ILPB1/415-401/13-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2013 r. (data wpływu 3 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

* w części dotyczącej powstania przychodu u pracownika - jest nieprawidłowe,

* w pozostałej części - jest prawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką działającą w branży informatycznej. Branża ta wymaga współpracy, zintegrowanego i sprawnego zespołu. Spółka widząc istotną potrzebę zapewnienia pracownikom możliwości nawiązania więzi, które umocnią ich wzajemną współpracę, organizuje spotkania integracyjne, w formie pikników rodzinnych, mające wpłynąć na poprawę relacji wśród pracowników, a przez to wzrost wydajności pracy. Zdaniem Spółki atmosfera w pracy, tworzenie więzi między pracownikami, wpływa na efektywność pracowników i ich zadowolenie z wykonywanych obowiązków, a te z kolei na jakość świadczonych przez Spółkę usług.

W spotkaniach tych uczestniczą pracownicy i ich osoby towarzyszące (mąż, żona, partner, dzieci). Spotkania te mają charakter otwarty, a udział w nich jest dobrowolny. Imprezie towarzyszą zajęcia sportowo-rekreacyjne.

Firma zapewnia uczestnikom posiłek oraz napoje, a czas spędzony przez pracowników i ich osoby towarzyszące na spotkaniach poświęcony jest na wzajemne poznanie się oraz wymianę doświadczeń.

Wynagrodzenie dla firm zewnętrznych obsługujących imprezy ustalane ryczałtowo, na podstawie ogólnie oszacowanej liczby osób, dla których przygotowywana jest obsługa cateringowa.

Pomimo sporządzenia listy pracowników i osób towarzyszących uczestniczących w imprezie, nie jest możliwe sprecyzowanie, czy i w jakim stopniu osoby te skorzystały z konkretnych świadczeń. Organizacja imprezy będzie finansowana w części ze środków ZFŚS.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wartość poniesionych przez Spółkę wydatków w związku z organizacją spotkań integracyjnych, stanowi dla pracowników przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy jeżeli w spotkaniu uczestniczą osoby towarzyszące pracowników, to czy wartość poniesionych przez Spółkę wydatków w związku z ich obecnością podczas spotkań integracyjnych stanowi dla pracowników przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

3. Jeśli odpowiedź na powyższe pytania byłaby twierdząca, Spółka prosi dodatkowo o wyjaśnienie w jaki sposób Spółka powinna ustalić przychód pracownika, powstały w wyniku wzięcia przez niego i/lub jego osoby towarzyszącej, udziału w imprezie integracyjnej.

4. Czy wolna od podatku będzie kwota nieodpłatnego świadczenia w postaci uczestnictwa w imprezie integracyjnej (pikniku) w części sfinansowanej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do kwoty 380 PLN.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1 - stosownie do art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350 z późn. zm. - dalej zwana u.p.d.o.f.), w przedstawionym stanie faktycznym nie wystąpi konieczność rozpoznania u pracowników przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. za przychody uważa się wypłaty pieniężne, świadczenia w naturze, inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne. Sposób obliczania wartości dla każdej z tych kategorii świadczeń został określony odmiennie, zgodnie z art. 12 ust. 2 i 3 oraz art. 11 ust. 2, 2a i 2b u.p.d.o.f. Dlatego też, aby wykazać, że dane świadczenie jest przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., konieczne jest jego przyporządkowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w tym przepisie oraz zastosowanie właściwej metody obliczenia jego wartości. Przychodem nie są więc same "nieodpłatne świadczenia", lecz ich wartość. Zatem przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia powstaje w przypadku jeśli pracownik otrzyma z tego tytułu realną korzyść, której wartość pieniężna jest możliwa do określenia. W przypadku spotkań integracyjnych organizowanych przez Spółkę nie jest możliwe określenie wartości świadczeń, z których ewentualnie skorzystałby pracownik.

Wiadomym jest jakie koszty są ponoszone na organizację imprezy, natomiast nie ma możliwości ustalenia jakie świadczenia są uzyskiwane przez poszczególnych pracowników. Istnieje pewna liczba kosztów stałych organizacji imprezy, jak wynajem obiektu, obsługi, ochrona, koszty energii i inne stałe niezależne od ilości uczestników wydatki. Nie istnieje żadna realna korzyść uzyskiwana przez uczestnika w związku z ponoszeniem tych kosztów. Również koszt atrakcji, lub występów artystycznych jest stały. Honorarium piosenkarza będzie należne niezależnie od tego, czy uczestnicy życzą sobie wysłuchać jego występu czy też nie. Podobnie nie zależy ono od ilości uczestników obecnych na imprezie. Istnieją co prawda, także koszty skalkulowane według planowanej ilości uczestników. Wśród nich głównym kosztem może być catering. Jednak nawet, gdyby każdy z uczestników otrzymał bilet uprawniający do konsumpcji jednej kiełbaski lub porcji bigosu i małego piwa lub soku nie oznacza to, że takiej konsumpcji oni dokonają. Nie ma więc realnej możliwości ustalenia rzeczywistej wartości świadczenia.

Można sobie wyobrazić, że uczestnicy którzy nie wykorzystają biletów na konsumpcję powinni je zwrócić, aby nie zostali opodatkowani. Jednak zawsze jakaś liczba uczestników zgubi bilety, a przecież nie można dokonać opodatkowania zagubienia biletu. Powyżej omówione problemy uniemożliwiają obliczenie wartości przychodu. Gdyby sto kompetentnych osób próbowało dokonać jego wyliczenia, prawdopodobnie zastosowano by sto różniących się metod i otrzymano by sto różnych wyników. Taka sytuacja wyklucza możliwość ustalenia podstawy opodatkowania. Jeśli natomiast nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami u.p.d.o.f., zdaniem Spółki nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Ponadto zgodnie z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., aby pieniądze i wartości pieniężne mogły być uznane jako przychód, powinny być one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika.

A więc w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia).

Istotą podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia, a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania. Reguła ta zwłaszcza dotyczy uzyskanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, w odniesieniu do których ustawodawca w sposób jednoznaczny posłużył się zwrotem "otrzymane".

Zatem, o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby korzystał z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w u.p.d.o.f. W przypadku zaś, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, bez względu na to, czy pracownik z nieodpłatnych świadczeń korzystał czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanych imprez integracyjnych.

W przypadku imprez organizowanych przez Spółkę, które nie mają obowiązkowego charakteru i wszyscy pracownicy (i osoby towarzyszące) mogą brać w nich udział, niemożliwe jest ustalenie, które konkretnie osoby rzeczywiście brały udział w spotkaniu oraz jaka jest wartość wykorzystanych przez nie świadczeń. W takiej sytuacji, zdaniem Spółki nie jest możliwe przyporządkowanie i ustalenie wartości pieniężnej świadczeń otrzymanych przez konkretnego pracownika. Opłata za te świadczenia jest wznoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik z usług korzystał czy też nie. W konsekwencji nie jest spełniona przesłanka, mówiąca o tym, że aby u pracownika powstał przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, musi być ono faktycznie przez tego pracownika otrzymane.

Zatem brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu planowanego spotkania integracyjnego. Istnieje co prawda pewna liczba orzeczeń, które dopatrują się uzyskania przychodu z faktu samej możliwości uczestniczenia w imprezie, np. wyroku wydanym przez Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. II FSK 1428/11), jednak istnieją także rozstrzygnięcia sądów administracyjnych, w tym NSA, które są zgodne z poglądem Wnioskodawcy. Tytułem przykładu można tu przywołać wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2013 r. (sygn. II FSK 1064/11) oraz II FSK 1256/11. Opodatkowanie samej możliwości uczestnictwa w imprezie prowadziłoby do sytuacji, w której pracownicy nie biorący udziału w imprezie doznawaliby uszczuplenia. Jest to sytuacja całkowicie sprzeczna z zasadą opodatkowania uzyskanego dochodu.

Mając powyższe na uwadze, Spółka uważa, że u pracownika nie powstanie przychód do opodatkowania z tytułu udziału jego i osób mu towarzyszących w spotkaniach integracyjnych.

Zdaniem Spółki, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2 - stosownie do art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350 z późn. zm. - dalej zwana u.p.d.o.f.), w przedstawionym stanie faktycznym nie wystąpi dochód do opodatkowania z tytułu uczestnictwa osób towarzyszących ani u pracowników, którym te osoby towarzyszą. Nie jest możliwe ustalenie wartości uzyskanych nieodpłatnych świadczeń. Gdyby ustalenie takiego przychodu było możliwe przychód związany z uczestnictwem osób towarzyszących uzyskaliby pracownicy.

Zdaniem Spółki, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 3 - w przypadku gdyby dochód uzyskiwany przez uczestników można było wyliczyć i opodatkować należy, zdaniem Spółki zastosować następujące zasady: wyliczenie wartości świadczenia powinno objąć całość kosztów, związanych ze zorganizowaniem imprezy (wartość brutto). Ta wartość powinna zostać podzielona na ilość uczestników deklarujących udział. Do liczby uczestników zalicza się: pracowników, ich partnerów oraz dzieci. W ten sposób otrzymana zostanie jednostkowa wartość świadczenia. Do przychodu pracownika doliczana jest wartość przychodu przypadająca na niego oraz na zgłaszane przez niego osoby (jego rodzinę). W efekcie jeśli pracownik przyjdzie z trzema osobami towarzyszącymi do dochodu doliczona zostanie wartość jednostkowego świadczenia razy cztery.

Doliczenie do dochodu zostanie wykazane na liście płac w miesiącu otrzymania świadczenia, lub następnym jeśli cykl kalkulacji wynagrodzeń będzie już w danym miesiącu zamknięty. Zwolniona z opodatkowania jest kwota sfinansowana ze środków ZFŚS do kwoty 380 złotych.

Zdaniem Spółki, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 4 - zgodnie z przepisami art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o ZFŚS, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Zatem do tej kwoty otrzymane świadczenie w postaci uczestnictwa w integracyjnym pikniku będzie zwolnione pod warunkiem sfinansowania go ze środków ZFŚS.

Przykładem takiego stanowiska może być np. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 grudnia 2010 r., IPPB4/415-753/10-2/JK. Zwolniona z opodatkowania jest kwota sfinansowana ze środków ZFŚS do kwoty 380 złotych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie obowiązków płatnika:

* w części dotyczącej powstania przychodu u pracownika - uznaje się za nieprawidłowe,

* w pozostałej części - uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodu został określony w art. 10 ust. 1 ww. ustawy. W myśl pkt 1 tego przepisu źródłami przychodu są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem dochodów określonych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dochodów od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzyma w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za "nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenie "nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne". Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Dla celów podatkowych przyjmuje się - co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie - że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć zatem należy również różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

W przedmiotowej sprawie istnieje możliwość ustalenia uczestników imprezy oraz kosztów ponoszonych w związku z jej zorganizowaniem, co pozwala na ustalenie wartości świadczenia przypadającego na pracownika uczestniczącego w imprezie. Jak wynika bowiem z informacji przedstawionych we wniosku Spółka sporządziła listy pracowników i osób towarzyszących uczestniczących w imprezie.

Z kolei odnosząc się do twierdzenia Wnioskodawcy, iż nie jest możliwe sprecyzowanie, czy i w jakim stopniu osoby uczestniczące w imprezie integracyjnej skorzystały z konkretnych świadczeń wyjaśnić należy, że w rozpatrywanej sprawie pracownik otrzymuje nieodpłatne świadczenie o określonej wartości w związku z uczestnictwem w imprezie integracyjnej, bez względu na to czy i w jakim stopniu skorzysta z posiłków czy oferowanych atrakcji. Okoliczność, że podczas imprezy integracyjnej pracownik np. nie zjadł całego dania bądź nie skorzystał z dostępnej atrakcji, nie zmienia faktu, że je otrzymał i pozostaje bez wpływu na cenę (opłatę ryczałtową) jaką zapłacił pracodawca. Nie ma więc uzasadnienia do rozpatrywania stopnia skonsumowania (wykorzystania) przez pracowników poszczególnych atrakcji w trakcie imprezy integracyjnej. Należy również podkreślić, iż wśród metod ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń ustawodawca nie przewidział określenia wartości wykorzystanych świadczeń. Stąd też, jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi zakupione wartość świadczeń ustala się według cen zakupu, a nie na podstawie wykorzystanego świadczenia.

Samo skorzystanie z danego świadczenia przez uprawnioną osobę (wzięcie udziału w zorganizowanym spotkaniu przez pracownika skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu u każdej z osób, która wzięła udział w spotkaniu integracyjnym zorganizowanym przez pracodawcę. Techniczne trudności w ustaleniu wartości świadczenia, czy też nieprowadzenie listy obecności osób obecnych na spotkaniu o charakterze integracyjnym, nie mogą bowiem stanowić podstawy do uznania, iż dana osoba świadczenia nie otrzymała. Jest to tylko problem organizacyjny możliwy do rozwiązania. Stanowisko tutejszego Organu w tej kwestii potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, z dnia 3 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96, w którym stwierdzono iż "ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego."

Z uwagi na powyższe obliczoną wartość świadczeń, przypadających na pracownika, a stanowiącą przychód ze stosunku pracy Wnioskodawca jako płatnik powinien doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyjaśnić należy, że do przychodów ze stosunku pracy zaliczane są również świadczenia dotyczące osób towarzyszących (mąż, żona, partner, dzieci), jeżeli podstawą ich uzyskania jest stosunek pracy lub stosunek pokrewny łączący pracownika z pracodawcą.

W konsekwencji również pokryte przez pracodawcę koszty imprezy, w których biorą udział osoby towarzyszące, stanowią przychód tego pracownika ze stosunku pracy, a nie osób towarzyszących. Gdyby bowiem nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, osoba towarzysząca nie otrzymałaby tego świadczenia.

Tym samym udział w imprezie integracyjnej sfinansowanej przez pracodawcę stanowi dla pracownika nieodpłatne świadczenie, którego wartość stanowi przychód ze stosunku pracy.

Jednocześnie przychód w wysokości kosztów przypadających na osoby towarzyszące, które wezmą udział w imprezie podlega doliczeniu do przychodu ze stosunku pracy pracownika.

Wartość świadczenia, jaką Wnioskodawca winien doliczyć do przychodu danego pracownika należy obliczyć dzieląc całkowity koszt organizacji imprezy przez liczbę pracowników zaproszonych (np. wszystkich, jeżeli impreza była przewidziana dla wszystkich pracowników) lub deklarujących chęć wzięcia udziału w imprezie, a następnie tak ustaloną cenę jednostkową przypisać tylko pracownikom w niej uczestniczącym.

Przychód pracownika stanowić będzie iloczyn wartości jednostkowej świadczenia oraz liczby osób towarzyszących biorących udział w imprezie (z uwzględnieniem pracownika, jeżeli także był jej uczestnikiem).

Jednakże przy obliczaniu przychodu do opodatkowania należy uwzględnić obowiązujące zwolnienia od podatku przewidziane w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku bowiem, gdy źródłem finansowania imprezy integracyjnej są środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - przychód pracownika może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale tylko wówczas gdy zostaną spełnione wszystkie przesłanki w tym przepisie zawarte.

W myśl tegoż przepisu, wolne od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Wskazać należy, iż powołany przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy świadczeń otrzymywanych przez pracowników na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 592 z późn. zm.).

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Zatem zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwe jest jedynie wówczas gdy spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,

* jest finansowane ze środków pochodzących z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* jego wysokość wraz z innymi otrzymanymi świadczeniami nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Jeśli źródłem finansowania imprezy integracyjnej jest zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, finansowanie musi uwzględniać sytuację dochodową pracowników. Oznacza to, że dofinansowanie z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych będzie różne dla poszczególnych pracowników, gdyż musi uwzględniać kryteria socjalne określone w regulaminie tego funduszu. Tego rodzaju dofinansowanie jest dla pracownika świadczeniem pieniężnym. W takiej sytuacji zastosowanie znajduje cytowany wyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 67. Jednakże od nadwyżki kwoty 380 zł. Wnioskodawca winien naliczyć podatek dochodowy.

Z uwagi na powyższe, w przypadku gdy źródłem finansowania świadczenia w postaci uczestnictwa w imprezie integracyjnej jest zakładowy fundusz świadczeń socjalny, to łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł otrzymane świadczenie jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku wyroki sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując treści tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu, podobnie jak orzeczenia prezentujące odmienne stanowisko, np.: wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FSK 2740/11 oraz II FSK 1017/10.

Zauważyć przy tym należy, że wymieniony we wniosku wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FPS 1/10 (choć dotyczący tematu opodatkowania pakietów medycznych) potwierdza stanowisko wyrażone w niniejszej interpretacji przez tutejszy Organ co do kwestii powstania przychodu u świadczeniobiorcy.

Końcowo informuje się, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera w swej treści przepisu art. 12 ust. 1 pkt 8, na który powołuje się Spółka.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.