ILPB1/415-342/10-2/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2010 r. (data wpływu 22 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 22 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca po wystąpieniu ze spółki jawnej, otrzymał tytułem rozliczenia się z tą spółką całość posiadanego w niej wkładu. Wkład ten, a więc 1/2 udziału we własności nieruchomości, otrzymał w drodze darowizny od ojca (byłego wspólnika spółki).

Obecnie drugi ze wspólników spółki jawnej, z której Wnioskodawca już wystąpił planuje darować mu pozostałą część udziału w nieruchomości (planowana jest darowizna 1/2 udziału w nieruchomości).

Wnioskodawca w związku z możliwością posiadania prawa własności do całości nieruchomości planuje wnieść je do swojego przedsiębiorstwa. W takiej sytuacji, tzn. jeśli Wnioskodawca rzeczywiście uzyska prawo własności do całości nieruchomości i wniesie je do swojego przedsiębiorstwa, będą one podlegać amortyzacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób, a dokładnie na jaki dzień, należy ustalić na potrzeby amortyzacji wartość początkową wniesionych nieruchomości do własnego przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 powołanej ustawy. Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy.

Ponadto, art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi następująco: za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, w którym wartość darowanych nieruchomości określona w umowie darowizny odbiega od ich wartości rzeczywistej w ten sposób, że umowa darowizny zaniża wartość nieruchomości podatnik wnosząc taką nieruchomość do prowadzonego przedsiębiorstwa obowiązany jest na potrzeby amortyzacji przyjąć wartość wprowadzanego środka trwałego wynikającą z umowy darowizny.

W pozostałych przypadkach wartość przyszłego środka trwałego (darowanej nieruchomości) powinna być ustalona na poziomie cen rynkowych, tzn. należy brać pod uwagę ceny innych, podobnych (mających podobne cechy, parametry, zużycie) środków trwałych.

Jak wskazał Wnioskodawca, sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze darowizny określony został w art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 tej ustawy, wartość początkową środków trwałych nabytych w drodze darowizny stanowi wartość rynkowa z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości, wtedy przyjmuje się wartość wynikającą z umowy darowizny.

Ponadto, przy ustalaniu wartości początkowej należy wziąć pod uwagę treść art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Wnioskodawca nadmienia, że jeżeli przed przyjęciem lokalu do używania podatnik poniósł nakłady na jego adaptacje, modernizację, ulepszenie, to na wartość początkową przedmiotowego lokalu użytkowego składa się jego wartość ustalona na podstawie cen rynkowych, bądź umowy darowizny podwyższona o nakłady poniesione na lokal. Poza tym, podatnik prowadzący działalność gospodarczą jest zobowiązany do gromadzenia dowodów ponoszonych wydatków.

Z powyższych względów Wnioskodawca uważa, iż wartość amortyzowanej nieruchomości uzyskanej w drodze otrzymania dwóch darowizn, a następnie wnoszonej do prowadzonej działalności gospodarczej, ustala się w wartości odpowiadającej wartości rynkowej na dzień jej nabycia, tzn. na dzień odpowiadający zawarciu każdej z umów darowizny.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygnatura IPPB1/415-966/08-2/AG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.