ILPB1/415-621/09-2/IM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 lipca 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-621/09-2/IM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2009 r. (data wpływu 21 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 1 czerwca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy Ordynacji podatkowej, w związku z czym pismem z dnia 19 maja 2009 r., znak ILPB3/423-284/09-2/KS, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono 22 maja 2009 r., a wniosek uzupełniono w dniu 1 czerwca 2009 r. (nadano w polskiej placówce pocztowej 28 maja 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce komandytowej. Spółka komandytowa jest właścicielem gruntów, które zakupiła w celu eksploatacji złoża żwiru. W ramach czynności poprzedzających rozpoczęcie eksploatacji złoża, niezbędnych do uzyskania koncesji na wydobycie żwiru, spółka zawarła umowę z wykonawcą celem opracowania dokumentacji obejmującej m.in.:

1.

przygotowanie materiałów i sporządzenie opracowania projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu złoża,

2.

sporządzenie dokumentacji geologicznej złoża,

3.

przygotowanie raportu o oddziaływaniu na środowisko przedsięwzięcia polegającego na eksploatacji złoża,

4.

określenie wartości opłat za wyłączenie gruntów z produkcji rolnej i odszkodowań za przedwczesny wyrąb drzewostanu,

5.

przygotowanie projektu obszaru i terenu górniczego oraz planu ruchu zakładu górniczego.

Część ww. prac, jak podaje Wnioskodawca, została już wykonana, a część z nich jest w trakcie realizacji.

Wydatki już poniesione Spółka komandytowa zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia zgodnie z art. 22 ust. 1 i ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione przez spółkę komandytową poprzedzające rozpoczęcie eksploatacji złoża surowców mineralnych - żwirowni - stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 5c ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia.

Wydatki w opisanym stanie faktycznym są związane z całokształtem działalności przedsiębiorstwa, mają na celu zabezpieczenie źródeł przychodów, nie są związane bezpośrednio z konkretnymi przychodami, jednak ich poniesienie jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania Spółki. Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy opisane wyżej wydatki są kosztami uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przez pojęcie "zachować" należy rozumieć "dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać". Natomiast "zabezpieczyć" oznacza "uczynić bezpiecznym, niezagrożonym, dać ochronę". Można więc przyjąć, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwią dalsze funkcjonowanie źródła. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, że winien on spełnić dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, ujętym w przepisie art. 23 ustawy. Należy zauważyć, iż kryterium zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych jest uzależnione od celu poniesienia wydatku, a nie od wystąpienia efektu w postaci osiągnięcia przychodu. Określony wydatek może bowiem zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów również wówczas, gdy nie przyniósł spodziewanego przychodu, ale został poniesiony w takim celu.

Treść art. 22 ust. 5 ww. ustawy stanowi, że u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Mając na względzie powołany przepis, stwierdzić należy, iż w kosztach uzyskania przychodów konkretnego roku podatkowego można uwzględnić:

* koszty uzyskania przychodów poniesione w tym roku podatkowym, dotyczące przychodów osiągniętych w tym samym roku podatkowym,

* koszty uzyskania przychodów poniesione w latach poprzedzających dany rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów osiągniętych w tym właśnie roku podatkowym,

* określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania przychodów, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów osiągniętych w tym roku podatkowym,

* koszty poniesione w tym roku podatkowym, nie mające bezpośredniego związku z przychodami tego roku podatkowego - koszty pośrednie.

Wnioskodawca informuje, iż w ramach czynności poprzedzających rozpoczęcie eksploatacji złoża, niezbędnych do uzyskania koncesji na wydobycie żwiru, spółka zawarła umowę z wykonawcą celem opracowania dokumentacji obejmującej m.in.: przygotowanie materiałów i sporządzenie opracowania projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu złoża, sporządzenie dokumentacji geologicznej złoża, przygotowanie raportu o oddziaływaniu na środowisko przedsięwzięcia polegającego na eksploatacji złoża, określenie wartości opłat za wyłączenie gruntów z produkcji rolnej i odszkodowań za przedwczesny wyrąb drzewostanu.

Wskazać należy więc, iż nie jest możliwe powiązanie takich wydatków z konkretnymi przysporzeniami. Koszty te warunkują jednak uzyskanie przychodów Spółki dotyczących eksploatacji złoża żwiru. Zatem wydatki te zaliczyć należy, do kosztów pośrednich, o których mowa w art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które powinny być potrącane w dacie ich poniesienia.

Jednocześnie, ciężar prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności.

Wydatki poniesione na przygotowanie materiałów i sporządzenie opracowania projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu złoża, sporządzenie dokumentacji geologicznej złoża, przygotowanie raportu o oddziaływaniu na środowisko przedsięwzięcia polegającego na eksploatacji złoża, określenie wartości opłat za wyłączenie gruntów z produkcji rolnej i odszkodowań za przedwczesny wyrąb drzewostanu, przygotowanie projektu obszaru i terenu górniczego oraz planu ruchu zakładu górniczego należy zaliczyć do kosztów pośrednich i rozliczać w dacie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl