ILPB1/415-500/09-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2009 r. (data wpływu 22 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 16 lipca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 25 czerwca 2009 r., znak ILPB1/415-500/09-2/AK, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 10 lipca 2009 r., a w dniu 16 lipca 2009 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, świadczącym usługi dekarsko-blacharskie. W grudniu 2007 r. na jednej z budów zdarzył się nieszczęśliwy wypadek, który zakończył się śmiercią jednego z pracowników i wielomiejscowymi urazami drugiego.

W związku z tym zdarzeniem prowadzona jest sprawa sądowa, w której oskarżonym jest pracownik firmy, który jest jednocześnie jej Prokurentem samoistnym.

Prokuratura oskarża tę osobę o to, iż będąc odpowiedzialną za przestrzeganie przepisów BHP w firmie, poprzez brak zapewnienia bezpośredniego i stałego nadzoru nad pracami prowadzonymi na wysokości przy budowie dachu hali, dopuszczenie do wykonywania robót niezgodnie z instrukcją prac na wysokości, brak odpowiedniej ilości i rodzaju sprzętu chroniącego przed upadkiem w miejscu prowadzenia robót oraz brak jednoznacznego wskazania stałych elementów konstrukcyjnych do mocowania lin, naruszyła zasady BHP, czym naraziła pracowników na niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężki uszczerbek na zdrowiu.

Akt oskarżenia został wystosowany dnia 31 marca 2008 r. Zgodnie z zawartą umową na wykonanie robót dekarsko-blacharskich na wyżej wymienionej budowie wskazany pracownik był odpowiedzialny za przestrzeganie przepisów BHP w firmie.

Jego nieobecność na wyżej wspomnianej budowie była spowodowana oddelegowaniem na inną budowę w celu oględzin wykonania dachu, co należy również do jego obowiązków zgodnie z zawartą umową o pracę. W związku z zaistniałą sytuacją niezbędne było wynajęcie adwokata przez firmę, który prowadzi tę sprawę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można uznać za koszty uzyskania przychodów opłaty poniesione przez podatnika na rzecz kancelarii prawniczej z tytułu prowadzenia sprawy sądowej przeciwko pracownikowi firmy, będącego jednocześnie jej Prokurentem samoistnym oraz osobą odpowiedzialną za przestrzeganie przepisów BHP w firmie, na podstawie wystawionej przez kancelarię faktury.

Zdaniem Wnioskodawcy, można uznać za koszty uzyskania przychodów opłaty poniesione na rzecz kancelarii prawniczej z tytułu prowadzenia sprawy sądowej przeciwko pracownikowi firmy, będącego jednocześnie jej Prokurentem samoistnym oraz osobą odpowiedzialną za przestrzeganie przepisów BHP w firmie, na podstawie wystawionej przez kancelarię faktury, gdyż są to koszty ściśle związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i poniesione zostały w celu zachowania źródła przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Artykuł 23 ww. ustawy określa negatywny katalog wydatków, które nie należą do kosztów uzyskania przychodu podatkowego. Kosztem uzyskania przychodów nie są bowiem wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien, w myśl powołanych przepisów spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż pracownik Spółki, będący jednocześnie jej Prokurentem oraz osobą odpowiedzialną za przestrzeganie przepisów BHP w firmie, został oskarżony w związku z nieszczęśliwym wypadkiem na jednej z budów. Natomiast jego nieobecność na tej budowie była spowodowana oddelegowaniem na inną budowę, w celu który również stanowił zakres jego obowiązków. W związku z sytuacją niezbędne było wynajęcie adwokata przez Spółkę.

Katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, określony w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje wykluczenia z kosztów uzyskania przychodów, wydatków związanych z opłatami na rzecz kancelarii prawniczej z tytułu prowadzonej sprawy sądowej przeciwko pracownikowi firmy A zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na opłacenie kancelarii prawniczej z tytułu prowadzenia sprawy sądowej przeciwko pracownikowi Spółki, który jest jednocześnie jej Prokurentem samoistnym oraz osobą odpowiedzialną za przestrzeganie przepisów BHP, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki, gdyż zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów tej Spółki. Wydatki powyższe, będą podlegać ujęciu w koszty uzyskania przychodów, na podstawie dokumentów stanowiących podstawę do zaksięgowania kosztu, takim dokumentem może być m.in. faktura.

Jednocześnie, ciężar prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.