ILPB1/415-466/08-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2008 r. (data wpływu 30 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna i rozlicza się na pełnych księgach rachunkowych. Do końca 2006 r. na potrzeby działalności na podstawie umowy użyczenia korzystał z nieruchomości, której właścicielką w części udziałów była matka Wnioskodawcy. Zainteresowany podaje, że w sierpniu 2006 r. kupił udziały w tej nieruchomości od drugiego współwłaściciela (budynku i prawa wieczystego użytkowania), natomiast w grudniu 2006 r. matka Wnioskodawcy dokonała nieodpłatnego zniesienia współwłasności i współużytkowania wieczystego w tej nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy, przez co stał się jedynym właścicielem nieruchomości. Zainteresowany informuje, że podatku od darowizny nie płacił na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku od spadków i darowizn, który zwalnia od pobrania podatku nabycie przez osoby zaliczone do I grupy podatkowej własności rzeczy lub praw majątkowych w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Oba akty notarialne informują o nabywanych udziałach w nieruchomości, tj. budynku i prawie wieczystego użytkowania. Formalnie - jak podaje Wnioskodawca - pierwszym aktem notarialnym nabył wydzieloną część nieruchomości tj. lokal mieszkalny i udział w prawie wieczystego użytkowania gruntu za łączną sumę 200.000 zł, co potwierdza umowa przedwstępna oraz umowa kredytowa, którą Wnioskodawca sfinansował zakup tego lokalu. Natomiast w grudniu 2006 r. Wnioskodawca od matki nabył część produkcyjną, biurową i magazyny oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu, których wartość wyceniono łącznie w akcie notarialnym na 300.000 zł. Obecnie po przeprowadzeniu niezbędnych prac adaptacyjnych, zaewidencjonowanych w księgach rachunkowych, cała nieruchomość wykorzystywana jest na cele działalności gospodarczej tj. biura, magazyny oraz mały zakład produkcyjny.

Wnioskodawca podaje, że wartość rynkowa całej nieruchomości, w związku z sytuacją na rynku nieruchomości, na dzień przeksięgowania środków trwałych w budowie na środki trwałe, jest dużo wyższa od łącznych kosztów nabycia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką kwotę należy przyjąć jako podstawę amortyzacji podatkowej budynków, jeśli w żadnym z aktów notarialnych nie wydzielono ani wartości budynków, ani prawa wieczystego użytkowania gruntu, lecz łączną wartość nabywanych udziałów, zaś część nieruchomości nabyto korzystając ze zwolnienia, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę nabycia, zaś w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Wnioskodawca podaje, że treść art. 23 ust. 1 pkt 45a ww. ustawy stanowi, że nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy.

Wnioskodawca uważa, że w związku z powyższym powinien się zwrócić do notariusza o uzupełnienie aktów notarialnych o kwoty przypadające na nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz wartość budynku. Z podstawy amortyzacji będzie wyłączona wartość budynku nabyta w drodze darowizny, ponieważ otrzymanie tej darowizny nie stanowiło dla Wnioskodawcy przychodu. Zatem podstawą amortyzacji podatkowej budynku będzie ustalona wartość budynku nabytego drogą kupna, powiększona o koszty adaptacji na cele działalności, oraz pozostałe, poniesione i udokumentowane koszty związane z nabyciem tej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast treść art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

* nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

* dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

* nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 22a ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

nbspnbsp - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast zgodnie z art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g cytowanej ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy, za wartość początkową środka trwałego, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę jego nabycia. Za cenę nabycia - w rozumieniu art. 22g ust. 3 ww. ustawy - uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się: w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że w akcie notarialnym podana jest cena nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku, w łącznej kwocie.

W myśl art. 22g ust. 16 ustawy przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3-5 oraz art. 22g ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 19 ust. 3 ww. ustawy stanowi, że wartość rynkową, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Należy jednak zauważyć, że przy określaniu wartości początkowej należy mieć na uwadze cenę rynkową każdego składnika majątku oraz należy pamiętać, aby ich suma odpowiadała sumie zawartej w akcie notarialnym.

Ponadto należy dodać, że przy dokonywaniu przez podatnika własnej wyceny wartości początkowej środka trwałego według cen rynkowych, dopuszczalne jest skorzystanie m.in. z pomocy osób posiadających wiedzę fachową w tym zakresie, w tym biegłych.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, wartością początkową poszczególnych środków trwałych jest - w przypadku środków trwałych nabytych w drodze kupna - cena nabycia, zaś w przypadku środków trwałych nabytych w drodze darowizny - wartość rynkowa z dnia nabycia, powiększona o nakłady adaptacyjne poniesione do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Trzeba przy tym zauważyć, że cenę nabycia poszczególnych składników majątku wchodzących w skład całej nieruchomości, dla potrzeb ustalenia wartości początkowej środków trwałych - celem naliczenia amortyzacji, Wnioskodawca powinien ustalić przed oddaniem środka trwałego do używania i wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych.

Ponadto należy dodać, iż w przedmiotowej sprawie fakt, że część nieruchomości Wnioskodawca nabył korzystając ze zwolnienia, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku od spadków i darowizn jest - dla celów ustalenia wartości początkowej środków trwałych - bez znaczenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.