ILPB1/415-360/08-4/RP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2008 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 26 maja 2008 r.), uzupełnionym w dniu 21 lipca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu podlegającego opodatkowaniu - jest prawidłowe.

W dniu 14 maja 2008 r. złożono do Urzędu Skarbowego w Wałbrzychu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Pismem z dnia 21 maja 2008 r. nr PD-I/422-4/08/K.52691/2008 Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wałbrzychu - działając na podstawie przepisu § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), przekazał wniosek Spółki do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wniosek zawierał braki formalne, w związku z czym pismem z dnia 7 lipca 2008 r. nr ILPB3/423-318/08-2/DS i nr ILPB1/415-360/08-2/RP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wezwał do jego uzupełnienia.

Wezwanie doręczono w dniu 10 lipca 2008 r., wniosek uzupełniono w dniu 21 lipca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką medialną, której podstawową działalność stanowi wydawanie gazet. Jedna z gazet wydawanych przez Wnioskodawcę chce zakupić sprzęt i materiały do kursów językowych metodą X, chcąc je wykorzystać przy dokształcaniu dziennikarzy, pracowników marketingu oraz pracowników administracyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy przedmiotowy kurs będzie stanowić przychód pracownika, który będzie z takiego kursu korzystał (z jednego kursu może korzystać wiele osób) i od którego to przychodu pracodawca winien odprowadzić podatek oraz składki ubezpieczeniowe. Jeżeli będzie stanowił przychód pracownika, to czy wartość kursu należy podzielić przez osoby z niego korzystające i na tej podstawie odprowadzić podatek i składki na ubezpieczenie.

Zdaniem Wnioskodawcy, kursy języka angielskiego i niemieckiego w znaczącym stopniu podniosą kwalifikacje pracowników firmy, przekładając się jednocześnie na wzrost jakości pracy oraz możliwości zarówno w dziale reklamy, sekretariacie redakcji, jak też wśród dziennikarzy. Zatem należy uznać je za koszty poniesione przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji pracowników, odbywające się w ścisłym związku z programem rozwoju firmy.

Zdaniem Wnioskodawcy przeprowadzenie wśród pracowników kursów w zakresie języka angielskiego i niemieckiego w poważnym stopniu wpłynie zarówno na jakość ich pracy, jak też jakość oraz wizerunek gazety, a co za tym idzie przyczyni się pośrednio do wzrostu sprzedaży. Wszystkie tytuły wydawane przez Wnioskodawcę obejmują swoim zasięgiem duże powiaty, w których funkcjonuje działająca najaktywniej w skali kraju Wałbrzyska Specjalna Strefa Ekonomiczna. Menadżerowie i kadra kierownicza w firmach położonych na terenie strefy to najczęściej obcokrajowcy, z którymi można komunikować się wyłącznie w języku angielskim lub niemieckim. Dziennikarze, pracownicy działu reklamy i sekretarka coraz częściej muszą porozumiewać się z osobami niemówiącymi po polsku. Do tej pory korzystali przy tym z pomocy tłumaczy, co niosło ze sobą niebezpieczeństwo przekłamań, a w przypadku dziennikarzy - także nierzetelności artykułów.

Ponadto Wnioskodawca wydaje kwartalnik "X", który jest bezpłatnym dodatkiem do trzech tytułów, a zawiera informacje skierowane do sfery biznesowej. Docelowo magazyn ma być tłumaczony na przynajmniej jeden język obcy, za co redakcja musiałaby ponosić dodatkowo koszty wynajęcia tłumacza. Pracownicy znający języki będą mogli sami tłumaczyć własne artykuły.

Wśród wydawnictw Wnioskodawcy jest także "Y", który również docelowo ma być tłumaczony przynajmniej na jeden język obcy, bowiem funkcjonowanie strefy ekonomicznej sprawia, że na terenie działalności tytułów wydawanych przez Wnioskodawcę zamieszkuje coraz więcej cudzoziemców, do których redakcje chcą trafiać z informacjami o lokalnych imprezach kulturalnych. W związku z tym, mając możliwość zakupu sprzętu i oprogramowania do nauki języków obcych metodą X, podatnik chciałby z takiej możliwości skorzystać zwłaszcza dlatego, iż metoda ta jest przez ekspertów uznawana za najszybszą i najskuteczniejszą w nauce języków obcych.

Wnioskodawca jest zdania, iż kurs językowy metodą X nie jest dla pracownika przychodem opodatkowanym. Kursy tą metodą różnią się bowiem od kursów tradycyjnych tym, że można je przeprowadzać w dowolnym miejscu i czasie oraz tym, że kurs tą metodą odbywa się średnio dwukrotnie szybciej niż tradycyjny. Ponadto to firma staje się właścicielem specjalnego urządzenia X oraz zestawów kursów na poszczególnych stopniach zaawansowania, którymi może rozporządzać w dowolnym momencie, np. gdy pracodawca uzna, że pracownik na określonym stanowisku wymaga przejścia szybkiego kursu językowego. W redakcjach tytułów wydawanych przez Wnioskodawcę zdarzały się w przeszłości i coraz częściej zdarzają się sytuacje, gdy dzwoni osoba chcąca np. zamówić ogłoszenie, lecz niemówiąca po polsku. Jest zatem wskazane, aby pracodawca miał w dowolnym momencie do dyspozycji swego rodzaju podręczny kurs językowy.

Kursy te nie są przypisane do jednego konkretnego pracownika, lecz są w dyspozycji pracodawcy. Zdaniem Wnioskodawcy jeśli pracodawca rozporządza kursami mogąc za ich pomocą przeszkolić dowolną liczbę pracowników, kursy te nie powinny stanowić opodatkowanego przychodu pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z przedmiotowego wniosku wynika, iż wydawana przez Wnioskodawcę gazeta zamierza kupić sprzęt i materiały do kursów językowych metodą X, aby wykorzystać je do nauki języków obcych swych pracowników.

Tego typu kurs językowy w postaci materialnej, tj. sprzętu i materiałów do samoobsługi, należy odróżnić od tradycyjnego kursu językowego prowadzonego przez szkołę, uczelnię lub inny ośrodek. W pierwszym przypadku pracodawca płaci za rzeczy - sprzęt i materiały, które stają się jego własnością. W przypadku drugim pracodawca płaci za usługę - nauczanie, z którego bezpośrednio korzysta jedynie pracownik.

Korzystanie przez pracownika ze stanowiących własność pracodawcy sprzętu i materiałów służących do wykonywania pracy, nie może być uznane za przychód osiągany przez tegoż pracownika.

Zatem przedmiotowy kurs nie będzie stanowił przychodu pracownika korzystającego z niego, a pracodawca nie będzie miał obowiązku pobierania z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wniosek w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z kształceniem pracowników został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną z dnia 14 sierpnia 2008 r. nr ILPB3/423-318/08-4/DS, natomiast w części dotyczącej obowiązku odprowadzania składek ubezpieczeniowych postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2008 r. nr ILPB1/415-360/08-5/RP.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.