ILPB1/415-672/11-4/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2011 r. (data wpływu 9 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 4 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 9 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów oraz w zakresie prawa pracodawcy do odmowy zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 26 lipca 2011 r. znak ILPB1/415-672/11-2/AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 30 lipca 2011 r., wniosek uzupełniono w dniu 4 sierpnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest wykładowcą (nauczycielem akademickim) w uczelniach wyższych-obecnie - w publicznej - A (umowa o dzieło lub umowa zlecenie) oraz w B (umowa o pracę), na których prowadzi zajęcia ze studentami, w różnej formie (wykłady, konwersatoria, warsztaty, seminaria), które w opinii Wnioskodawczyni są Jej dziełem. Do zajęć tworzone są (i będą w przyszłości) autorskie konspekty, skrypty oraz sylabusy, które są (i będą) aktualizowane i zmieniane zgodnie z trendami w dziedzinie, z której są prowadzone zajęcia, tj. z zarządzania i ekonomii.

Na tej podstawie (jak wyżej) Wnioskodawczyni uważa, że stosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu w stosunku do wynagrodzenia jest zasadne. Prawo takie zapewniają regulacje wskazane we wniosku.

W związku w powyższym Wnioskodawczyni chciałaby otrzymać indywidualną interpretację co do możliwości stosowania 50% kosztów z każdego przychodu wynikającego z prowadzenia zajęć (zarówno na umowę cywlino-prawną jak i umowę o pracę) w każdym miejscu pracy, gdzie obecnie pracuje i będzie pracowała.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, iż praca wykonywana w ramach umów cywilno-prawnych oraz umowy o pracę jest przedmiotem prawa autorskiego i spełnia przesłanki utworu, gdyż utworem w rozumieniu prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim). W szczególności są to utwory wyrażone słowem (w przypadku Wnioskodawczyni są to wykłady, konserwatoria, ćwiczenia, które prowadzi dla studentów), (...) symbolami, znakami (publicystyczne, naukowe - w przypadku Wnioskodawczyni - materiały dydaktyczne, które przygotowuje dla studentów).

Według Wnioskodawczyni utwór ten jest (zgodnie z ustawą) choć w minimalnym zakresie oryginalny, posiada element nowości. Ponadto w rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle jest związany z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identyczny wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo podobny rezultat.

Skoro każdy wykład, konserwatoria są inne, inne studia przypadku, inne ćwiczenia, inne obserwacje i wnioski, bo przecież to praca z inną grupą ludzi, jakże odmiennych, przez co wykorzystuje się inne pola wiedzy, doświadczenia, kompetencji, to każdy utwór (dzieło), który powstaje (wygłaszane słowo, prezentacje) jest odmienne, dopasowane do grupy, uaktualniane z wykładu na wykład. Poza tym, mimo iż Wnioskodawczyni, jako doktor ekonomii prowadzi zajęcia z tych samych przedmiotów (ta sama nazwa przedmiotów) co inni wykładowcy ale przecież każdy człowiek jest inny (inne kompetencje, inna osobowość, co wpływa na oryginalność prowadzonych zajęć, powstałego utworu). Poza tym przedmioty o tej samej nazwie prowadzone są w różnych okresach (daje to możliwość przygotowania innych, aktualnych treści). Wnioskodawczyni tworzy do każdego przedmiotu inny, autorski program, dobiera własną literaturę przedmiotu i we własny, niepowtarzalny sposób prowadzi zajęcia - dobiera własne formy prowadzenia zajęć i aktywizacji uczestników.

Ponadto Zainteresowana podała, iż z podpisanych umów cywilno-prawnych wynika możliwość korzystania przez Wnioskodawczynię (uznaną jako twórcę przez stronę umowy) z praw autorskich, w umowach tych pracodawca powołuje się na ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Natomiast z umowy o pracę nie wynika (inny pracodawca) ww. możliwość (jako, że pracodawca ten w ogóle nie stosuje tego zapisu w umowach o pracę). Zgodnie z literą prawa, jeżeli spełnione jest kryterium działalności twórczej utworu pracodawca nie ma prawa odmówić zastosowania normy 50%. W związku z czym Wnioskodawczyni pragnie wystąpić do pracodawcy z wnioskiem o to, aby z umowy o pracę wynikało (zdarzenie przyszłe), że jednym ze składników wynagrodzenia jest honorarium za prowadzone wykłady (dzieła). Gdyż według pisma Ministra Finansów z 16 sierpnia 1995 r. sygn. nr PO 5/8-7371-01609/95 wtedy można zastosować normę 50%.

W momencie gdy Wnioskodawczyni uzyska indywidualną interpretację będzie ona podstawą do przedstawienia swojego stanowiska pracodawcy (obecnemu ale i przyszłym z którymi ma zamiar podjąć współpracę).

Jednocześnie Zainteresowana wskazała, że w przyszłej umowie o pracę (ale też w przyszłych umowach cywilno-prawnych), w której zostanie zamieszczony zapis stwierdzający, iż przedmiotem umowy jest utwór (dzieło) w myśl ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, pracodawca może określić, które z czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię (jako wykładowcę) stanowią dzieło i może wprowadzić sztywny podział wynagrodzenia na dwa składniki.

Obecna umowa o pracę jest zwykłą umową o pracę z 20% kosztów uzyskania przychodu, jak wspomniała wcześniej Wnioskodawczyni, od strony formalnej pracodawca nie ma przygotowanej innej formy umowy (bo dotychczas tylko taką stosuje wobec wykładowców), jednak na wniosek Zainteresowanej i przedstawienie indywidualnej interpretacji jest skłonny zmienić treść umowy zgodnie z treścią, która interesuje Wnioskodawczynię (czyli z zapisem, iż przedmiot umowy stanowi utwór (dzieło) w myśl ustawy o prawach autorskich).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, stosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu w stosunku do wynagrodzenia ze stosunku pracy, jak i na podstawie umowy cywilno-prawnej jest zasadne.

Prawo takie zapewnia:

Należy zauważyć, że pracodawca nie przesądza o twórczym charakterze danej pracy, która wynika z mocy prawa, "a jedynie może fakt taki potwierdzić, co powinno znaleźć odpowiednie odzwierciedlenie w tekście umowy o pracę, lub twórczość pracy zanegować". W tym ostatnim przypadku sprawa może zostać "przesądzona na mocy wyroku sądowego w trybie powództwa o ustalenie istnienia praw autorskich" (pismo MKiS - DPA 024/6/98 z 3 lutego 1998 r.).

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że prawo do stosowania tych kosztów przysługuje Jej jako pracownikowi Uczelni Wyższych (na podstawie umów zawartych między Wnioskodawczynią a Uczelnią). Poza tym, jeżeli spełnione jest kryterium działalności twórczej utworu, pracodawca nie ma prawa odmówić zastosowania normy 50%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy Rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przy czym koszty uzyskania przychodu ze stosunku pracy zostały ustalone w treści art. 22 ust. 2 powołanej ustawy i co do zasady określone są ryczałtowo (kwotowo) za wyjątkiem przewidzianym w art. 22 ust. 11 powołanej ustawy, gdzie przewidziano zastosowanie kosztów o wysokości faktycznie poniesionej.

W przypadku osoby, która uzyskuje przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy o dzieło, przysługują zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 4 - koszty uzyskania przychodów w wysokości 20% uzyskanego przychodu.

Inaczej jednakże jest traktowana sprawa kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów (artystów) zatrudnionych na umowę o pracę czy w przypadku uzyskiwania przez twórców i autorów (artystów) przychodów z tytułu wykonywania usług na podstawie umów cywilno-prawnych. O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego.

W takim przypadku koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jak z powyższego wynika o zastosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów decyduje wyłącznie fakt osiągnięcia przez podatnika przychodu za wykonanie czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, jak np. "utwór", zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 ww. ustawy w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac - utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przy zapewnieniu właściwej realizacji obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy.

Z treści umowy o pracę (lub innego dokumentu) winno wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Konieczne jest dokładne wyróżnienie (w jasny czytelny sposób) tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności czy prac objętych prawami autorskimi oraz pozostałej jego części związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych.

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji, cytowana ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy, lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne.

W sprawach interpretowania przepisów ww. ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawno-Legislacyjny w Warszawie.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni jest wykładowcą (nauczycielem akademickim) w uczelniach wyższych, na których w ramach umów cywilno-prawnych oraz umowy o pracę, prowadzi zajęcia ze studentami (wykłady, konwersatoria, warsztaty, seminaria), które w opinii zainteresowanej są jej dziełem. Praca wykonywana w ramach umów cywilno-prawnych oraz umowy o pracę jest przedmiotem prawa autorskiego i spełnia przesłanki utworu. Z podpisanych umów cywilno-prawnych wynika możliwość korzystania przez Wnioskodawczynię (uznaną jako twórcę przez stronę umowy) z praw autorskich w umowach tych pracodawca powołuje się na ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Natomiast z umowy o pracę nie wynika ww. możliwość. Wnioskodawczyni pragnie wystąpić do pracodawcy z wnioskiem o to, aby z umowy o pracę wynikało, że jednym ze składników wynagrodzenia jest honorarium za prowadzone wykłady (dzieła). W przyszłej umowie o pracę (ale też w przyszłych umowach cywilno-prawnych), w której zostanie zamieszczony zapis stwierdzający, iż przedmiotem umowy jest utwór (dzieło) w myśl ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, pracodawca może określić, które z czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię (jako wykładowcę) stanowią dzieło i może wprowadzić sztywny podział wynagrodzenia na dwa składniki. Obecna umowa o pracę jest zwykłą umową o pracę z 20% kosztów uzyskania przychodu, jednak na wniosek Zainteresowanej i przedstawienie indywidualnej interpretacji pracodawca jest skłonny zmienić treść umowy zgodnie z treścią, która interesuje Wnioskodawczynię (czyli z zapisem, iż przedmiot umowy stanowi utwór (dzieło) w myśl ustawy o prawach autorskich).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że tylko wówczas gdy:

* praca wykonywana przez stronę tej umowy jest twórcza tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

* strona umowy jest twórcą bądź artystą wykonawcą w rozumieniu tej ustawy,

do przychodów osiągniętych z tego źródła mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu.

Należy podkreślić, iż fakt korzystania przez twórcę z praw autorskich musi wynikać z treści zawartych przez Wnioskodawczynię umów cywilno-prawnych i umowy o pracę, zaś z umowy o pracę winno wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu.

Mając na uwadze wyżej przedstawione przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie Wnioskodawczyni może zastosować 50% stawkę kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzenia za prowadzenie wykładów w ramach umów cywilno-prawnych.

Natomiast w przypadku wynagrodzenia za pracę związaną z korzystaniem z praw autorskich w ramach umowy o pracę, zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów będzie możliwe, jeżeli z umowy o pracę będzie wynikać, iż Zainteresowana jako twórca korzysta z praw autorskich lub rozporządza tymi prawami, wynagrodzenie jest należne za pracę związaną z korzystaniem z praw autorskich lub w umowie będzie zawarte zróżnicowanie wynagrodzenia na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i część związaną z wykonywaniem pozostałych obowiązków pracowniczych, poprzez wprowadzenie sztywnego podziału wynagrodzenia na takie dwa składniki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ podkreśla, iż interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, w którym - jak wskazała Wnioskodawczyni - w przyszłej umowie o pracę (ale też w przyszłych umowach cywilno-prawnych), zostanie zamieszczony zapis stwierdzający, iż przedmiotem umowy jest utwór (dzieło) w myśl ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i pracodawca określi, które z czynności wykonywanych przez Wnioskodawczynię (jako wykładowcę) stanowią dzieło i wprowadzi sztywny podział wynagrodzenia na dwa składniki.

Rozstrzygnięcie przedstawionego we wniosku zapytania dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa pracodawcy do odmowy zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, zawarto w postanowieniu z dnia 8 sierpnia 2011 r. nr ILPB1/415-672/11-5/AMN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.