ILPB1/415-670/12-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2012 r. (data wpływu 9 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 9 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką komandytową, której głównym przedmiotem działalności jest wykonywanie usług prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz usług doradztwa podatkowego. Spółka prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem VAT i jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem tego podatku.

W spółce zatrudnione są osoby na podstawie stosunku pracy. Z uwagi na monotonność wykonywanych czynności, zgodnie z zapisem zawartym w Regulaminie Pracy obowiązującym w Spółce, pracownicy otrzymują w ramach BHP do zużycia na terenie Biura wodę oraz inne napoje, takie jak: kawa, herbata (przygotowane w termosach lub ekspresie do kawy), itp. Należy zaznaczyć, że pracownicy Spółki nie są zatrudnieni w warunkach szczególnie uciążliwych. Ponadto, Spółka dokonuje zakupu takich artykułów, jak: cukier, mleko lub śmietanka do kawy, ciastka oraz inne słodycze, których jednostkowa wartość nie stanowi istotnej pozycji w ogóle poniesionych przez Spółkę kosztów. Artykuły te są zużywane na terenie biura przez pracowników oraz klientów odwiedzających Biuro. Pracownicy konsumują te artykuły podczas częstych narad i spotkań wewnętrznych, w czasie których są zapoznawani z późn. zm. m.in. przepisów podatkowych, w zakresie ZUS i prawa pracy oraz interpretacjami w tym zakresie. Podczas spotkań są zapoznawani z sytuacjami, które mogłyby przyczynić się do popełniania błędów podczas wykonywania powierzonych przez pracodawcę czynności, a tym samym obniżyć jakość świadczonych usług. Natomiast wizyty klientów wiążą się przede wszystkim z wykonywaniem czynności doradztwa podatkowego oraz udzielaniem informacji w ramach usługowego prowadzenia ksiąg. Podczas spotkań na terenie Biura dochodzi do zużycia m.in. kawy, herbaty, innych napoi (woda, coca-cola, itp.) cukru, mleka (śmietanki) do kawy, słodyczy, itp. artykułów, których wartość jednostkowa także nie stanowi istotnej pozycji w ogóle kosztów Spółki.

Z uwagi na udostępnianie tych artykułów dla wszystkich osób korzystających z usług Spółki, a także jej pracowników, na podstawie otrzymanej faktury Wnioskodawca nie jest w stanie określić dokładnej ilości produktów na poszczególne cele, gdyż uzależnione to jest od indywidualnych okoliczności - na ogół "otwarta" (rozpoczęta) paczka jest wykorzystywana jednocześnie przez pracowników, jak i klientów Biura.

Należy przy tym podkreślić, że taki poczęstunek nie ma charakteru wytwornego i okazałego, czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Celem takiej formy poczęstunku nie jest chęć pokazania przepychu oraz wystawności, co potwierdzenie znajduje w mało istotnych cenach jednostkowych ww. artykułów w ogóle ponoszonych kosztów i ma jedynie stworzyć swobodną atmosferę podczas rozmowy oraz jest wyrazem dobrego zachowania. Takie działanie ma na celu m.in. zachęcenie klienta do reklamy przekazywanej innym osobom pełnych kompetencji usług, popartych życzliwą i miłą atmosferą podczas ich wykonywania. Natomiast pracownikom przekazanie ww. artykułów spożywczych ma na celu zapobieżenie monotonii i ułatwienie koncentracji podczas przeprowadzanych przez pracodawcę szkoleń wewnętrznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pracownicy Spółki, którzy zużywają artykuły takie, jak: kawa, herbata, inne napoje (woda, coca-cola, itp.), cukier, mleko (śmietanka) do kawy, słodycze, itp. podczas szkoleń wewnętrznych, przeprowadzanych przez pracodawcę, uzyskują przychód opodatkowany na podstawie art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup artykułów spożywczych, takich jak: kawa, herbata, woda i inne napoje, ciastka i inne słodycze, cukier, mleko (śmietanka) do kawy, itp. dokonane na potrzeby pracowników i klientów korzystających z usług Spółki nie należą do świadczeń będących przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 12 tej ustawy.

W art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzono, że źródłami przychodów m.in. ze stosunku służbowego i stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Niemniej jednak zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11a, wolne od podatku dochodowego są "świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, wynikające z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby, przysługujące osobom pozostającym w stosunku służbowym, przyznane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw."

Wydatki ponoszone na zakup kawy, herbaty (przekazanych do spożycia w termosach lub ekspresie do kawy), wody i innych napoi, ciastek i innych słodyczy, cukier, mleko (śmietankę) do kawy, itp. są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przez Wnioskodawcę w ramach Spółki, bowiem obowiązek pracodawcy dotyczący zapewnienia pracownikom takich artykułów jak woda i inne napoje, do których m.in. należą kawa, herbata, itp. wynika z zapisu § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Spółka, zgodnie z tym zapisem oraz zapisem wynikającym z Regulaminu Pracy, przyjętym w Biurze, ma obowiązek udostępnienia na terenie Biura wody lub innych napoi zatrudnionym pracownikom w trakcie pełnienia obowiązków służbowych, zgodnie z przepisami BHP. Także podczas wykonywania podstawowych obowiązków pracowników, określonych w art. 100 i 103¹ Kodeksu Pracy, do których należy m.in. sumienne i staranne wykonywanie pracy oraz podnoszenie kwalifikacji zawodowych w wyniku uczestnictwa w szkoleniach wewnętrznych, pracodawca nieodpłatnie przekazuje pracownikom do zużycia takie artykuły jak: herbata, kawa, woda lub inne napoje, cukier, mleko (śmietanka) do kawy, słodycze w postaci ciastek, paluszków, itp. Ponieważ artykuły te mają przyczynić się do zapobieżenia monotonii oraz sprzyjać koncentracji podczas szkoleń, których tematyka jest bezpośrednio związana z zakresem prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, można stwierdzić, że ponoszone wydatki mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, bowiem wpływają na prawidłowe i rzetelne funkcjonowanie przedsiębiorstwa zatrudniającego kompetentnych pracowników.

W związku z powyższym, nie stanowią one wydatków o charakterze osobistym. Przytaczając stwierdzenie zawarte w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 02.05.2012 sygn. IPTPP1/443-171/12-3/MS, z uwagi na brak definicji pojęcia potrzeb osobistych, należy posłużyć się Słownikiem Języka Polskiego, zgodnie z którym "potrzebami osobistymi są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby i które są jej potrzebami prywatnymi, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją." Ponoszone przez Spółkę wydatki na rzecz pracowników realizowane w ramach BHP (woda i inne napoje) mieszczą się w katalogu zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Także i te wydatki, których wydanie następuje podczas realizacji przepisów art. 100 § 1 i art. 103¹ zawartych w Kodeksie Pracy (napoje oraz pozostałe artykuły wyżej wymienione), udostępniane podczas szkoleń, które są związane z ich realizacją i dotyczą prawidłowego funkcjonowania Biura, nie mogą stanowić przedmiotu opodatkowania na podstawie przepisu określonego w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem nie stanowią one wydatków o charakterze osobistym, a ponadto Wnioskodawca nie jest w stanie określić dokładnej ilości produktów zużywanych na poszczególne cele. Artykuły są udostępniane do spożycia zarówno przez pracowników, jak i klientów Biura i zawartość otwartego opakowania, jak i płynu znajdującego się w ekspresie lub termosie, służy zarówno pracownikom, jak i klientom. Dlatego świadczenie rzeczowe dla pracowników w postaci napoi i artykułów udostępnionych podczas narad i szkoleń nie należy do czynności opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 12 tej ustawy, co zostało także potwierdzone w interpretacjach indywidualnych udzielonych przez Izby Skarbowe w imieniu Ministra Finansów (m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach interpretacja z dnia 1 marca 2012 r. sygn. IBPBII/1/415-998/12/AA, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu interpretacja z dnia 9 października 2009 r., nr ILPB2/415-731/09-5/ES), w których stwierdzono m.in., że "aby po stronie uczestników posiedzeń powstał przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi istnieć możliwość wyraźnego zindywidualizowania określonej części wydatku, przypadającego na konkretnego uczestnika - beneficjenta świadczenia".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl bowiem przepisu art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Wyjaśnić należy, że przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty - bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje zakupu takich artykułów jak: cukier, mleko lub śmietanka do kawy, ciastka oraz inne słodycze, których jednostkowa wartość nie stanowi istotnej pozycji w ogóle poniesionych przez Spółkę kosztów. Pracownicy konsumują te artykuły podczas częstych narad i spotkań wewnętrznych, w czasie których są zapoznawani z późn. zm. m.in. przepisów podatkowych, w zakresie ZUS i prawa pracy oraz interpretacjami w tym zakresie. Podczas spotkań są zapoznawani z sytuacjami, które mogłyby przyczynić się do popełnienia błędów podczas wykonywania powierzonych przez pracodawcę czynności, a tym samym obniżyć jakość świadczonych usług. Przekazanie pracownikom artykułów spożywczych ma na celu zapobieżenie monotonii i ułatwienie koncentracji podczas przeprowadzanych przez pracodawcę szkoleń wewnętrznych.

W przedmiotowej sprawie, zdaniem tut. Organu uznać należy, że powyżej wymienione wydatki są związane z organizacją ww. spotkań, dotyczą funkcjonowania Spółki i nie wiążą się z konkretnym przychodem. Stanowią bowiem jedynie zwyczajowy poczęstunek należący do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mają charakteru okazałości).

Mając na uwadze, że wartość poczęstunku podawanego podczas spotkań z pracownikami (szkoleń wewnętrznych przeprowadzanych przez pracodawcę), nie jest przychodem osób w nim uczestniczących, gdyż ma on charakter zwyczajowy w granicach ogólno przyjętych norm społecznych, Zainteresowany nie jest zobowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości poczęstunku pracowników.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.