ILPB1/415-276/07-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2007 r. (data wpływu 20 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2007 r. spółka cywilna złożyła ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 1 sierpnia 2007 r. do spółki cywilnej przystąpił wspólnik, który studiuje zaocznie na wydziale prawa Uniwersytetu (...) (4 rok).

Przedmiotem działalności spółki jest:

* produkcja pozostałych artykułów z papieru i tektury,

* wydawanie książek,

* wydawanie gazet,

* wydawanie czasopism i wydawnictw periodycznych,

* działalność wydawnicza pozostała,

* drukowanie gazet,

* działalność poligraficzna pozostała,

* introligatorstwo,

* działalność usługowa związana z przygotowaniem druku,

* działalność graficzna pomocnicza,

* pozostała sprzedaż hurtowa,

* sprzedaż detaliczna bezpośrednio poza siecią sklepową,

* transport drogowy pojazdami uniwersalnymi,

* reklama.

We wrześniu 2007 r. wpłacone zostało czesne za VII semestr studiów, w wysokości 1.970 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na opłatę za studia jednego ze wspólników spółki cywilnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na opłatę za studia mogą być kosztem uzyskania przychodów, ponieważ zdobywana w trakcie studiów wiedza zostanie wykorzystana w prowadzonej działalności gospodarczej. Dalej, Wnioskodawca uważa, że ukończenie studiów podniesie poziom wiedzy, co skutkować będzie efektywniejszym zarządzaniem spółką, a także przyczyni się do rozwoju prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tejże ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzają o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przyjmuje się zatem, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodu każdy przypadek wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodami i racjonalnością działania dla osiągnięcia przychodu.

Przesłanką negatywną zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest warunek, aby wydatek nie został ujęty w katalogu wydatków nieuznawanych w rozumieniu przepisów podatkowych za tego rodzaju koszt. W przypadku podatku dochodowego od osób fizycznych, ustawa przewiduje szeroki wykaz omawianych wydatków. Oznacza to, że wydatki wymienione w art. 23 wym. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie są uznawane za koszty.

Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, do których zalicza się wydatki na dokształcenie, nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do obciążenia ich wartością kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego uprawnienia konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zamiar osiągnięcia przychodu. Nadmienić należy jednak, że na osobie która osiąga przychody z działalności gospodarczej, spoczywa ciężar wskazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami z tej działalności oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów. Wskazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Jeśli podatnik nie wykaże, że poniesione wydatki mogą mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub nie przedstawi rzeczowych argumentów wskazujących na celowość wydatków z punktu widzenia zabezpieczenia źródła przychodów, to wydatek nie może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów.

W powołanym wyżej art. 22 ust. 1, ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie konkretnie koszty mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Wskazuje jedynie określone przesłanki, jakie muszą być spełnione, aby można było zaliczyć określony wydatek do kosztów uzyskania przychodu. Na gruncie podatku dochodowego konieczny jest podział wydatków związanych z dokształcaniem przedsiębiorcy na dwie grupy, tj. wydatki związane z:

* podnoszeniem posiadanych kwalifikacji zawodowych,

* podnoszeniem ogólnego poziomu wiedzy.

Do pierwszej grupy wydatków należy zakwalifikować wydatki związane z różnymi formami kształcenia, w ramach których podatnik nabywa lub poszerza umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności. Drugą grupę stanowią zaś wydatki podnoszące ogólny poziom wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Tut. organ wskazuje, iż w przypadku źródła przychodów, jakim jest prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek przyczynowo-skutkowy z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca nie wskazał na istnienie związku przyczynowego pomiędzy zdobywanymi umiejętnościami a powstaniem przychodu; nie prowadzi on działalności w zakresie porad prawnych.

Wspólnik spółki studiuje na wydziale prawa, natomiast działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi w zakresie wydawnictwa, działalności poligraficznej oraz usługowej. Ponoszone wydatki na kształcenie na ww. kierunku podnoszą ogólny poziom wiedzy wspólnika spółki i stanowią wydatek osobisty, niezwiązany bezpośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła spółka (jawna), która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.