ILPB1/415-335/10-2/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2010 r. (data wpływu 19 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług pośrednictwa finansowego dla banków komercyjnych. Do Jej obowiązków należy m.in.:

* umieszczanie w widocznych miejscach w siedzibie Wnioskodawczyni logo i ofert banku,

* przekazywanie klientom zainteresowanym kredytem hipotecznym informacji o produktach bankowych,

* przekazywanie do banku informacji o klientach zainteresowanych ich produktami.

W momencie wypłaty przez bank kredytu klientowi skierowanemu przez Wnioskodawczynię nabywa Ona prawo do prowizji - określony w umowie procent udzielonego kredytu hipotecznego.

Prowizja przysługuje Zainteresowanej tylko i wyłącznie gdy zostaną spełnione następujące warunki:

* kredyt został udzielony klientowi pozyskanemu i przekazanemu przez Wnioskodawczynię do banku,

* klient złożył terminowo w banku wniosek o kredyt,

* co najmniej jedna transza kredytu została uruchomiona w miesiącu rozliczeniowym.

Z zawartej z bankiem umowy wynika, że okresem rozliczeniowym jest dla Wnioskodawczyni miesiąc kalendarzowy, w którym nastąpiło uruchomienie przynajmniej jednej transzy kredytu. Jednak rozliczenie z bankiem następuje dopiero w miesiącu kolejnym po miesiącu rozliczeniowym, w którym nastąpiło uruchomienie kredytu. Po zakończeniu każdego miesiąca Zainteresowana otrzymuje z banku raport za poprzedni miesiąc rozliczeniowy, zawierający numery wniosków kredytowych, kwoty udzielonych kredytów oraz kwoty należnej prowizji. Dopiero na podstawie tej informacji Wnioskodawczyni jest w stanie wystawić dla banku rachunek za należną prowizję za pośrednictwo.

Na podstawie wystawionego rachunku przychodowego bank wypłaca Wnioskodawczyni należną prowizję w ciągu 21 dni roboczych od dnia otrzymania prawidłowo wystawionego rachunku.

Często bywa też tak, że Zainteresowana współpracuje z bankiem na podstawie umów, w których nie ma zawartych ustaleń co do okresu rozliczeniowego, a informacja o wysokości należnej prowizji przychodzi z dużym opóźnieniem (nawet po terminie do wpłaty zaliczki za miesiąc, w którym Wnioskodawczyni świadczyła usługę pośrednictwa).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Kiedy zgodnie z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje przychód z działalności gospodarczej z tytułu świadczonych przez Wnioskodawczynię usług pośrednictwa finansowego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych zasadą jest, że przychód ze źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, należy zaliczyć do przychodów podatkowych niezależnie od tego, czy został on faktycznie otrzymany. Jest to kategoria przychodów nazywana w podatku dochodowym jako przychód należny (art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Oznacza to, że w tego rodzaju przypadkach, data faktycznego uzyskania zapłaty za świadczone przez Zainteresowaną usługi pośrednictwa pozostaje bez znaczenia dla kwalifikacji prawno podatkowej kwot należnych od kontrahenta. Generalnie, za datę powstania przychodu w przypadku świadczenia usług uznaje się dzień wykonania usługi lub jej częściowego wykonania, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności (art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jednak wyjątek od tej zasady stanowi art. 14 ust. 1e tej samej ustawy, który mówi, że jeżeli strony ustalą, iż usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Jednak przepisy ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych nie definiują pojęcia przychodu należnego ani momentu wykonania usługi. Bank w umowie z Wnioskodawczynią zastrzega sobie wypłatę należnej prowizji po potwierdzeniu faktu wpłynięcia wniosku i uruchomienia kredytu. Kwotę należnej prowizji Zainteresowana zna dopiero wtedy gdy dostanie z banku raport z informacjami o wysokości udzielonych kredytów, a ten otrzymuje dopiero w miesiącu następnym, po zakończeniu poprzedniego miesiąca kalendarzowego.

Wcześniej posiada co prawda ogólną wiedzę o terminach udzielonych kredytów ale ta wiedza nie jest wystarczająca do ustalenia należnego przychodu i wystawienia rachunku przychodowego. Nawet gdyby chciała wystawić rachunek wcześniej (np. na koniec każdego miesiąca kalendarzowego) to bank go nie zaakceptuje, ponieważ to właśnie bank ostatecznie potwierdza jaka kwota kredytu zastała uruchomiona, co w przypadku kredytów walutowych ma swoje duże znaczenie i przekłada się na wysokości należnej prowizji.

Na tej podstawie Zainteresowana twierdzi, że za dzień wykonania przez Wnioskodawczynię usługi należy uznać dzień, w którym dostaje informację z banku o wysokości należnych Jej prowizji i na jej podstawie jest w stanie wystawić rachunek przychodowy oraz wykazać przychody należne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasadę wyrażającą moment powstania przychodu należnego wyraża przepis art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Za datę powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą wg ust. 1c uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h, i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, nie później niż dzień:

Od wyżej wymienionej zasady zawartej w art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przepisie art. 14 ust. 1e ustawy zawarty został wyjątek.

Stosownie bowiem do tego przepisu jeżeli strony ustalą, że usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Z przedstawionych informacji we wniosku wynika, że zawierając umowę strony ustaliły, iż okresem rozliczeniowym jest dla Wnioskodawczyni miesiąc kalendarzowy, w którym nastąpiło uruchomienie przynajmniej jednej transzy kredytu. Rozliczenie z bankiem następuje dopiero w miesiącu kolejnym po miesiącu rozliczeniowym, w którym nastąpiło uruchomienie kredytu. Po zakończeniu każdego miesiąca Zainteresowana otrzymuje z banku raport za poprzedni miesiąc rozliczeniowy, zawierający numery wniosków kredytowych, kwoty udzielonych kredytów oraz kwoty należnej prowizji.

Określenie okresu rozliczeniowego pozostaje wyłącznie w gestii stron, które łączy stosunek cywilnoprawny. Wobec powyższego, data powstania przychodu zależy od postanowień umowy co do terminu dokonywania rozliczeń, a nie od daty wykonania świadczenia lub wystawienia faktury.

Wobec powyższego, skoro w zawartej umowie strony ustaliły, iż usługa będzie rozliczana w miesięcznych okresach rozliczeniowych, znajduje w tej sprawie zastosowanie powołany wyżej art. 14 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem przychód podatkowy z tytułu uzyskanej prowizji za usługi pośrednictwa finansowego dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych powstaje w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, tj. ostatnim dniu miesiąca kalendarzowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.