ILPB1/415-542/12-2/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2012 r. (data wpływu 28 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Działalność gospodarczą Wnioskodawczyni zaczęła prowadzić od dnia 15 grudnia 1990 r. i od tego dnia do dnia 31 grudnia 2000 r. opodatkowana była zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w formie karty podatkowej.

W dniu 17 czerwca 1996 r. na podstawie aktu notarialnego Repertorium A numer (...) zakupiła na siebie jako na osobę fizyczną od Urzędu Miasta samodzielny lokal użytkowy A położony na parterze budynku składający się z pomieszczenia sprzedaży, pomieszczenia socjalnego, wc, chłodni i magazynu o powierzchni użytkowej 81 m² wraz z udziałem we wspólnych częściach budynku wynoszącym 37,43%, z jednoczesnym oddaniem w wieczyste użytkowanie na 99 lat ułamkowej części terenu wynoszącego 37,43%, co stanowi 50,90 m² działki gruntu numer 310/1, dla której Sąd Rejonowy prowadził księgę wieczystą KW numer (...). Po dokonaniu zakupu Sąd Rejonowy nadał na zakupioną przez Wnioskodawczynię nieruchomość Księgę Wieczystą numer (...).

Kontynuując w dalszym ciągu działalność gospodarczą od dnia 1 stycznia 2001 r. Zainteresowana zmieniła formę opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych z karty podatkowej na zasady ogólne ze wskazaniem rodzaju zaprowadzonej księgi (ewidencji) na księgę przychodów i rozchodów.

Od momentu zakupu przedmiotowej nieruchomości, tj. od dnia 17 czerwca 1996 r. do momentu likwidacji działalności gospodarczej czyli do 30 września 2011 r. lokal użytkowy wraz z prawem wieczystego użytkowania Wnioskodawczyni wykorzystywała do prowadzonej przeze siebie działalności gospodarczej, w którym prowadziła sklep mięsny. Powyższa nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych, a prawo wieczystego użytkowania nie zostało wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych w prowadzonej działalności gospodarczej, tym samym Zainteresowana nie naliczała w koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionej nieruchomości czyli od lokalu użytkowego.

W dniu 30 września 2011 r. Wnioskodawczyni zlikwidowała działalność gospodarczą.

W dniu 27 października 2011 r. przedmiotową nieruchomość wraz z prawem wieczystego użytkowania nabytą aktem notarialnym Repertorium A numer (...) sprzedała na podstawie aktu notarialnego Repertorium A numer (...).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymany przychód z tytułu sprzedaży prawa wieczystego użytkowania wraz z własnością lokalu użytkowego przez podatniczkę, w zaistniałym stanie faktycznym, stanowi przychód z działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychód ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie jest przychodem z działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko to jest zbieżne z orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lutego 2010 r. (sygn. akt II FSK 1507/08), które zapadło na kanwie niemalże identycznej sprawy jaka jest przedmiotem niniejszego postępowania. Teza tego orzeczenia nie pozostawia, zdaniem podatniczki, żadnych wątpliwości, tj. "Kwoty uzyskane ze sprzedaży nieruchomości prawa wieczystego użytkowania, które były wykorzystywane w działalności gospodarczej podatnika (jako lokal, w którym ją prowadzono) i jednocześnie nigdy nie spełniały wymogów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 178 z późn. zm.), nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy, a co najwyżej, gdy sprzedaż nastąpi przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, przychód ze źródła o którym mowa a w art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy". Należy zwrócić uwagę. ze immanentnym wymogiem uznania za przychód z działalności gospodarczej jednostkowej i pojedynczej sprzedaży nieruchomości zgodnie z art. 14 ust. 2 przedmiotowej ustawy jest ujęcie w ewidencji środków trwałych tej nieruchomości. Brak ujęcia w ewidencji nieruchomości powoduje, że zakres zastosowania przepisu art. 14 ust. 2 nie jest spełniony, ergo przychód ze sprzedaży tej nieruchomości (a ściślej prawo wieczystego użytkowania wraz z własnością lokalu, jako odrębnej nieruchomości) nie może być uznany za przychód z działalności gospodarczej.

Wskazać należy, że przedmiotowy wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego zapadł w sprawie niemalże identycznej do tej będącej przedmiotem niniejszego wniosku, stąd jego uwzględnienie przed tut. organ podatkowy stanowi - zdaniem Wnioskodawczyni - wymóg wynikający z art. 14a Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a - c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2c ustawy.

Z przychodów z działalności gospodarczej wyłączone zostały przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy, nawet jeżeli wykorzystywane były na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

Do nieruchomości, o których mowa w tym przepisie zaliczane są: budynek mieszkalny, jego część lub udział w takim budynku, lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość lub udział w takim lokalu, grunt lub udział w gruncie związany z tym budynkiem lub lokalem, prawa majątkowe w postaci prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z budynkiem lub lokalem mieszkalnym, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, kryterium zaliczenia przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest fakt jego wykorzystywania w tej działalności.

Należy zauważyć, iż cytowany powyżej przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy.

Analiza przytoczonych przepisów prowadzi do wniosku, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż przedmiotem zbycia jest prawo użytkowania wieczystego wraz z własnością lokalu użytkowego. Od 17 czerwca 1996 r., tj. od momentu zakupu przedmiotowej nieruchomości do momentu likwidacji działalności gospodarczej czyli do 30 września 2011 r. lokal użytkowy wraz z prawem wieczystego użytkowania Wnioskodawczyni wykorzystywała w prowadzonej działalności gospodarczej. Powyższa nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych, a prawo wieczystego użytkowania nie zostało wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych. W dniu 27 października 2011 r. nieruchomość wraz z prawem wieczystego użytkowania Zainteresowana sprzedała.

Zatem, z uwagi na fakt, iż przedmiotowa nieruchomość stanowiła składnik majątku wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, otrzymany przychód z tytułu sprzedaży prawa użytkowania wieczystego wraz z prawem własności lokalu użytkowego, stanowi przychód z działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Przy zaistniałym podobieństwie stanu faktycznego oraz rozważań prawnych organ podatkowy uważa, iż w badanej sprawie należy jednak uznać stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.