ILPB1/415-275/07-4/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2007 r. (data wpływu 20 grudnia 2007 r.), uzupełnionym w dniu 14 marca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów pracownika - jest prawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów pracownika.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 4 marca 2008 r. nr ILPB1/415-275/07-2/AMN Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Wezwanie prawidłowo doręczono w dniu 10 marca 2008 r., wniosek uzupełniono w dniu 14 marca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zakupi automaty do kawy. Zatrudnieni w firmie pracownicy (obecnie 787 osób) będą mogli spożywać kawę bez ograniczeń w czasie pobytu w zakładzie pracy.

Wnioskodawca podał, że nie będzie miał możliwości ustalenia indywidualnego spożycia kawy przez określonych pracowników. Nie będzie ustalał od tego świadczenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Pracodawca będzie dokonywał zakupów kawy zgodnie z bieżącymi potrzebami, a koszty zakupu kawy będą stanowiły koszty uzyskania przychodów firmy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy umożliwienie pracownikom spożycia kawy na koszt pracodawcy, bez możliwości ustalenia spożycia indywidualnego przez pracowników i nie pobieranie od tych świadczeń zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jest prawidłowe i zgodne z obowiązującymi przepisami.

Zdaniem Wnioskodawcy, pracodawca nie będzie miał możliwości ustalenia i kontrolowania indywidualnego spożycia kawy z automatów przez określonych pracowników, tzn. nie będzie miał możliwości ustalenia podstawy opodatkowania dla pracowników korzystających z tego świadczenia, w wiązku z tym nie będzie od ww. świadczenia ustalał zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy jest to zgodne z obowiązującymi przepisami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Tak więc do nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć można między innymi zakupioną od zewnętrznego podmiotu kawę.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami z zastrzeżeniem art. 14 - 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym art. 11 ust. 2 pkt 2 ww. stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się - jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu.

Jednakże, przychód ze stosunku pracy nie powstanie, jeśli nie ma możliwości przypisania poszczególnym pracownikom określonej wielkości świadczenia na nich przypadającego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje bowiem możliwości doliczenia do dochodu pracownika wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę przypadających na pracownika, a jedynie wartości świadczeń faktycznie przez niego otrzymanych.

Jak wynika z treści przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, zakupioną przez pracodawcę kawę pracownicy będą mogli spożywać wyłącznie w miejscu pracy. W takiej sytuacji po stronie pracownika nie powstanie przychód, gdyż nie ma możliwości ustalenia wartości świadczenia przypadającego na konkretnego pracownika.

Tym samym pracodawca nie ma obowiązku potrącać od tych świadczeń zaliczek na podatek dochodowy z tytułu ww. świadczenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.