ILPB1/415-299/13/16-S/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Po 910/13 - stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2013 r. (wg daty wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 13 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność w zakresie usług konserwacji, przeglądów, naprawy i remontów instalacji gazowych. Spółka planuje organizować dla swoich pracowników imprezę integracyjną połączoną ze szkoleniami. Będzie to spotkanie w formie pikniku integracyjno - edukacyjnego. Podczas spotkania pracownicy będą mieli przeprowadzony szereg szkoleń, a w szczególności: szkolenie BHP, szkolenie PPOŻ, szkolenie z zakresu ratownictwa, test sprawdzający oraz konkurs o tematyce BHP. Wszystko to będzie przeplatane przerwami, na których będzie zapewniony poczęstunek, będzie zorganizowany grill oraz szwedzki stół, napoje chłodzące, kawa, herbata, będą rozlewane samodzielnie przez uczestników. W spotkaniu tym będą uczestniczyli pracownicy oraz goście z zewnątrz. Możliwość skorzystania z poczęstunku będzie dostępna dla wszystkich obecnych, zarówno dla gości z zewnątrz jak i pracowników i nie będzie on limitowany. Organizacja konsumpcji w trakcie imprezy przebiegać będzie w taki sposób, że trudno będzie ustalić kto ile zjadł i wypił, jaka była tego wartość oraz rozgraniczyć to na pracowników i gości. Szkolenie odbędzie się poza terenem firmy w specjalnie wynajętym lokalu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z udziałem pracowników w wyżej wskazanej formie integracji zorganizowanej przez pracodawcę powstanie dla nich przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli za udział w imprezie integracyjnej, pracownik otrzymał nieskonkretyzowane świadczenie, którego wartości nie można ustalić nie powstaje obowiązek podatkowy.

Zdaniem Wnioskodawcy ze specyfiki spotkania integracyjnego, które ma zostać zorganizowane przez Spółkę, nie jest możliwe sprecyzowanie, czy i w jakim stopniu pracownicy skorzystają z konkretnych świadczeń. W związku z tym stosownie do art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. - dalej u.p.d.o.f.), w przedstawionym stanie faktycznym nie wystąpi konieczność rozpoznania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Stanowisko Spółki potwierdza również szeroka linia orzecznictwa prezentowana przez sądy administracyjne: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 20 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/WR 1284/10, wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 maja 2009 r. sygn. akt I SA/WR 1326/08, wyrok WSA w Szczecinie z dnia 20 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Sz 862/09 oraz jeden z najnowszych wyrok NSA z 20 lutego 2013 r. sygn. akt II FSK 1256/11.

Zgodnie z wyrokiem NSA z 6 października 2011 r. (II FKS 697/10) "w sytuacji, gdy wartości świadczeń pracowniczych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych (otrzymywanych) przez konkretnego pracownika, nie jest możliwe ustalenie w odniesieniu do konkretnego pracownika kwoty przychodu. Nie można bowiem ustalić czy i który pracownik otrzymał w istocie, i w jakiej wysokości świadczenie."

Skoro bowiem Spółka jako pracodawca nie będzie w stanie ustalić, w jakim zakresie pracownicy skorzystają z poczęstunku, to nie może przyjąć, że jest on przychodem.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Powyższy przepis stanowi, że za przychody uważa się wypłaty pieniężne, świadczenia w naturze, inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne. Konsekwencją takiego zróżnicowania przychodów jest wskazanie w kolejnych przepisach cytowanej ustawy sposobu obliczania wartości pieniężnej świadczeń w naturze, innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Sposób obliczania wartości dla każdej z tych kategorii świadczeń został określony odmiennie, czemu ustawodawca dał wyraz w ust. 2 i 3 art. 12 oraz ust. 2, 2a i 2b art. 11 u.p.d.o.f. dlatego, dla potrzeb wykazania, że dane świadczenie jest przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., konieczne jest jego przyporządkowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w tym przepisie i zastosowanie właściwej metody obliczenia jego wartości, pamiętając, że ustawodawca nie przewidział możliwości ustalania wartości ww. świadczeń w inny sposób niż określony w przepisach ustawy. Jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Rozpatrując temat w szerszej perspektywie konieczne jest też sięgnięcie do treści art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., który stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W powołanym przepisie, ażeby pieniądze i wartości pieniężne mogły być uznane jako przychód, powinny być one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika.

Spółka w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wskazała, że nie jest w stanie określić w jakim rozmiarze poszczególni uczestnicy imprezy skorzystają z zakupionych usług i towarów. Niektórzy pracownicy mogą skorzystać z poczęstunku, inni mogą z niego nie korzystać wcale, nie jest on bowiem obowiązkowy ani przypisany do konkretnej osoby, dodatkowej trudności nastręcza również zaproszenie gości z zewnątrz i rozgraniczenie ich części poczęstunku i pracowników. Zatem, w istocie zakupione towary i usługi są postawione do dyspozycji pracowników, brak jest jednak możliwości ustalenia, czy dana osoba (pracownik) z tego świadczenia skorzysta i w jakim zakresie. Nie można wykluczyć, że nie każdy pracownik ze świadczenia skorzysta i nie będzie można też ustalić z jakich przyczyn nie skorzysta.

Wobec tego stwierdzić należy, że w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (jak to ma miejsce w opisanym zdarzeniu przyszłym), bez względu na to, czy pracownik z usług skorzysta czy też nie skorzysta, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanej imprezy. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzyma owe świadczenie i jaka będzie indywidualna jego wartość. Do przychodu pracownika bowiem Spółka nie będzie mogła "dopisać" znaną wartość świadczenia.

W dniu 13 czerwca 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB1/415-299/13-2/AGr stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznaje się za nieprawidłowe.

W interpretacji indywidualnej wskazano, że w przypadku wzięcia przez pracownika udziału we wskazanej we wniosku formie integracji, zorganizowanej i w całości sfinansowanej przez pracodawcę powstanie po stronie pracownika przychód ze stosunku pracy, w rozumieniu art. 12 ust. 1 ww. ustawy. W związku z powyższym Wnioskodawca zobowiązany będzie od łącznego dochodu z tytułu wypłaconego wynagrodzenia w danym miesiącu obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.

Pismem z dnia 28 czerwca 2013 r. Wnioskodawca wezwał Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 13 czerwca 2013 r. nr ILPB1/415-299/13-2/AGr. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została udzielona w dniu 31 lipca 2013 r. pismem nr ILPB1/415W-59/13-2/AP, w którym stwierdzono brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej.

W dniu 7 sierpnia 2013 r. Strona wniosła skargę skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu za pośrednictwem tut. Organu.

Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z dnia 4 września 2013 r. nr ILPB1/4160-70/13-2/AP.

Wyrokiem z dnia 27 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Po 910/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną interpretację.

W dniu 21 maja 2014 r. Organ podatkowy: Minister Finansów Organ upoważniony: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Po 910/13, którą wycofano w dniu 2 sierpnia 2016 r.

Postanowieniem z dnia 26 sierpnia 2016 r. sygn. akt II FSK 2319/14 Naczelny Sąd Administracyjny umorzył postępowanie kasacyjne.

W dniu 10 października 2016 r. do tutejszego Organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Po 910/13 uchylający zaskarżoną interpretację z dnia 13 czerwca 2013 r. nr ILPB1/415-299/13-2/AGr.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wskazał, że skarga zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie WSA w Poznaniu wyjaśnił, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Natomiast art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wyjaśnił NSA w wyroku z dnia 26 kwietnia 2013 r., II FSK 1769/11, ustawodawca wyróżnił dwa rodzaje (sposoby) powstania przychodu:

* otrzymanie określonego świadczenia;

* postawienie go do dyspozycji podatnika.

Oba odnoszą się do pieniędzy i wartości pieniężnych. Jednakże gdy chodzi o przychód ze świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, to ustawodawca wyraźnie stwierdza, że podlega on opodatkowaniu dopiero w momencie, gdy należy go uznać za otrzymany przez podatnika. Zgodnie z językowym znaczeniem, słowo "otrzymać" oznacza dostać coś w darze, dostać coś co się należy, na co się zasługuje, do czego się dąży, uzyskać coś z czegoś (Uniwersalny słownik języka polskiego, pod red. S. Dubisza, Warszawa 2003, s. 602). W konsekwencji zasadny jest wniosek, że w odniesieniu do świadczeń w naturze (innych nieodpłatnych świadczeń) przychód podatkowy powstaje wówczas, gdy nie są one tylko postawione do dyspozycji podatnika, lecz zostały przez niego otrzymane. Przy czym zwrot "otrzymane" odnosi się zarówno do samego faktu otrzymania świadczenia, jak i jego wielkości.

W przypadku, gdy wartości świadczeń nieodpłatnych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika - bez względu na to, czy skorzystał on z oferowanych usług gastronomicznych oraz dodatkowych atrakcji, czy też nie (ewentualnie, w jakim zakresie to nastąpiło), brak jest podstaw do ustalenia przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych w związku z organizowaną przez skarżącą spółkę imprezą integracyjną. W takiej bowiem sytuacji nie można stwierdzić, czy pracownik w istocie otrzymał określone świadczenie i jaka jest jego wartość.

Zdaniem WSA, przychód nie może zostać hipotetycznie przypisany podatnikowi, lecz musi zostać ustalony zgodnie ze wskazaniami zawartymi w treści art. 11 ust. 1 i ust. 2a pkt 1 - 4 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o p.d.o.f. W tym kontekście istotne jest, że zgodnie z przedstawionym przez skarżącą spółkę stanem faktycznym, nie sposób stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość. Podkreślić bowiem należy, że ze zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, że podczas imprezy integracyjnej będzie zorganizowany grill oraz szwedzki stół, a napoje chłodzące, kawa, herbata, będą rozlewane samodzielnie przez uczestników. W spotkaniu tym będą uczestniczyli pracownicy oraz goście z zewnątrz. Możliwość skorzystania z poczęstunku będzie dostępna dla wszystkich obecnych, zarówno dla gości z zewnątrz jak i pracowników i nie będzie on limitowany.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wskazał, że okoliczności stanu faktycznego zawarte we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wyraźnie wskazują na brak możliwości przypisania konkretnemu pracownikowi skonkretyzowanej wartości świadczenia, jakie otrzymał, czego konsekwencją mogłoby być opodatkowanie wartości świadczeń, które przez podatnika nie zostały otrzymane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Po 910/13 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje zorganizować dla swoich pracowników imprezę integracyjną połączoną ze szkoleniami. Podczas spotkania pracownicy będą mieli przeprowadzony szereg szkoleń, a w szczególności: szkolenie BHP, szkolenie PPOŻ, szkolenie z zakresu ratownictwa, test sprawdzający oraz konkurs o tematyce BHP. Wszystko to będzie przeplatane przerwami, na których będzie zapewniony poczęstunek, będzie zorganizowany grill oraz szwedzki stół, napoje chłodzące, kawa, herbata, będą rozlewane samodzielnie przez uczestników. W spotkaniu tym będą uczestniczyli pracownicy oraz goście z zewnątrz. Szkolenie odbędzie się poza terenem firmy w specjalnie wynajętym lokalu.

Przepisy cytowanej ustawy nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w judykaturze.

Zgodnie z wyrokiem WSA w Poznaniu z dnia 27 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Po 910/13 oraz wyrokiem NSA z dnia 26 kwietnia 2013 r. II FSK 1769/11 " (...) gdy chodzi o przychód ze świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, to ustawodawca wyraźnie stwierdza, że podlega on opodatkowaniu dopiero w momencie, gdy należy go uznać za otrzymany przez podatnika. Zgodnie z językowym znaczeniem, słowo "otrzymać" oznacza dostać coś w darze, dostać coś co się należy, na co się zasługuje, do czego się dąży, uzyskać coś z czegoś (Uniwersalny słownik języka polskiego, pod red. S. Dubisza, Warszawa 2003, s. 602). W konsekwencji zasadny jest wniosek, że w odniesieniu do świadczeń w naturze (innych nieodpłatnych świadczeń) przychód podatkowy powstaje wówczas, gdy nie są one tylko postawione do dyspozycji podatnika, lecz zostały przez niego otrzymane. Przy czym zwrot "otrzymane" odnosi się zarówno do samego faktu otrzymania świadczenia, jak i jego wielkości."

W świetle powyższego - mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 12 ust. 1 ww. ustawy przychodów ze stosunku pracy - nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (przykładem tego rodzaju świadczenia jest zaoferowanie pracownikowi przez pracodawcę udziału w spotkaniu integracyjnym lub wzięcie w nim udziału).

W związku z udziałem pracowników w wyżej wskazanej formie integracji zorganizowanej przez pracodawcę nie powstanie dla nich przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania uchylonej interpretacji, tj. na dzień 13 czerwca 2013 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.