ILPB1/415-546/12-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2012 r. (data wpływu 28 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania nieodpłatnego świadczenia po stronie wspólnika spółki komandytowej - jest prawidłowe.

W dniu 28 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania nieodpłatnego świadczenia po stronie wspólnika spółki komandytowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej.

Będzie komplementariuszem lub komandytariuszem w spółce komandytowej. Komplementariuszem może być także spółka z o.o. Ponadto komandytariuszem będzie żona Wnioskodawcy.

Pomiędzy Wnioskodawcą a żoną będzie istniał ustrój rozdzielności majątkowej albo wspólność majątkowa.

Sposób podziału zysku i strat zostanie określony w umowie spółki. W przypadku wypracowania przez spółkę komandytową zysków zostaną one pozostawione w spółce komandytowej wskutek niepodjęcia jakichkolwiek uchwał co do przeznaczenia zysku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, dotyczącego nieodpłatnego świadczenia, zgodnie z art. 52 § 1 Kodeksu spółek handlowych, wspólnik spółki jawnej może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego (przepis ten stosuje się odpowiednio także dla spółki komandytowej).

W odróżnieniu od spółek kapitałowych (np. spółki z o.o.) powstanie prawa do zysku za konkretny rok obrotowy nie jest jednak zależne od podjęcia przez wspólników uchwały w tym zakresie.

W spółce komandytowej, istnieje wymóg zatwierdzenia sprawozdania finansowego przez wspólników. Jednak nie oznacza to, że wspólnik nie może żądać podziału wypracowanego przez spółkę jawną zysku, nawet bez zatwierdzenia sprawozdania finansowego. Zysk wypracowany przez spółkę jawną / komandytową za dany rok obrotowy - zgodny z rokiem kalendarzowym - jest należny z dniem 30 czerwca następnego roku kalendarzowego.

Zatem w przypadku niepodjęcia uchwały o podziale zysku, wspólnik i tak może żądać jego wypłaty.

Nawet jednak jeśli zysk pozostanie w spółce osobowej i nie będzie wypłacany wspólnikom, nie można twierdzić, że wspólnicy otrzymają z tego tytułu nieodpłatne świadczenie.

Zarówno ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych zawierają przepisy wskazujące, iż przychodem może być dla podatników wartość otrzymanych nieodpłatnie świadczeń.

Należy jednak podkreślić, iż spółki osobowe (w omawianym przypadku spółka komandytowa) nie mają osobowości prawnej. Spółki te są jednak tzw. ułomnymi osobami prawnymi. Zgodnie z art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Tym samym majątek (i wszystkie przysporzenia w majątku) nie należą do wspólników, ale do określonego podmiotu - spółki osobowej.

Jednocześnie spółka osobowa - jako nieposiadająca osobowości prawnej - nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Nie jest także podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zatem w przypadku omawianym w niniejszym wniosku pozostawienie w spółce osobowej zysku należnego wspólnikom nie powinno być z zasady traktowane jako nieodpłatne świadczenie na rzecz wspólników, ale - co najwyżej - jako nieodpłatne świadczenie na rzecz spółki osobowej.

Jeśli nawet (hipotetycznie) założymy, że w omawianym przypadku możemy mówić o nieodpłatnym świadczeniu na rzecz wspólników w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, to trzeba wyjaśnić, czy takie nieodpłatne świadczenie w rzeczywistości będzie miało miejsce.

To, czy mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem należy przede wszystkim oceniać pod kątem ekonomicznym, gospodarczym.

W omawianym przypadku należy zauważyć, iż każdy ze wspólników nie otrzyma zysku ze spółki osobowej - w takiej proporcji, w jakiej zgodnie z umową spółki uczestniczy w zyskach. Tym samym inny wspólnik miałby (hipotetycznie) odnieść korzyść z tego, że w spółce pozostanie niewypłacony zysk.

Po pierwsze, należy stwierdzić, iż trudno ocenić na czym miałaby polegać korzyść drugiego wspólnika. Przecież to nie on dysponuje tymi środkami pieniężnym, lecz spółka osobowa - odrębny podmiot, który prowadzi działalność we własnym imieniu.

Po drugie, należy zauważyć, że wspólnik, który miałby otrzymywać nieodpłatne świadczenie (z tytułu zysku pozostawionego przez drugiego wspólnika) sam także pozostawił w spółce osobowej zysk.

Czyli tym samym wspólnicy będą uczestniczyć w korzyściach majątkowych wynikających z pozostawienia zysku w spółce, ale jednocześnie będą ponosić koszty polegające na pozostawieniu swojej części zysku w spółce.

W przypadku równowartości kwot zysku pozostawionych w spółce przez wspólników będą oni mieli do czynienia ze świadczeniami ekwiwalentnymi, i w konsekwencji ze swoistą kompensatą nieodpłatnego świadczenia (czyli odsetek od zysku pozostawionego przez innego wspólnika) z kosztami (zysk pozostawiony przez Wnioskodawcę).

W takiej sytuacji nie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu, bo jest ono kompensowane z kosztami.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, dotyczącego sposobu szacowania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, jeśli w przedmiotowej sprawie uznamy, że mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem na rzecz wspólników, wówczas wartość przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia powinna odpowiadać wartości odsetek, jakie musiałaby zapłacić spółka osobowa, gdyby chciała pozyskać kapitał na rynku (czyli na przykład biorąc pożyczkę z banku).

W konsekwencji, w odniesieniu do wspólnika X będzie to potencjalny dochód z odsetek od kwoty zysku pozostawionego w spółce przez wspólnika Y - w takiej części, jaka wynika z udziału wspólnika X w zyskach spółki osobowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 3, dotyczącego opodatkowania dochodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, jeśli nawet w przedmiotowej sprawie uznamy, że mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem na rzecz wspólników, to dochód z tytułu nieodpłatnego świadczenia na rzecz każdego ze wspólników będących małżonkami (pomiędzy którymi istnieje ustrój wspólności małżeńskiej majątkowej lub rozdzielność majątkowa) powinien być zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie przepisu art. 21 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się: do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów; do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa, rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych.

To zwolnienie jest niezależne od tego, czy pomiędzy małżonkami istnieje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej czy też rozdzielność majątkowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), spółka osobowa to - spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Stosownie do art. 8 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą.

Artykuł 102 Kodeksu spółek handlowych stanowi, iż spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Jednocześnie, stosownie do przepisu art. 103 Kodeksu spółek handlowych, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale, do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Na mocy upoważnienia wynikającego z wyżej cytowanego przepisu należy także wskazać na treść art. 28 Kodeksu spółek handlowych, według którego majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia oraz art. 48 § 3 tej ustawy stanowiący, iż prawa, które wspólnik zobowiązuje się wnieść do spółki, uważa się przeniesione na spółkę.

Z powyższych regulacji wynika w sposób jednoznaczny, iż majątek spółki komandytowej jest prawnie wyodrębniony od majątków osobistych wspólników.

Stosownie do treści art. 51 Kodeksu spółek handlowych, każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach.

W myśl art. 52 § 1 Kodeksu spółek handlowych, wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.

W świetle cytowanych przepisów, zysk w spółce komandytowej jest dzielony pomiędzy wspólników z końcem każdego roku obrotowego (zasadniczo roku kalendarzowego). Przy czym zysk nie musi być koniecznie podzielony i wypłacony wspólnikom.

W przedmiotowej sprawie powstała wątpliwość, czy w sytuacji pozostawienia w spółce komandytowej zysku wskutek niepodjęcia jakichkolwiek uchwał co do jego przeznaczenia po stronie wspólników powstanie nieodpłatne świadczenie, a tym samym przychód podlegający opodatkowaniu.

Zauważyć należy, iż w myśl art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W odniesieniu do powyższego wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie nie ma podstaw aby uznać, że po stronie Wnioskodawcy, będącego wspólnikiem spółki komandytowej, powstanie nieodpłatne świadczenie w sytuacji pozostawienia w spółce komandytowej zysku w wyniku niepodjęcia jakichkolwiek uchwał co do jego przeznaczenia. Zauważyć należy, że na skutek powyższych czynności po stronie wspólnika spółki nie nastąpi nieodpłatne przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy. To w toku prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej powstaje po stronie wspólnika dochód, a nie na skutek niepodjęcia uchwały o podziale zysku.

Fakt niepowzięcia uchwały o podziale zysku nie skutkuje zatem powstaniem dochodu (przychodu) do opodatkowania.

Reasumując, pozostawienie w spółce komandytowej zysku wskutek niepodjęcia jakichkolwiek uchwał co do jego przeznaczenia nie będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy, będącego wspólnikiem tej spółki, nieodpłatnego świadczenia. Tym samym, czynność ta będzie dla Zainteresowanego neutralna podatkowo.

Z uwagi na powyższe rozstrzygnięcie odnośnie pytania nr 1, odpowiedź na pytanie nr 2 i 3 jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ wskazuje, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że niniejsza interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników spółki, w tym żony Wnioskodawcy.

Dodatkowo należy wskazać, iż w ramach interpretacji indywidualnej tut. Organ nie odniósł się i nie badał prawidłowości działań w zakresie niepodejmowania jakichkolwiek uchwał co do przeznaczenia zysku spółki komandytowej w świetle przepisów niepodatkowych, a w szczególności ustawy - Kodeks spółek handlowych. Zgodnie bowiem z ww. art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych wydaje pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne).

Przepis art. 3 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych. Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 ww. ustawy należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.