ILPB1/415-426/10-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2010 r. (data wpływu 12 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 12 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarcza w formie spółki cywilnej oraz samodzielnie. W ramach samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł w dniu xx kwietnia 2008 r. umowę (w umowie ze względów formalno-prawnych jako strona Wnioskodawca występuje wraz z małżonką) z GDDKiA Oddział w xx, której celem było określenie warunków dotyczących przebudowy drogi krajowej (poszerzenie jezdni) w obrębie zjazdu publicznego do stacji paliw wraz z obiektami towarzyszącymi (bar i parking,).

Realizacja przedmiotowej przebudowy została przez zarządcę drogi krajowej uznana jako warunek konieczny uzgodnienia wnioskowanej przez Zainteresowanego inwestycji (stacji paliw wraz z obiektami towarzyszącymi). W myśl postanowień umowy jako inwestor Wnioskodawca zobowiązał się sfinansować zadanie polegające na poszerzeniu i przebudowie pasa drogowego położonego na działce będącej własnością GDDKiA oraz dokonać podziału i nieodpłatnego przekazania na rzecz Skarbu Państwa działki, na której w wyniku poszerzenia pasa drogowego znajdzie się rów do odwodnienia drogi.

W roku 2008 i 2009 Wnioskodawca poniósł szereg wydatków związanych z przebudową. Zgodnie, z wtedy posiadaną wiedzą, w roku 2008 wydatki ponoszone na rozbudowę pasa drogowego traktował jako wydatki inwestycyjne, nie zaliczając ich bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

W roku 2008 Zainteresowany nie osiągał przychodów w ramach tej działalności, prowadząc budowę stacji benzynowej wraz z obiektami towarzyszącymi, osiągał natomiast przychody z działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej. W roku 2009 prowadzenie PKPiR dotyczącej prowadzonej samodzielnie działalności Wnioskodawca powierzył biuru rachunkowemu, w którym stwierdzono, iż wydatki ponoszone na rozbudowę drogi krajowej stanowią dla Wnioskodawcy koszt w dacie poniesienia tj. wystawienia faktur przez wykonawców robót. Natomiast wydatki na wykonanie rowu odwadniającego będą kosztem w dacie przekazania aktem notarialnym gruntów, na których są położone, Skarbowi Państwa. Stacja paliw została uruchomiona w roku 2009.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca może obecnie zaliczyć wydatki ponoszone (w roku 2008) na poszerzenie drogi do kosztów uzyskania przychodów roku 2008 i dokonać korekty zeznania rocznego PIT za 2008 rok w tym zakresie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na rozbudowę drogi, stanowią koszt w dacie poniesienia jako koszty pośrednio związane z przychodami, ponieważ mają ścisły związek z prowadzoną działalnością (w chwili poniesienia była to działalność zamierzona). Bez tych wydatków Wnioskodawca nie mógłby prowadzić zamierzonej działalności - uzyskiwać przychodów. Poniesionych wydatków nie można uznać za wydatki na wytworzenie własnego środka trwałego jak i inwestycji w obcym środku trwałym, gdyż wytworzona droga nie będzie stanowiła przedmiotu najmu lub umowy o podobnym charakterze.

Podobne stanowisko można znaleźć w interpretacji indywidualnej z 17 grudnia 2008 r. nr ILPB 1/4 15-766708-2/AA:

Zgodnie z art. 22 ust. 4 i ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u osób prowadzących pkpir koszty potrącalne są w roku poniesienia, a za datę poniesienia uznaje się datę wystawienia faktury, rachunku lub innego dokumentu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu. Skoro wydatki na rozbudowę, nie zostały w roku 2008 zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lecz do wydatków inwestycyjnych należy obecnie dokonać korekty ich ujęcia w PKPiR wraz z odpowiednim opisem, a także skorygować dochód osiągany z działalności gospodarczej (stratę z tyłu działalności prowadzonej indywidualnie połączyć z dochodem osiąganym w spółce - jest to jedno źródło osiągania przychodów) oraz dokonać korekty rozliczenia rocznego PIT za rok 2008.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

nbspnbspnbsp - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast stosownie do treści art. 22a ust. 2 cytowanej ustawy amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "inwestycji w obcych środkach trwałych". Wobec tego należy zastosować wykładnię językową, zgodnie z którą inwestycje w obcych środkach trwałych są to poniesione przez podatnika nakłady w cudzym środku trwałym, nie będącym własnością podatnika, ale uznawanym w prowadzonej przez niego działalności na podstawie tytułu prawnego np. umowy najmu, dzierżawy, lub innej umowy o podobnym charakterze.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż droga którą Wnioskodawca przebuduje (poszerzy) pełnić będzie rolę zjazdu publicznego do stacji paliw wraz z obiektami towarzyszącymi, droga ta jest własnością Skarbu Państwa. Droga ta nie będzie stanowiła środka trwałego Wnioskodawcy, nie będzie również przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze zawartej z właścicielem drogi.

Wobec powyższego przedmiotowych wydatków nie można uznać za wydatki poniesione na wytworzenie własnego środka trwałego jak i inwestycji w obcym środku trwałym, dlatego też odpisy amortyzacyjne nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła.

Zapewnienie drogi pełniącej funkcję drogi dojazdowej do posesji, na której znajduje się stacja paliw jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa i zapewnienia dojazdu jego klientom.

W związku z powyższym wydatki, które Wnioskodawca poniósł w 2008 r. na poszerzenie drogi można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów roku 2008 (w momencie poniesienia) i dokonać korekty zeznania PIT za 2008 rok w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.