ILPB1/415-586/13-3/AA - Koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2013 r. (data wpływu 17 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 11 lipca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnych - jest prawidłowe.

W dniu 17 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2009 r. prowadził jednoosobową firmę, działalność gospodarczą polegającą na hurtowej sprzedaży wyrobów stalowych. Od jednego z kontrahentów nie uzyskał zapłaty z tytułu sprzedaży. Zainteresowany sprawę skierował do Sądu, gdzie uzyskał wyrok z dnia 27 sierpnia 2010 r., nakazujący zapłatę należnej mu kwoty. Po uprawomocnieniu się wyroku Wnioskodawca niezwłocznie wszczął postępowanie komornicze, które zostało przerwane w dniu 7 stycznia 2011 r., wniesieniem przez Spółkę z o.o. postępowania upadłościowego. W wyniku prowadzonego postępowania upadłościowego Wnioskodawca został zaliczony do III i IV grupy, jego roszczenia nie zostały zaspokojone.

W ww. sprawie Sąd Rejonowy w dniu 2 lutego 2012 r., wydał postanowienie stwierdzające zakończenie postępowania obejmującego likwidację majątku upadłej spółki (kontrahenta Wnioskodawcy).

W rozliczeniu podatkowym PIT-36L za rok 2012 Zainteresowany zaliczył stratę do kosztów uzyskania w związku z treścią art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, mając na uwadze art. 23 ust. 2. W rozliczeniu podatkowym PIT-5L za rok 2012 Wnioskodawca zarachował wynikłą stratę w koszt uzyskania przychodu.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż wierzytelność, o której mowa we wniosku została wcześniej zaliczona do przychodów, zgodnie z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca prawidłowo zaliczył stratę w koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadając uwierzytelnione dowody nieściągalności wierzytelności, biorąc pod uwagę treść powyższych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jego stanowisko jest zasadne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

Z kolei stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 20 cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 2 powołanej powyżej ustawy za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

Z powyższych przepisów wynika, iż warunkiem zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów nieściągalnej wierzytelności jest łączne spełnienie następujących warunków:

* wierzytelność nie jest wierzytelnością przedawnioną,

* w momencie powstania wierzytelności była ona zarachowana jako przychód należny,

* nieściągalność tej wierzytelności została udokumentowana w sposób określony w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej od jednego z kontrahentów nie uzyskał zapłaty z tytułu sprzedaży. Wierzytelność ta została wcześniej zaliczona do przychodów zgodnie z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprawę skierował do Sądu, gdzie uzyskał wyrok nakazujący zapłatę należnej kwoty. Po uprawomocnieniu się wyroku niezwłocznie wszczęto postępowanie komornicze, które zostało przerwane wniesieniem przez Spółkę z o.o. postępowania upadłościowego. W ww. sprawie Sąd Rejonowy wydał postanowienie stwierdzające zakończenie postępowania obejmującego likwidację majątku upadłej spółki.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że w momencie powstania wierzytelności, były one zarachowane jako przychód należny, a ich nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w art. 23 ust. 2 pkt 2 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej sprawie wierzytelność została wcześniej zaliczona do przychodów należnych na podstawie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jej nieściągalność została udokumentowana w sposób przewidziany w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pod warunkiem, że wierzytelność ta nie została odpisana jako przedawniona może stanowić koszt uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.