ILPB1/415-304/13-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, prowadzącej działalność gospodarczą, przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2013 r. (data wpływu 11 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 11 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W przedmiotowym wniosku Zainteresowana zwróciła się z prośbą o interpretację sposobu księgowania rachunków za media w Jej Firmie.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą - żłobek w budynku mieszkalnym należącym do Zainteresowanej. Z tego też powodu nie odprowadza czynszu.

Koszty mediów: woda i kanalizacja, gaz, śmieci są księgowane według proporcjonalnego wskaźnika wykorzystywanej powierzchni.

Dla zobrazowania sprawy Wnioskodawczyni oparła się na przykładzie kosztów ogrzewania, które księgowane są według współczynnika 63,74%, gdyż taka jest proporcja zajmowanej powierzchni w stosunku do powierzchni użytkowej domu.

Usługi księgowe zleca zewnętrznej firmie; według interpretacji tej firmy rachunkowej księgowane są tylko koszty zużycia bieżącego medium np. samego gazu, natomiast koszty tzw. stałe i zmienne są kosztem prywatnym Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o interpretację prawidłowości księgowania, czy koszty tzw. stałe i zmienne występujące np. na rachunku za np. ogrzewanie mogą być również w tej samej proporcji księgowane co bieżące zużycie gazu.

Zainteresowana nadmienia w tym miejscu, że koszty (np. opłata sieciowa zmienna, opłata abonamentowa dla licznika gazu w placówce) zależne są od wielkości zużycia bieżącego gazu.

W sytuacji, gdy Wnioskodawczyni nie nalicza sobie kosztów dzierżawy, koszty stałe i zmienne na rachunkach są Jej obciążeniem prywatnym, a ich wysokość wiąże się z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W związku z opisaną sytuacją Zainteresowana prosi o odpowiedź, czy biuro rachunkowe prawidłowo interpretuje przepisy i czy może księgować proporcjonalną część kosztów stałych i opłat sieciowych zmiennych jako koszty prowadzenia działalności gospodarczej, tak jak koszty bieżącego np. zużycia gazu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może księgować proporcjonalną część kosztów stałych i zmiennych jako koszty prowadzenia działalności gospodarczej, tak jak koszty bieżącego zużycia medium.

Zdaniem Wnioskodawczyni, proporcjonalna część kosztów stałych i opłat zmiennych występujących na rachunku, powiązanych z przynależnością licznika oraz z ilością zużywanego medium, powinna być zaliczana do kosztów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dotychczas biuro księgowe zalicza na poczet kosztów prowadzenia działalności gospodarczej tylko zużycie bieżące występujące na rachunkach. Natomiast koszty stałe, np. opłata sieciowa zmienna, są kosztem prywatnym Wnioskodawczyni. Zainteresowana nie nalicza jako wynajmujący czynszu, gdyż prowadzi działalność gospodarczą we własnym budynku. Ważnym argumentem jest fakt, że omawiane koszty stałe zależne są od wielkości zużycia bieżącego np. gazu i w opisywanej sytuacji wysokość rachunku za ogrzewanie jest zmienna i zależna od rzeczywistego zużycia.

Zgodnie z ustawą o opiece nad dziećmi do lat 3 Wnioskodawczyni musi w pomieszczeniach żłobka zapewnić odpowiednią temperaturę, a to wpływa w znaczący sposób na wysokość rachunków, w tym na opłaty zmienne i opłaty stałe.

Podsumowując, opisywane powyżej koszty powinny również stanowić koszt wykonywania działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W przypadku wykorzystywania w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej określonej części budynku mieszkalnego, pomiędzy wydatkami związanymi z użytkowaniem tej części budynku (eksploatacją np. media), a prowadzoną działalnością istnieje niewątpliwie związek przyczynowo-skutkowy, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te mogą zatem, co do zasady, stanowić koszty uzyskania przychodu tej działalności. Jednakże do koszów uzyskania przychodu zaliczyć można jedynie wydatki w takiej części, w jakiej dotyczą one prowadzonej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi żłobek w należącym do Niej budynku mieszkalnym. Koszty mediów, tj. za wodę i kanalizację, gaz, śmieci są księgowane według proporcjonalnego wskaźnika wykorzystywanej powierzchni. Jak przykładowo wskazała Zainteresowana, koszty ogrzewania księgowane są według współczynnika 63,74%, gdyż taka jest proporcja zajmowanej powierzchni w stosunku do powierzchni użytkowej domu. Zgodnie z interpretacją firmy, której Wnioskodawczyni zleca usługi księgowe, jako koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej traktowane są tylko koszty zużycia bieżącego medium, np. samego gazu, a koszty tzw. stałe i zmienne są kosztem prywatnym Wnioskodawczyni. W przedmiotowej sprawie Zainteresowana powzięła wątpliwość, czy koszty tzw. stałe i zmienne występujące np. w rachunku za ogrzewanie mogą być również w tej samej proporcji zaliczane do kosztów uzyskania przychodów co bieżące zużycie gazu. Wnioskodawczyni nadmieniła, że koszty takie jak: opłata sieciowa zmienna, opłata abonamentowa dla licznika gazu w placówce zależne są od wielkości zużycia bieżącego gazu.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że odpowiednia część kosztów stałych i zmiennych dotyczących np. zużycia gazu, tj. przypadająca na tę część budynku mieszkalnego, która jest wykorzystywania tylko na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów z tej działalności gospodarczej, podobnie jak koszty bieżącego zużycia medium.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy.

W związku z tym zaznacza się, że niniejsza interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni i nie ma zastosowania do firmy zewnętrznej, której Zainteresowana zleca usługi księgowe. Tym samym, niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie oceny prawidłowości postępowania Wnioskodawczyni w Jej indywidualnej sprawie, a nie postępowania ww. firmy rachunkowej.

Końcowo wskazuje się, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.