ILPB1/415-41/08-3/AMN - Czy spółka jest zobowiązana do pozyskania od kontrahentów odpowiednich certyfikatów rezydencji podatkowej i wykazania transakcji w informacji rocznej IFT-1R lub IFT-2R?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej w, przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2007 r. (data wpływu 11 grudnia 2007 r.) uzupełnionym w dniu 11 marca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 11 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 26 lutego 2007 r. Nr ILPB3/423-17/08-2/DS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Wezwanie prawidłowo doręczono w dniu 3 marca 2008 r., wniosek uzupełniono w dniu 11 marca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność podstawową w zakresie kopalnictwa rud miedzi, produkcji miedzi oraz produkcji metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych.

Spółka w ramach prowadzonej działalności dla efektywnej współpracy z klientami organizuje spotkania promocyjne i różnego rodzaju seminaria, które również organizowane są poza granicami kraju.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zawiera z odpowiednimi firmami umowy, w tym również z firmami prowadzącymi działalność poza Rzecząpospolitą Polską, których realizacja przyczyni się do kompleksowego zorganizowania danego spotkania promocyjnego dla kluczowych klientów. Zakres zlecanych różnym firmom prac obejmuje czynności/dostawy, których realizacja zapewnia odpowiednią atmosferę, sprzyjającą opisanemu powyżej spotkaniu, a mianowicie:

Za wykonanie poszczególnych czynności Wnioskodawca otrzymuje faktury od każdego z kontrahentów z osobna.

W przypadku zakupów dokonywanych od podmiotów, które nie mają siedziby zarządu/miejsca zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, Polskę i kraj siedziby/zamieszkania ww. podmiotów wiążą umowy o zapobieżeniu podwójnego opodatkowania.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku doprecyzowano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, należności kontrahentów za wyżej wymienione usługi nie mieszczą się w definicji usług niematerialnych, podlegających opodatkowaniu podatkiem opisanym w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) jako usługa reklamowa. Aby dane spotkanie się odbyło w odpowiedniej atmosferze, zaangażowanych jest kilku zleceniobiorców. Jeden kontrahent wynajmuje salę, inny zapewnia catering, jeszcze inny zapewnia sprzęt nagłaśniający i multimedialny wraz z obsługą. Często takiemu spotkaniu towarzyszy pewnego rodzaju występ artystyczny na żywo.

W ocenie Spółki, ze względu na fakt, że dla realizacji celu wyznaczonego przez Spółkę - jakim jest spotkanie promocyjne/seminarium - zaangażowanych jest kilka podmiotów, które wystawiają oddzielnie faktury, mamy do czynienia z dostawą usług/towarów przez poszczególnych zleceniobiorców, tj. np. dostawą usług cateringowych, najmu itp.

Wnioskodawca wskazał, że zdaje sobie doskonale sprawę, iż w innej sytuacji, gdyby Spółka zleciła zorganizowanie takiego spotkania kompleksowo jednemu kontrahentowi, to nie miałby znaczenia fakt czy analizowane usługi stanowią jednolite świadczenie (tzw. "single supply"), czy też ich istotą jest kilka lub nawet kilkanaście równorzędnych świadczeń o różnym charakterze (tzw. "multiple supplies") i taka usługa w całości miałaby znamiona usługi promocyjnej, która jest podobna w swoim charakterze do usług reklamowych, które podlegają dyspozycji przepisu art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy.

Biorąc pod uwagę występujący w Spółce stan faktyczny, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że usługi nabywane przez Spółkę nie mieszczą się w kategorii świadczeń wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy. W konsekwencji Spółka nie jest zobligowana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego oraz do uzyskania od danych kontrahentów odpowiednich certyfikatów rezydencji podatkowej, uprawniających do zastosowania postanowień właściwych umów o zapobieżeniu podwójnego opodatkowania, jak również Spółka nie będzie miała obowiązku wykazania czynności, będących przedmiotem niniejszego zapytania, w informacji rocznej IFT-1R.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Przepis art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy stanowi, iż podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20 % przychodu.

Stosownie do treści art. 29 ust 2 cyt. ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4, 4a, 5 i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym, nie znajduje jednak zastosowania art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Usługi świadczone przez różnych kontrahentów zagranicznych, nieposiadających w Polsce zakładów, na rzecz polskiej Spółki, takie jak wynajęcie sali, wystrój wnętrza, oświetlenie, dostarczenie sprzętu nagłaśniającego, multimedialnego wraz z obsługą, montaż i demontaż dekoracji, catering, występ zespołu nie spełniają dyspozycji świadczeń wymienionych w przepisie art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, jako usługi reklamowe.

Pomimo, iż w powyższym przepisie poprzez sformułowanie "świadczenia o podobnym charakterze" ustawodawca pozostawił otwarty katalog tych świadczeń, nie można jednak przyjmować, iż obejmuje on wszystkie pozostałe usługi w nim nie wymienione. Świadczenia polegające na realizacji celu wyznaczonego przez Spółkę - jakim jest spotkanie promocyjne/seminarium - dla realizacji, którego zaangażowanych jest kilka podmiotów wykonujących poszczególne zadania, niewątpliwie nie należą do usług o podobnym charakterze w rozumieniu przepisu art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy. Podobny charakter świadczeń oznacza bowiem podobny zakres działań w ramach świadczonych usług.

W odniesieniu do powyższego, w przedmiotowej sprawie przychody kontrahentów zagranicznych, nieprowadzących działalności na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i nieposiadających zakładu w Polsce, wykonujących poszczególne zlecenia Wnioskodawcy, które pomimo tego, że w konsekwencji tworzą usługę promocyjną na rzecz polskiej Spółki, nie podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy.

W związku z tym, Wnioskodawca nie ma obowiązku potrącenia podatku u źródła od płatności na rzecz zagranicznych kontrahentów ani uzyskania od nich certyfikatów rezydencji.

Spółka nie będzie też miała obowiązku wykazania czynności, będących przedmiotem niniejszego zapytania w informacji rocznej IFT-1R.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie dodaje się, że w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych została wydana odrębna interpretacja w dniu 19 marca 2008 r.,Nr ILPB3/423-17/08-4/DS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.