ILPB1/415-634/13-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2013 r. (data wpływu 31 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 21 sierpnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu najmu - jest prawidłowe.

W dniu 31 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej, od stycznia 2013 r. wynajmuje samochody osobowe, jako auta zastępcze osobom, których pojazdy uległy uszkodzeniu w wypadkach komunikacyjnych (tzw. najem zastępczy na czas naprawy pojazdu).

Średnia stawka dobowa za najem waha się od 150 zł do 300 zł za dobę w zależności od klasy pojazdu. Po zakończeniu umowy Wnioskodawca wystawia tzw. rachunek uproszczony na kwotę odpowiadającą iloczynowi stawki dobowej i liczby dni trwania najmu. Obecnie Wnioskodawca posiada trzy samochody osobowe przeznaczone na wynajem, których jest on właścicielem. Ponadto, Zainteresowany wynajmuje także samochód osobowy należący do jego mamy, przy czym korzysta z tego pojazdu na zasadzie użyczenia. W przyszłości, w zależności od uzyskiwanych przychodów, Wnioskodawca zamierza nabyć kolejne samochody by je następnie wynajmować w ilości co najmniej pięciu.

W dniu rozpoczęcia każdej umowy najmu Wnioskodawca sporządza pisemne zgłoszenie do Urzędu Skarbowego, że będzie osiągał przychody z tytułu najmu samochodu. Oświadcza on, że od przychodów tych zapłaci podatek w formie ryczałtu w wysokości 8,5% obliczony od ceny uzyskanej za najem po jego zakończeniu. Zainteresowany wpłaty dokonuje samodzielnie na rachunek bankowy urzędu skarbowego do dwudziestego dnia następującego po miesiącu, w którym osiągnął przychód.

Ponadto, Wnioskodawca podaje, że jest studentem pierwszego roku studiów w trybie stacjonarnym, prócz przychodów z wyżej opisanego najmu, nie osiąga żadnych dochodów: nie pozostaje w stosunku pracy ani nie świadczy pracy na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Do tej pory Zainteresowany wystawił dziesięć rachunków tytułem wynajmu samochodu zastępczego w łącznej kwocie 50.000 zł. Należny z tego tytułu podatek w formie ryczałtu w wysokości 8,5% wyniósł kwotę 4 250 zł. Podstawę prawną swojego działania Wnioskodawca ustalił w oparciu o art. 6 ust. 1a, art. 6 ust. 4 pkt 1a i art. 12 ust. 1 pkt 3a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Wnioskodawca uważa, że jako osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej, osiągająca przychody z umowy najmu ma prawo do korzystania z ryczałtu w wysokości 8,5%. Zainteresowany uważa, że może korzystać z tej formy opodatkowania bez względu na wysokość przychodów uzyskanych w danym roku podatkowym, albowiem limit ustawowy zawarty w art. 6 ust. 4 ww. ustawy dotyczy podatników, którzy osiągają przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Brak zaś regulacji w tym zakresie dla osób fizycznych osiągających przychody z umowy najmu, o których mowa w art. 6 ust. 1a ww. ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy jako podatnik, nieprowadzący działalności gospodarczej, student, może Wnioskodawca korzystać z ryczałtu do wysokości przychodu odpowiadającego równowartości kwoty 150.000 euro, czy też bez względu na wysokość tychże przychodów w danym roku podatkowym.

2. Czy okoliczność, że Wnioskodawca jest studentem studiów stacjonarnych ma znaczenie dla formy jego opodatkowania lub limitu, do którego może korzystać z ryczałtu.

3. Czy prowadzenie przez Wnioskodawcę wyżej opisanego wynajmu samochodów stanowi o prowadzeniu przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej, w szczególności, w świetle jego zamiarów co do nabycia kolejnych samochodów, czy też może prowadzić wynajem w dotychczasowy sposób, tj. jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawę prawną swojego działania ustalił on w oparciu o art. 6 ust. 1a, art. 6 ust. 4 pkt 1a i art. 12 ust. 1 pkt 3a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Wnioskodawca uważa, że jako osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej, student osiągający przychody z umowy najmu ma prawo do korzystania z ryczałtu w wysokości 8,5%. Zainteresowany uważa, że może korzystać z tej formy opodatkowania bez względu na wysokość przychodów uzyskanych w danym roku podatkowym, albowiem limit ustawowy zawarty w art. 6 ust. 4 ww. ustawy dotyczy podatników, którzy osiągają przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Brak zaś regulacji w tym zakresie dla osób fizycznych osiągających przychody z umowy najmu, o których mowa w art. 6 ust. 1a ww. ustawy. Ponadto, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prowadzony przez niego wynajem samochodów osobowych nie jest prowadzaniem pozarolniczej działalności gospodarczej i nie musi on dokonywać stosownej rejestracji jako przedsiębiorca.

Zdaniem Wnioskodawcy posiadanie przez niego statusu studenta studiów stacjonarnych nie wpływa na wysokość ani na formę opodatkowania prowadzonego przez niego wynajmu samochodów, pozostaje też bez wpływu na sposób opodatkowania w przypadku założenia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma znaczenie dla określenia sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

* zarobkowym celu działalności,

* wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

* prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajem ten traktowany jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Jak stanowi art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 i 4 ww. ustawy pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z tytułu najmu za dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. (...) Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił zakończenia najmu lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że przychód z najmu nadal opodatkowany jest w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Natomiast podatnik rozpoczynający najem w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ww. ustawy, od przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Ponadto, zgodnie z art. 6 ust. 4 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z działalności wymienionej w ust. 1, jeżeli:

Natomiast art. 6 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej "spółką".

Z powyższych przepisów wynika, że warunki wymienione w art. 6 ust. 4 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne odnoszą się jedynie do przychodów osób fizycznych z działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym. Nie mają natomiast zastosowania do przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Przepis ten stanowi, że opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Zatem, należy uznać, że limit określony w art. 6 ust. 4 pkt 1a ww. ustawy w kwocie 150 000 euro, umożliwiający skorzystanie ze zryczałtowanej formy opodatkowania, dotyczy wyłącznie przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, nie dotyczy zaś przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej, od stycznia 2013 r. wynajmuje samochody osobowe, jako auta zastępcze osobom, których pojazdy uległy uszkodzeniu w wypadkach komunikacyjnych (tzw. najem zastępczy na czas naprawy pojazdu). Obecnie Wnioskodawca posiada trzy samochody osobowe przeznaczone na wynajem, których jest właścicielem. Ponadto, Zainteresowany wynajmuje także samochód osobowy należący do jego mamy, przy czym korzysta z tego pojazdu na zasadzie użyczenia. W przyszłości, w zależności od uzyskiwanych przychodów, Wnioskodawca zamierza nabyć kolejne samochody by je następnie wynajmować w ilości co najmniej pięciu. W dniu rozpoczęcia każdej umowy najmu Wnioskodawca sporządza pisemne zgłoszenie do Urzędu Skarbowego, że będzie osiągał przychody z tytułu najmu samochodu. Oświadcza on, że od przychodów tych zapłaci podatek w formie ryczałtu w wysokości 8,5% obliczony od ceny uzyskanej za najem po jego zakończeniu. Zainteresowany wpłaty dokonuje samodzielnie na rachunek bankowy urzędu skarbowego do dwudziestego dnia następującego po miesiącu, w którym osiągnął przychód.

Biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku stan faktyczny oraz przepisy prawne w tym zakresie należy stwierdzić, że limit przychodów - określony w art. 6 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne - warunkujący skorzystanie ze zryczałtowanej formy opodatkowania dotyczy jedynie przychodów z działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie będzie więc zobowiązany do zmiany formy opodatkowania uzyskiwanych przychodów z najmu w sytuacji, gdy przychody uzyskane z tego tytułu przekroczą równowartość 150 000 euro. Zainteresowany może bowiem podlegać opodatkowaniu w formie ryczałtu ewidencjonowanego od uzyskiwanych przychodów z tytułu najmu (w przypadku, gdy najem nie jest prowadzony w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej) niezależnie od wysokości osiągniętych w roku podatkowym przychodów.

Okoliczność, że Wnioskodawca jest studentem studiów stacjonarnych nie ma znaczenia dla formy opodatkowania, czy też limitu uzyskiwanych przychodów.

Przepisy nie wprowadzają ograniczeń pod względem ilości wynajmowanych samochodów, które pozbawiłyby Wnioskodawcę możliwości rozliczenia tych przychodów w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, według stawki 8,5%.

Przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu najmu samochodów mogą być opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych według stawki 8,5%. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, wówczas uzyskany przychód traktowany jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać więc za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.