieniu przepisów podatkowych nie należy umniejszać należnej mu diety w związku ewentualnym posiłkiem spożytym na spotkaniu z klientem.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 2, poczęstunek (posiłek) spożyty na spotkaniu z kontrahentem nie będzie przychodem podatkowym pracownika.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 3, pracodawca nie ma obowiązku sprawdzać, czy w cenie usługi hotelowej (noclegowej) zawarte są koszty wyżywienia i ich rodzaj, jak np. śniadanie, obiad, kolacja i ustalać ich wartości.

Ad. 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 4, dla celów ustalenia przychodu wolnego od podatku nie ma podstaw do pomniejszania należnej z wyliczenia za czas podróży diety o ewentualne posiłki zjedzone przez pracownika w przypadku wystawienia przez hotel faktur bez wyszczególniania wartości poszczególnych usług: noclegowych i gastronomicznych lub innych.

W ocenie Spółki jeżeli pracownik spożywał posiłek z kontrahentem, to trudno jest uznać, że miał zapewniony posiłek w czasie podróży. Zwykle, nie ma też możliwości ustalenia, jaka część wartości tego posiłku przypada na tegoż pracownika. Ponadto zlecone przez pracodawcę zadanie polegające na zorganizowaniu i uczestnictwie w spotkaniu z kontrahentem nie może mieć negatywnych skutków dla pracownika, w postaci szacowania dodatkowego dochodu do opodatkowania. Nie można uznać, że pracownik wykonując swoje obowiązki służbowe uzyskuje dodatkowe pozapłacowe korzyści materialne lub niematerialne. W sytuacji natomiast braku informacji na fakturze za nocleg o rodzaju i cenie wkalkulowanych w nią posiłków ustawodawca nie nakłada na pracodawcę obowiązku ustalania, czy, jakie i w jakiej wartości posiłki zostały wkalkulowane w cenę hotelu.

W Rozporządzeniu MPiPS z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej wskazano jedynie ograniczenie co do ceny maksymalnej doby hotelowej. Pracodawca jedynie na postawie oświadczenia pracownika o zapewnionym posiłku może zredukować należną mu dietę o zryczałtowaną kwotę podaną w rozporządzeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

W myśl zasady powszechności opodatkowania, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jako jedno ze źródeł przychodów wymieniono stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę. Natomiast w pkt 9 tego przepisu jako źródło przychodów wskazano inne źródła.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także wartość pieniężna świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że pracownik Spółki w uzgodnieniu z przełożonym zaprosi klienta (kontrahenta) do restauracji lub innego lokalu gastronomicznego na poczęstunek. Rachunek (faktura) za poczęstunek zapłacony zostanie kartą bankową Spółki, a faktura zostanie wystawiona na Spółkę jako nabywcę usługi. W efekcie tych działań koszty spotkania ponosi pracodawca. Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ewentualnych skutków podatkowych u pracownika poprzez fakt spożycia posiłku wraz z kontrahentem.

Dla oceny skutków podatkowych opisanej sytuacji konieczne jest więc zdefiniowanie pojęcia nieodpłatnego świadczenia. Ponieważ przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają takiej definicji przy interpretacji tego pojęcia odwołać się należy do jego słownikowego znaczenia. W związku z powyższym stwierdzić należy, że świadczeniem nieodpłatnym jest świadczenie "niewymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003 r.). W orzecznictwie sądowym przyjmuje się natomiast, że nieodpłatne świadczenie obejmuje nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Warto również wskazać na to, że skoro nieodpłatne świadczenie jest jedną z kategorii przychodu, wymienioną w art. 12 ustawy, to jako takie powinno spełniać ogólne kryteria przychodu. Z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem - jako źródłem dochodu - jest tylko taka wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że o nieodpłatnym świadczeniu, mającym cechy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym można mówić w sytuacji, gdy:

* podmiot, na rzecz którego dokonywane jest tego rodzaju świadczenia odnosi korzyść, a więc musi zaistnieć u niego trwałe przysporzenie majątkowe;

* korzyść ta musi zostać odniesiona kosztem innego podmiotu, a więc powinna istnieć możliwość ustalenia kto poniósł ekonomiczny ciężar owego przesunięcia majątkowego,

* korzyść musi mieć konkretny wymiar finansowy,

* świadczenie musi mieć nieodpłatny charakter. Nie może ono zatem wiązać się z jakimkolwiek ekwiwalentem ze strony podatnika. Nie ma przy tym znaczenia, czy ów ekwiwalent pozostaje w ekonomicznej równowadze ze świadczeniem. Jeżeli podmiot zobowiązany jest do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, choćby miało ono wymiar symboliczny nie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu.

Odnosząc powyższe ustalenia na grunt przedmiotowej sprawy, stwierdzić należy, że spożyty w czasie spotkania z klientem posiłek można traktować po stronie pracowników Spółki jako narzędzie służące prawidłowemu wykonaniu przez nich obowiązków służbowych. Brak jest zatem podstaw do twierdzenia, iż usługi gastronomiczne nabywane w celu efektywnego przeprowadzenia spotkania stanowią dla pracowników jakiekolwiek przysporzenie. W konsekwencji wartość tych usług nie stanowi dla pracowników przychodu ze stosunku pracy z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przyjazna atmosfera spotkania, której sprzyja wspólne spożywanie posiłku ma wpływ na ewentualne korzyści finansowe płynące dla Spółki ze współpracy z podmiotami reprezentowanymi przez osoby uczestniczące w spotkaniach. Pracownicy nie biorą udziału w spotkaniu jako osoby prywatne ale jako reprezentanci Spółki. Spotkania te mają charakter służbowy i wchodzą w zakres ich obowiązków.

W konsekwencji więc, w sytuacji gdy faktyczne korzyści z oferowanych posiłków odnosi przede wszystkim Spółka, nie zaś pracownicy Spółki, nie można stwierdzić, iż po ich stronie wystąpi przysporzenie majątkowe stanowiące przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.