ILPB1/415-322/13-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2013 r. (data wpływu 20 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w 2010 r. prowadził jednoosobową działalność gospodarczą - wg PKD 6619Z - i nie był płatnikiem VAT, rozliczał się na zasadach ogólnych. Działalność prowadził od maja 2010 r. do końca grudnia 2010 r. wyłącznie i z dniem 31 grudnia ją zwiesił. Od stycznia 2011 r. Zainteresowany pracuje na etacie a działalność gospodarcza jest zawieszona.

Podczas prowadzenia działalności, Wnioskodawca wziął we wrześniu 2010 r. w leasing operacyjny samochód i do końca roku (do momentu zawieszenia działalności), raty leasingowe zaliczał w koszty prowadzonej działalności.

W listopadzie 2012 r. Wnioskodawca wykupił samochód z leasingu i obecnie chciałby go sprzedać innej osobie fizycznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zaliczka nie powinna być odprowadzona, ponieważ samochód nie służył mu do wykonywania działalności gospodarczej, a sama działalność jest zawieszona.

Zainteresowany uważa, że dochód z ewentualnej sprzedaży samochodu, ze względu na zawieszoną działalność gospodarczą, powinien wykazać w zeznaniu rocznym za rok 2013 w pozycji o innych źródłach, niewymienionych w wierszach I-7 deklaracji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,

* pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy).

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodem z działalności gospodarczej - w myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy - jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca od maja do grudnia 2010 r. prowadził działalność gospodarczą, a z dniem 31 grudnia ją zawiesił. W trakcie prowadzenia tej działalności Wnioskodawca wziął w leasing operacyjny samochód i do momentu zawieszenia działalności raty leasingowe zaliczał w koszty uzyskania przychodów. W listopadzie 2012 r. Zainteresowany wykupił samochód z leasingu i obecnie chciałby go sprzedać innej osobie fizycznej.

Zaznaczyć należy, że możliwość preferencyjnego zakupu przewidziana jest dla podmiotu będącego leasingobiorcą, a w opisanej sytuacji - leasingobiorcą jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą (Wnioskodawca), co oznacza, iż również możliwość wykupu samochodu za preferencyjną cenę jest związana z prowadzoną działalnością.

Z powyższego wynika, że istnieje ścisłe powiązanie pomiędzy tym składnikiem majątku a prowadzoną działalnością gospodarczą. Niezależnie zatem od argumentacji przedstawionej we wniosku, w pełni uzasadnione jest uznanie, że samochód wykorzystywany w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego, był składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą.

Należy zauważyć, iż cytowany przepis art. 14 ust. 1 powołanej ustawy nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

Zatem przychód z odpłatnego zbycia składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej (a więc również, ze sprzedaży samochodu, będącego wcześniej przedmiotem leasingu), stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione we wniosku informacje oraz powołane przepisy prawa podatkowego, wskazać należy, że sprzedaż samochodu osobowego, generować będzie przychód ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. Dochód uzyskany z tej sprzedaży podlega opodatkowaniu na zasadach stosowanych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podstawowe kwestie dotyczące zawieszenia działalności gospodarczej reguluje ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.). Co do zasady podczas zawieszenia działalności gospodarczej podatnicy nie mogą wykonywać żadnych czynności związanych z firmą i osiągać z niej bieżących przychodów. Jednakże niektóre czynności jak np. sprzedaż składników majątku i wyposażenia w trakcie zawieszenia działalności są możliwe.

Zgodnie bowiem z treścią art. 44 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, który na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej, jest zwolniony, w zakresie tej działalności, z obowiązków wynikających z ust. 1 pkt 1, ust. 3, 3f, 3g, 6 i 6b za okres objęty zawieszeniem.

Zatem zgodnie z treścią powyższego przepisu w trakcie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej Wnioskodawca jest zwolniony z obowiązku obliczania oraz wpłacania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy. Mimo to jest on w dalszym ciągu zobowiązany do złożenia zeznania rocznego, a co za tym idzie podatek dochodowy z tytułu sprzedaży składnika majątku w okresie zawieszenia działalności gospodarczej powinien zostać rozliczony w zeznaniu rocznym.

Odnosząc się do kwestii ustalenia dochodu/starty ze sprzedaży danego składnika majątku przedsiębiorcę obowiązują te same zasady, jak w sytuacji, w której to firma nie byłaby zawieszona.

Z kolei zgodnie z treścią art. 45 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Powyższy przepis nakłada obowiązek składania rocznych zeznań podatkowych i nie zawiera zwolnienia z tego obowiązku podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej.

Wobec powyższego dochód z tytułu ewentualnej sprzedaży przedmiotowego samochodu w okresie zawieszenia działalności gospodarczej, należy wykazać w zeznaniu rocznym za ten rok podatkowy, w którym nastąpiło zbycie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.