ILPB1/415-565/13-2/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2013 r. (data wpływu 13 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Pracownicy odbywający zagraniczne podróże służbowe otrzymują należności z tytułu podróży służbowych (zaliczki na poczet podróży oraz późniejsze rozliczenie kosztów podróży służbowych w postaci różnicy między poniesionymi wydatkami i należnymi dietami a kwotą otrzymanych zaliczek i pobrań z bankomatu) w walucie delegacji lub w walucie krajowej.

W związku z koniecznością dostosowania oferty banków do wymogów ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2011 r. Nr 199, poz. 1175) ujednolicone zostały zasady pobierania opłat za realizację transakcji płatniczych krajowych lub w obrocie z państwami Unii Europejskiej oraz Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) w PLN lub w walutach tych państw. Zleceniodawca przelewu pokrywa prowizje i opłaty należne bankowi wysyłającemu, a odbiorca przelewu koszty banku odbiorcy.

W przypadku wyboru opcji otrzymania waluty delegacji (np. eur, GBP) na osobisty rachunek walutowy pracownika nie ma możliwości obciążenia wszystkimi kosztami bankowymi Wnioskodawcy i należność wpływa na konto bankowe pracownika po pomniejszeniu jej o prowizję pobieraną przez bank odbiorcy przelewu.

Spółka, aby nie obciążać prowizją pracowników, zamierza zwracać potrącone przez bank odbiorcy przelewu prowizje na podstawie wniosków z dołączonymi potwierdzeniami przelewów dostarczonych przez pracowników wskazujących jednoznacznie na fakt i wysokość potrąconej prowizji przez bank.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy zwracana pracownikom prowizja będzie korzystała ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju (art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o p.d.o.f.).

Zgodnie z § 2 ust. 2d) rozporządzenia, pracownikowi odbywającemu podróż służbową przysługuje zwrot innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Zwrot pracownikowi prowizji potrąconych z przelewów związanych ściśle z wykonywaniem obowiązków służbowych w trakcie odbywania podróży służbowych (prowizje od przekazanych zaliczek, prowizje od wypłaconych ostatecznych rozliczeń delegacji) zalicza się do innych należności za czas podróży służbowej pracownika, a więc spełniona jest przesłanka art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o p.d.o.f. umożliwiająca zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych zwróconej kwoty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Definicję podróży służbowej zawiera art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Wynika z niego, że podróżą służbową jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy pracownika.

Zasady rozliczania podróży służbowych reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Zgodnie z przepisem § 2 ww. rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

Stosownie do treści § 4 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą, określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości.

W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej stwierdzono w § 5 ust. 2, iż do rozliczenia kosztów podróży pracownik załącza dokumenty, w szczególności rachunki, faktury lub bilety potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli przedstawienie dokumentu nie jest możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że pracownicy odbywający zagraniczne podróże służbowe otrzymują zaliczki na poczet podróży oraz późniejsze rozliczenie kosztów podróży służbowych w postaci różnicy między poniesionymi wydatkami i należnymi dietami a kwotą otrzymanych zaliczek i pobrań z bankomatu w walucie delegacji lub w walucie krajowej. W przypadku wyboru opcji otrzymania waluty delegacji na osobisty rachunek walutowy pracownika nie ma możliwości obciążenia wszystkimi kosztami bankowymi Wnioskodawcy i należność wpływa na konto bankowe pracownika po pomniejszeniu jej o prowizję pobieraną przez bank odbiorcy przelewu. Spółka, aby nie obciążać prowizją pracowników, zamierza zwracać potrącone przez bank odbiorcy przelewu prowizje na podstawie wniosków z dołączonymi potwierdzeniami przelewów dostarczonych przez pracowników wskazujących jednoznacznie na fakt i wysokość potrąconej prowizji przez bank.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że działania podejmowane przez Spółkę wynikają z konieczności dostosowania oferty banków do wymogów ustawy o usługach płatniczych, gdzie zostały uregulowane zasady pobierania opłat za realizację transakcji płatniczych. Oznacza to, że zleceniodawca przelewu pokrywa prowizje i opłaty należne bankowi wysyłającemu, a odbiorca przelewu koszty banku odbiorcy. Z tego też względu przeniesienie całego ciężaru prowizji bankowych na Spółkę w momencie dokonywania przelewu jest niemożliwe. To pracownik, jako odbiorca jest również obciążony prowizją bankową.

Wobec powyższego, stwierdzić zatem należy, że zwracana pracownikom prowizja będzie korzystała ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek pobrania od ww. prowizji zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie, dodaje się, że wniosek Spółki w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.