ILPB1/415-608/10-3/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2010 r. (data wpływu 24 maja 2010 r.), uzupełnionym w dniu 4 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest wydobycie i przetwarzanie rud metali oraz sprzedaż wyprodukowanej miedzi, metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych.

Spółka jest przedsiębiorstwem wielooddziałowym, w skład którego wchodzą oddziały, m.in. Oddział Spółki (ujawniony w KRS) - pełniący rolę pracodawcy dla pracowników zatrudnionych w tym Oddziale, a jednocześnie płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Oddział położony jest na obrzeżach miasta. W Oddziale tym obowiązuje zmianowy system pracy. Z uwagi na utrzymanie cyklu produkcji określone są ściśle godziny rozpoczęcia i zakończenia pracy niektórych Wydziałów, np. pracownicy Wydziału rozpoczynają/kończą pracę o godz. 24.00. Z uwagi na brak możliwości dojazdu pracowników do pracy w tych godzinach - brak środków komunikacji, jak również konieczność zapewnienia ciągłości produkcji Wydziału, Oddział Spółki zawarł z zewnętrzną firmą przewozową umowę na świadczenie usług przewozu pracowników Wydziału, rozpoczynających/kończących pracę o godzinie 24.00.

W danym dniu z przewozu korzystają pracownicy, którzy stawią się na trasie przejazdu samochodu. Trasa przewozu przebiega tak jak trasa autobusu określonej linii miejskiej, od przystanku początkowego do siedziby Oddziału i z powrotem, kursującego w porze dziennej. Możliwe jest zatem określenie długości tej trasy.

Opłata za usługę przewozu opłacana przez Wnioskodawcę na rzecz firmy przewozowej dokonywana jest ryczałtowo, bez względu na liczbę pracowników korzystających w danym dniu z przewozu - jako iloczyn ilości przejechanych kilometrów i określonej stawki za 1 km Po zakończeniu miesiąca Oddział posiada informację, kto i w jakim dniu korzystał z przejazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy bezpłatny transport pracowników do pracy i z powrotem dokonywany przez pracodawcę - przy braku środków komunikacji umożliwiających pracownikom stawienie się w pracy i powrót - jest przychodem pracownika ze stosunku pracy, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do zapisu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie zaś z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy (...), uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty (...) i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W opisanej przez Oddział sytuacji, tj. braku możliwości dojazdu pracowników do pracy jakimkolwiek środkiem komunikacji, bez zabezpieczenia dowozu przez zakład pracy, nie mają oni możliwości stawić się do niej o określonej godzinie.

Pokrywanie zatem kosztów dowozu pracownika do pracy i z powrotem w porze nocnej, kiedy brak jest komunikacji miejskiej na tej trasie, nie stanowi zdaniem Spółki przysporzenia majątkowego dla pracownika. Jest warunkiem koniecznym utrzymania ciągłości produkcji poprzez umożliwienie pracownikowi dojazdu do pracy/powrotu z niej.

Dowóz pracowników przez wynajętą firmę transportową stanowi świadczenie usług na rzecz Spółki, nie zaś na rzecz pracownika. Zatem wartość przychodu z tytułu pokrywania przez zakład pracy kosztów dowozu pracownika - celem zabezpieczenia ciągłości produkcji - nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Treść art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy określa źródła przychodów, gdzie m.in. w pkt 1 wymienia się stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Natomiast, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Zatem, w przypadku usług zakupionych przez pracodawcę na rzecz pracowników, w tym także usług transportowych - wartość pieniężną tych świadczeń dla celów podatkowych ustala się wg ceny ich zakupu (art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wartość otrzymanego od pracodawcy świadczenia w zakresie przewozu pracownika do pracy jak i z pracy - co do zasady - stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku i obowiązujące uregulowania prawne w tym zakresie, stwierdzić należy, iż bezpłatny transport pracowników do pracy i z powrotem dokonywany przez Spółkę stanowi dla pracowników przychód podlegający opodatkowaniu w myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wniosek dotyczący zdarzenia przyszłego został rozstrzygnięty w dniu 23 sierpnia 2010 r. interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-608/10-4/TW.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.