ILPB1/415-417/13-2/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2013 r. (data wpływu 8 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 8 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca do 31 marca 2011 r. prowadził jednoosobową działalność gospodarczą (...). Z dniem 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawca otworzył ze swoim wspólnikiem spółkę cywilną. Prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą, świadczył usługi na rzecz firmy. Usługa (wg umowy zlecenia) została wyceniona i wyfakturowana na łączną kwotę 19.711,17 (dziewiętnaście tysięcy siedemset jedenaście zł 17/100) netto, podatek należny od faktur wystawionych na rzecz ww. firmy wyniósł 4.336,46 (cztery tysiące trzysta trzydzieści sześć zł 46/100).

Prowadząc działalność gospodarczą, Wnioskodawca uznał ww. kwotę tj. 19.711,17 za kwotę przychodów do wyliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 rok. Pozwany nigdy wystawionych przez Wnioskodawcę faktur nie uznał jako koszty uzyskania przychodów. W związku z niezapłaceniem przez firmę należności, Wnioskodawca pozwał spółkę do sądu. Sąd Rejonowy przychylił się do jego pozwu i nakazał uregulować roszczenia Zainteresowanego.

Pozwany złożył apelację, w której Sąd Okręgowy i zmienił zaskarżony wyrok na korzyść pozwanego uznając, że faktycznie nie doszło do świadczenia żadnych usług na rzecz strony pozwanej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z wyrokiem Sądu Okręgowego, który jest dla Wnioskodawcy niekorzystny i uznaje umowę za niebyłą, ma on prawo skorygować kwotę przychodów w zeznaniu rocznym za 2010 rok.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota wynikająca z faktur, w świetle wyroku Sądu Okręgowego, nie była nigdy należną. Nie powinna ona stanowić przychodu do wyliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych. W związku z ww. sytuacją Wnioskodawca ma prawo do korekty przychodu w zeznaniu rocznym za 2010 rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1 h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe. Co do zasady, uzyskanie przychodu należnego za świadczoną usługę, potwierdzonego wystawioną fakturą VAT następuje w dacie wystawienia tej faktury (o ile pozostałe zdarzenia wskazane w art. 14 ust. 1c ww. ustawy nie wystąpiły wcześniej). Natomiast korekta powinna mieć wpływ na przychody należne, określone w fakturze podstawowej, bowiem dotyczy ona uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, że Wnioskodawca prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą, świadczył usługi na rzecz firmy. Usługa została wyceniona i wyfakturowana na łączną kwotę 19.711,17 zł oraz zaliczona do przychodów.

W związku z niezapłaceniem przez firmę należności, Wnioskodawca pozwał spółkę do sądu. Sąd Rejonowy przychylił się do jego pozwu i nakazał uregulować roszczenia Zainteresowanego. Następnie pozwany złożył apelację, w której Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok na korzyść pozwanego uznając, że faktycznie nie doszło do świadczenia żadnych usług na rzecz strony pozwanej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż skoro z postępowania sądowego zakończonego wyrokiem sądowym wynika, że świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz strony pozwanej nie miało miejsca, to kwota 19.711,17 zł zaliczona do przychodów nie jest przychodem należnym z prowadzonej działalności gospodarczej, co oznacza tym samym iż koniecznym jest skorygowanie uprzednio wykazanych i opodatkowanych przychodów (dochodów) z tego tytułu. Złożona w ww. zakresie korekta przychodów (a tym samym i złożonego zeznania podatkowego) winna zostać odniesiona wstecz do okresu sprawozdawczego (roku), w którym przychód został pierwotnie zaewidencjonowany.

Reasumując, w związku z wyrokiem Sądu Okręgowego, który jest dla Wnioskodawcy niekorzystny i uznaje umowę za niebyłą, ma on prawo skorygować kwotę przychodów w zeznaniu rocznym za 2010 rok.

Tut. Organ podkreśla, iż wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Organ działając w imieniu Ministra Finansów jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem. Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Zatem to z wyczerpującego opisu przedstawionego przez Wnioskodawcę musi wynikać stan sprawy umożliwiający wydanie interpretacji indywidualnej zawierającej ocenę stanowiska Zainteresowanego wraz z uzasadnieniem tej oceny.

Z powyższego wynika, że Organ podatkowy wydając interpretacje indywidualne opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Ponadto Organ podatkowy wskazuje, iż wydanie interpretacji indywidualnej nie podlega regułom właściwym dla postępowania podatkowego. W wydanej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego organ podatkowy dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie objętym treścią wniosku, zgodnie z art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.