ILPB1/415-315/08-4/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2008 r. (data wpływu 7 maja 2008 r.), uzupełnionym w dniu 29 maja 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 7 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, w związku z czym pismem z dnia 20 maja 2008 r., znak ILPB1/415-315/08-2/AA, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 23 maja 2008 r., a w dniu 29 maja 2008 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest małym podatnikiem, prowadzącym transport międzynarodowy i spedycję. W grudniu 2007 r. zakupił naczepę do samochodu ciężarowego za kwotę netto 95.000 zł i zamierzał dokonać jednorazowej amortyzacji, zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższy zakup spowodował zwrot podatku dochodowego z rozliczenia rocznego za 2007 rok w wysokości 18.050 zł. Jednak urząd skarbowy zakwestionował fakt jednorazowej amortyzacji na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis.

Wnioskodawca podaje, iż korzystał z wyjaśnienia przepisów podatkowych Wydawnictwa Gofin Gorzów Wielkopolski, gdzie w Biuletynie Informacyjnym Nr 4 z dnia 1 lutego 2008 r. dział VII środki trwałe pkt 1 autor wyjaśnia: "iż przepisy wymienionego na wstępie rozporządzenia Komisji (WE) dotyczą wykluczenia pomocy de minimis na nabycie pojazdów transportu drogowego, ale nie dotyczą one pomocy w formie jednorazowej (przyspieszonej) amortyzacji, polegającej na dokonaniu odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych sfinansowanych ze środków własnych podatników, niezwracanych im w jakikolwiek sposób. Ponadto zwrócić należy uwagę, że przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielonej w różnych formach (Dz. U. Nr 194, poz. 1983 z późn. zm.) przy ustalaniu tej pomocy (§ 4) wyraźnie odróżniają pomoc dla dotacji (pkt 1) czy ulgi podatkowej (pkt 2) od pomocy dla przyspieszonej amortyzacji (pkt 15). Wartość pomocy w formie przyspieszonej amortyzacji odpowiada korzyściom z tytułu podwyższonego odpisu amortyzacyjnego, stanowiącego koszt podatkowy, w porównaniu z wartością tego odpisu, jaki dokonany byłby przy zastosowaniu maksymalnej stawki amortyzacyjnej, jaką można przyjąć na podstawie przepisów podatkowych, przy uwzględnieniu możliwych do zastosowania w danej sytuacji współczynników zwiększających, tj. w przypadku samochodów ciężarowych metody degresywnej i współczynnika 2. Wartości pomocy w formie przyspieszonej amortyzacji nie można natomiast literalnie utożsamiać z pomocą na nabycie określonego środka trwałego.

O warunkach, wykluczeniach i możliwościach zastosowania tej przyspieszonej metody amortyzacji decydują bezpośrednio przepisy ustaw podatkowych, które zawierają wykaz podatników, którzy nie mogą skorzystać z tej metody amortyzacji. Z wykazu tego nie wynika, że z jednorazowej amortyzacji nie mogą skorzystać firmy świadczące usługi drogowego transportu towarowego albo, że spod tej metody wykluczone są samochody ciężarowe. Zawarta w przepisach podatkowych zasada, że jednorazowa amortyzacja stanowi formę pomocy de minimis udzielonej w zakresie i na zasadach określonych w obowiązujących aktach prawa wspólnotowego oznacza tyle, że o wysokość dokonywanych jednorazowych odpisów amortyzacyjnych zmniejszy się więc limit pomocy publicznej.

W świetle powyższego także samochody ciężarowe i naczepy w firmach transportowych podlegają jednorazowej amortyzacji, przy zachowaniu ustawowego warunku, że łączna kwota dokonywanych według tej metody odpisów amortyzacyjnych w roku podatkowym nie może przekroczyć równowartości 50.000 euro (art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Celem ustawodawcy było uproszczenie procedury wprowadzenia przyspieszonej amortyzacji dla małych i rozpoczynających działalność podatników w wyniku wyłączenia jej spod notyfikacji, a nie wykluczenia jednorazowej amortyzacji dla samochodów ciężarowych w firmach transportowych, z zastrzeżeniem wyjątków wymienionych w ustawie podatkowej."

Na podstawie powyższych wyjaśnień Wnioskodawca zamierzał skorzystać z przyspieszonej amortyzacji zakupionego środka trwałego - naczepy, którą zakupił wyłącznie z własnych środków finansowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do dokonania przyspieszonej amortyzacji zakupionego środka trwałego.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa podatkowa nie wyklucza jednorazowej amortyzacji samochodów ciężarowych i dlatego zakupując naczepę z własnych środków pieniężnych ma On prawo do skorzystania z jednorazowej amortyzacji, przy zachowaniu warunku, że łączna kwota dokonanych odpisów amortyzacyjnych w roku podatkowym nie może przekroczyć równowartości 50.000 euro. Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje się na interpretację wydaną przez Izbę Skarbową w Warszawie z dnia 8 maja 2008 r. nr IPPB1/415-231/08-4/JB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W świetle art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych m.in. samochodów osobowych oraz niektórych grup podatników: nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także osób rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przepisy te nie wykluczają możliwości stosowania tej metody amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych, przez podatników prowadzących działalność w zakresie usług transportowych.

Przy czym zgodnie z art. 5a pkt 20 ww. ustawy małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Obecnie zasady pomocy de minimis reguluje rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z dnia 28 grudnia 2006 r.). Powyższe rozporządzenie stosuje się od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2013 r., co wynika z art. 6, tego aktu prawnego.

Zgodnie z powołanym przepisem, łączna wartość tej pomocy w okresie trzech lat nie może przekroczyć 200.000 euro, a dla podmiotów gospodarczych działających w sektorze transportu drogowego nie może przekroczyć 100.000 euro.

Jednak art. 1 ust. 1 lit. g) ww. rozporządzenia nie ma zastosowania do pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego, przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego. Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług transportowych.

W świetle powyższego, ulga w postaci jednorazowego odpisu amortyzacyjnego jakkolwiek stanowi pomoc publiczną, to nie stanowi pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego. Zatem podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych mają możliwość korzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od zakupionych dla potrzeb tej działalności samochodów ciężarowych.

Mając na uwadze cytowane powyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy uznać, iż Wnioskodawca mógł skorzystać z możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego - naczepy do samochodu ciężarowego - na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że niniejsza interpretacja wywołuje skutki prawne tylko w przypadku, jeżeli elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.