ILPB1/415-275/08-4/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2008 r. (data wpływu 23 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 4 lipca 2008 r. nr ILPB1/415-275/08-2/AMN, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku.

Wezwanie prawidłowo doręczono w dniu 7 lipca 2008 r., wniosek uzupełniono w dniu 9 lipca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna zawarła ze Spółką prawa handlowego umowę pożyczki, w której określono wysokość odsetek oraz że odsetki nalicza się w okresie spłaty.

Wnioskodawczyni przed terminem spłaty wystąpiła z pismem do pożyczkodawcy z prośbą o umorzenie odsetek zobowiązując się jednocześnie do wcześniejszej spłaty całego zobowiązania. Uzyskała zgodę, w wyniku której pożyczkodawca umorzył naliczone odsetki w terminie spłaty pożyczki.

Po zakończeniu roku, w którym nastąpiło umorzenie odsetek pożyczkodawca wystawił pożyczkobiorcy informację PIT-8C, wykazując wartość umorzonych odsetek jako przychód, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy płatnik ma obowiązek wystawić informację PIT-8C w związku z umorzeniem w terminie spłaty zobowiązania odsetek od pożyczki.

Zdaniem Wnioskodawczyni, umorzone odsetki nie stanowią przychodu pożyczkobiorcy, gdyż nie wypełniają definicji przychodu zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią tym samym przychodów z innych źródeł.

Przychodem są otrzymane i postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wnioskodawczyni uważa, że pożyczkobiorca nie otrzymał pieniędzy, a umorzone odsetki nie stanowią dla niego jakiegokolwiek przysporzenia, a jedynie zmniejszają lub likwidują zobowiązanie pieniężne wobec pożyczkodawcy.

Artykuł 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem jest wartość umorzonych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek. Natomiast art. 14 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy określa, że do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, ale nie otrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielanych pożyczek.

Wnioskodawczyni ma wątpliwość dlaczego w takim razie pożyczkobiorca ma wykazać przychód od odsetek, które nie stanowiły kosztów. Stąd wniosek, że umorzenie odsetek - jako czynność "niekasowa" - jest podatkowo obojętna.

Reasumując, Wnioskodawczyni uważa, że umorzone odsetki nie rodzą po stronie pożyczkodawcy przychodu i obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie sformułowania "w szczególności" wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i do tej kategorii można zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W wyniku umorzenia przez pożyczkodawcę kwot odsetek stanowiących zobowiązanie pożyczkobiorcy, pożyczkobiorca otrzymał przysporzenie w postaci nieodpłatnego świadczenia, które zgodnie z przytoczonym powyżej przepisem stanowi jego przychód podlegający opodatkowaniu. Odstąpienie przez pożyczkodawcę od dochodzenia należnych odsetek ma konkretny wymiar finansowy dla pożyczkobiorcy, gdyż powoduje, że nie nastąpi uszczuplenie w jego majątku, do którego musiałoby dojść gdyby doszło do spłaty tych należności. Skoro zatem dłużnik osiąga korzyść majątkową to należy u niego rozpoznać przychód. Przychód ten powstał w momencie umorzenia odsetek. Wysokością przychodu jest równowartość umorzonych odsetek, gdyż taka jest wysokość przysporzenia z tytułu nieodpłatnego korzystania z kapitału.

Ze względu na fakt, iż przedmiotowe świadczenie nie stanowi przychodu w żadnym ze źródeł wskazanych w art. 12-19, to należy uznać, iż stanowi ono przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponieważ przychód ten nie mieści się w katalogu zwolnień wymienionych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega on opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Reasumując, z tytułu umorzenia naliczonych odsetek od pożyczki, na pożyczkodawcy ciążą obowiązki informacyjne w postaci obowiązku sporządzenia informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli PIT-8C.

A zatem nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, iż umorzone odsetki od pożyczki nie rodzą po stronie wierzyciela obowiązku określania pożyczkobiorcom przychodu i wystawiania informacji PIT-8C.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.