ILPB1/415-457/10-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2010 r. (data wpływu 21 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą - handel sprzętem gospodarstwa domowego. Podatek dochodowy rozlicza na zasadach ogólnych, prowadząc księgi rachunkowe.

Zainteresowana ma zamiar sprzedawać towar handlowy poniżej cen zakupu, gdyż zmusza Ją do tego sytuacja rynkowa, wielokrotnie ceny towarów zakupionych przez Nią u importerów czy producentów lawinowo spadają. Powyższa sytuacja pociąga za sobą konieczność obniżania cen sprzedaży towarów handlowych. Jednocześnie Wnioskodawczyni ma podpisane umowy z dostawcami towarów, na podstawie których po przekroczeniu pewnych obrotów zakupu uzyskuje prawo do premii pieniężnych.

W związku z powyższym strata na towarze jest stratą pozorną, gdyż w skali globalnej strat Wnioskodawczyni nie poniesie. Uzyska bonusy w formie premii pieniężnej proporcjonalnie do wysokości obrotów - dokonanych zakupów towarów handlowych. W chwili zakupu towarów będzie odliczała VAT naliczony, natomiast w chwili sprzedaży powyższych towarów handlowych naliczała VAT należny. Przy tych transakcjach nastąpi nadwyżka VAT-u naliczonego nad należnym.

Wnioskodawczyni jest zmuszona do powyższych zachowań ze względu na sytuację rynkową i ogromną konkurencyjność.

Towary handlowe wyceniane są w momencie rozchodu i na dzień bilansowy według zasady identyfikacji każdej partii towaru zgodnie z ceną po jakiej została ona zakupiona. Firma posiada system komputerowy pozwalający na identyfikację każdego towaru w cenach zakupu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy sprzedaż towaru poniżej kosztów zakupu jest kosztem podatkowym dla osoby prowadzącej księgi handlowe w wysokości ceny zakupionego towaru.

Zdaniem Wnioskodawczyni, straty wynikające ze sprzedaży towaru handlowego poniżej cen zakupu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl przepisów art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ogólna zasada ustalania dochodu wyrażona w art. 9 ust. 2 powołanych przepisów stanowi, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Mając na uwadze powyższe przepisy, strata z działalności jest wynikiem finansowym wszystkich transakcji przeprowadzonych przez Wnioskodawczynię w danym roku podatkowym.

Nie można mówić o starcie z działalności w kontekście konkretnych pojedynczych transakcji. Reasumując, kosztem uzyskania przychodu będzie wydatek na zakup towaru handlowego. Zdaniem Wnioskodawczyni, straty wynikające ze sprzedaży towaru handlowego poniżej cen zakupu mogą stanowić koszty uzyskania przychodu.

Różnica wynikająca ze sprzedaży towaru handlowego poniżej ceny zakupu nie będzie podlegała wyksięgowaniu z kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawczyni, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki. Z oceny związku wydatku ze źródłem przychodów winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Jak wynika z powyższego, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów określonego wydatku wymaga łącznego spełnienia podstawowych przesłanek, które zakładają, że między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź funkcjonowanie źródła przychodu, a także wydatek ten nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ww. ustawy.

Jeżeli zatem wystąpiły wszystkie elementy, kwalifikujące poniesione koszty zakupu towarów handlowych do kosztów uzyskania przychodów, Wnioskodawczyni sprzedaż towaru poniżej kosztów zakupu może uznać za koszt podatkowy w wysokości ceny zakupionego towaru.

Różnica wynikająca ze sprzedaży towaru handlowego poniżej ceny zakupu nie będzie podlegała wyksięgowaniu z kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, kosztem uzyskania przychodu będą wydatki na zakup towaru handlowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.