ILPB1/415-363/08-2/AK - Poręczenie przez pracodawcę umowy pożyczki jako przychód zatrudnionego z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2008 r. (data wpływu 26 maja 2008 r.), uzupełnionym w dniu 24 lipca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie źródła przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 26 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodów.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 14 lipca 2008 r. Nr ILPB1/415-363/08-2/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Wezwanie prawidłowo doręczono w dniu 17 lipca 2008 r., wniosek uzupełniono w dniu 24 lipca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć z bankiem umowę ramową dotyczącą zasad udzielania pożyczek swoim pracownikom, a także osobom związanym z Wnioskodawcą umowami zlecenia oraz umowami o świadczenie usług, zwanym dalej "zatrudnionymi". Umowa przewiduje m.in. udzielanie przez Wnioskodawcę poręczenia w odniesieniu do poszczególnych umów pożyczek. Zatrudnieni otrzymujący pożyczkę, nie będą obciążeni z tytułu udzielonego przez Wnioskodawcę poręczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy okoliczność udzielenia przez Wnioskodawcę poręczenia umowy pożyczki spowoduje powstanie po stronie osoby zatrudnionej przychodu w postaci nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy zatrudniony, który otrzyma pożyczkę, nie osiągnie przychodu w postaci nieodpłatnego świadczenia z tytułu poręczenia tej pożyczki przez Wnioskodawcę.

Takie stanowisko odnośnie nieodpłatnego poręczenia zaprezentował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyr. z dnia 24 kwietnia 2007 r. (I SA /Łd 2033/06). Sprawa dotyczyła kredytu dla Wnioskodawcy poręczonego przez podmiot powiązany. Sąd oparł się na założeniu, że podatnik zaciągnął oprocentowany kredyt bankowy, a więc korzystał odpłatnie ze środków pieniężnych udzielanych przez bank. Natomiast poręczenie stanowiło jedynie zabezpieczenie udzielonego kredytu, a podatnik nie uzyskiwał korzyści majątkowych kosztem poręczyciela, który nie ponosił kosztów.

Wnioskodawca podkreśla, że w przypadku podmiotów powiązanych (kapitałowo, rodzinnie) niewłaściwym jest założenie, że w wyniku poręczenia powstaje przychód z nieodpłatnych świadczeń, gdyż w warunkach rynkowych takie wynagrodzenie jest pobierane.

W stosunkach między podmiotami powiązanymi nie można mówić o warunkach rynkowych (w znaczeniu warunków przyjmowanych przez podmioty niepowiązane). Wnioskodawca stwierdza, że wręcz przeciwnie, powszechną praktyką jest udzielanie poręczeń bez wynagrodzenia. Podmiot powiązany (w tym przypadku pracodawca) ma interes, aby drugi z podmiotów powiązanych (w tym przypadku pracownik) otrzymał pożyczkę (lub kredyt). Wnioskodawca uważa, że nieodpłatne poręczenie jest normą, a więc nie można przypisywać pożyczkobiorcy korzyści finansowej, której nigdy w takiej sytuacji by nie uzyskał.

Wnioskodawca wyraża opinię, że nie sposób stwierdzić, iż w normalnych warunkach takie świadczenie jest odpłatne, gdyż w relacjach między związanymi ze sobą podmiotami jest wręcz przeciwnie - tego rodzaju czynności wykonywane są bez wynagrodzenia. Według Wnioskodawcy podkreślenia wymaga także okoliczność, że nie ponosi On żadnych kosztów związanych z udzieleniem poręczeń. Zgodnie z przyjmowaną definicją nieodpłatnego świadczenia, jest nim przysporzenie majątkowe dokonane na rzecz innego podmiotu kosztem własnego majątku. W kontekście tej definicji w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, nieodpłatne świadczenia nie będą miały miejsca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłami przychodów są:

Za przychody z innych źródeł - na podstawie art. 20 ust. 1 tejże ustawy - uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w r. kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia nieodpłatne świadczenia. Wskazuje jedynie w art. 11 ust. 2a zasady ustalania wartości pieniężnych i innych nieodpłatnych świadczeń. Przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć wydarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. nie związane z kosztem lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z art. 876 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał.

W rozpatrywanej sprawie nieodpłatnie udzielono poręczenia i ustanowiono zabezpieczenie na własnym majątku na rzecz pracowników, a także osób związanych z Wnioskodawcą umowami zlecenia oraz umowami o świadczenie usług.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania oraz przedstawione we wniosku informacje należy stwierdzić, że nieodpłatne udzielenie poręczenia i zabezpieczenia na własnym majątku na rzecz pracowników, a także osób związanych z Wnioskodawcą umowami zlecenia oraz umowami o świadczenie usług, nie stanowi przychodu podatnika i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyr. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.