ILPB1/415-446/10-2/KŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Ośrodka Pomocy Społecznej, przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2010 r. (data wpływu 19 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Ośrodek Pomocy Społecznej chce zorganizować dla wszystkich pracowników imprezę integracyjną o charakterze sportowo - rekreacyjnym lub kulturalno - oświatowym, koszt tej imprezy zostanie pokryty ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Impreza będzie miała charakter otwarty, a udział w niej będzie fakultatywny. Koszt imprezy będzie zryczałtowany. Zorganizowanie takiej imprezy integracyjnej ma na celu wzmocnienie więzi pomiędzy pracownikami, zintegrowanie ich z pracodawcą, poprawę atmosfery w pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w przypadku, gdy brak będzie możliwości indywidualizacji świadczenia i przypisanie go konkretnemu pracownikowi z uwagi na otwarty charakter imprezy integracyjnej wówczas nie będzie ono stanowiło przychodu ze stosunku pracy, czy też w związku z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczenie to powinno być przypisanie pracownikowi i będzie podlegało zwolnieniu podatkowemu do kwoty 380 zł w roku podatkowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, od pewnego czasu wokół opodatkowania świadczeń, które pracodawca zapewnia swoim pracownikom dobrowolnie i bezpłatnie toczy się spór. W opinii organów podatkowych o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nieprzesądza fakt skorzystania przez pracownika ze wszystkich oferowanych atrakcji lub samo stworzenie pracownikowi możliwości wzięcia w niej udziału. Tym samym, zdaniem organów podatkowych, dla opodatkowania takiego świadczenia nie ma znaczenia, czy pracownik na imprezie się pojawił. Potwierdzenie tej tezy znajdziemy w wielu interpretacjach indywidualnych: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 6 maja 2009 r., nr ILPB1/415-212/09-4/TW, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 października 2009 r., nr IPPB4/415-485/09-2/MP oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 5 października 2009 r., nr IBPBII/1/415-657/09/BJ. Stanowiska organów podatkowych nie podzielają sądy administracyjne. Przykładem jest wyrok z dnia 17 września 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach I S.A./Ke 342/09 fragment: "W przypadku, gdy wartości świadczeń nieodpłatnych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika - zwłaszcza wtedy, gdy opłata wnoszona jest ryczałtowo za wszystkich pracowników, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę zajęć dodatkowych, w takiej bowiem sytuacji nie można stwierdzić, czy pracownik w istocie otrzymał określone świadczenie i jaka jest jego wartość. Przychód nie może bowiem zostać hipotetycznie przypisany podatnikowi lecz ustalony zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych". Natomiast na podstawie analizy orzecznictwa sądowego można dojść do wniosku, że w omawianym zakresie wyroki sądowe są przychylne pracownikowi, gdyż uchylają interpretacje wydawane przez organy podatkowe. Ośrodek Pomocy Społecznej stoi na stanowisku, iż pomimo opłacenia imprezy w sposób ryczałtowy de facto nie jest w żaden sposób powiązane z ilością uczestniczących w danej imprezie pracowników. Dlatego uważamy jeśli wartość świadczenia nie można przyporządkować konkretnemu pracownikowi, a koszty imprezy nie są wyrażone jako iloczyn osób biorących w niej udział i nie sposób określić czy pracownik rzeczywiście otrzymał świadczenia to nie stanowi to przychodu dla pracownika z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do niej nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw. Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Przedmiotem nieodpłatnych świadczeń nie są tylko rzeczy, lecz świadczone na rzecz podatnika usługi. Przychód może być wyrażony wyłącznie w pieniądzu. Stąd też przychodem są nie tyle same świadczenia, lecz ich wartość. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się zatem między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu. O sposobie określania tej wartości stanowi art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Postawienie do dyspozycji pracownikowi nieobowiązkowego uczestnictwa w spotkaniu integracyjnym, które skierowane jest tylko do pracowników, stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen ich zakupu. Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z organizacją imprezy, także tych połączonych z dodatkowymi atrakcjami nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika. Nieistotne jest przy tym np. co i ile dany pracownik skonsumował oraz z ilu i jakich atrakcji skorzystał, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy pracownicy skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie. Istotnym dla celów podatkowych jest to, że pracownik miał możliwość skorzystania z udziału w poszczególnych spotkaniach integracyjnych zaoferowanych mu przez pracodawcę - zostały mu one postawione do dyspozycji.

Organ podatkowy wskazuje, iż na płatniku ciąży obowiązek prawidłowego ustalenia przychodu poszczególnych jej pracowników. Wartość świadczeń opłaconych za pracownika pracodawca ma obowiązek doliczać do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie w myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z przytoczonego przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,

* źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wartość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.) działalność socjalną stanowią usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Wobec powyższego należy uznać, iż wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, świadczenia pracodawcy związane z finansowaniem działalności socjalnej w tym przypadku organizacja imprezy integracyjnej o charakterze sportowo-rekreacyjnym lub kulturalno-oświatowym - o łącznej wartości nieprzekraczającej 380 zł w skali roku podatkowego.

Nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż nie istnieje możliwość przypisania konkretnemu pracownikowi indywidualnej kwoty dofinansowania. Możliwe jest ustalenie wartości faktycznie otrzymanych przez danego pracownika świadczeń, ponieważ w przypadku organizowania zajęć sportowo-rekreacyjnych bądź kulturalno-oświatowych nie ma przeszkód w ustaleniu dla kogo impreza jest organizowana i kto faktycznie brał w niej udział. Pracodawca przed organizacją imprezy integracyjnej ustala listę osób-pracowników, wyrażających chęć wzięcia udziału w tego rodzaju imprezie integracyjnej. Ponadto należy zwrócić uwagę na fakt, że wspomniane świadczenia są w całości finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, dlatego też dofinansowanie powinno być imiennie skierowane do osób uprawnionych do korzystania z pomocy tego funduszu. W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.

Reasumując, z uwagi na możliwość zindywidualizowania otrzymanych przez pracowników świadczeń, z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej, wartość tych świadczeń będzie stanowić dla pracownika źródło przychodu, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jednak na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie ono podlegało zwolnieniu podatkowemu do kwoty 380 zł w skali roku podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.