ILPB1/415-265/13-4/TW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 12 czerwca 2013 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-265/13-4/TW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 4 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 29 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej samochodu osobowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2013 r. Pan X złożył do Urzędu Skarbowego (...) wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej samochodu osobowego i w zakresie określenia właściwej stawki dla amortyzacji samochodu osobowego oraz dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 60% kwoty podatku VAT z faktury dokumentującej zakup samochodu osobowego. Pismem z dnia 27 lutego 2013 r. nr (...) Naczelnik Urzędu Skarbowego (...) działając na podstawie przepisów art. 17 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) - przekazał przedmiotowy wniosek do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wniosek wpłynął do Biura KIP w Lesznie w dniu 4 marca 2013 r.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 2 oraz art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 20 maja 2013 r., znak ILPB1/415-265/13-2/TW, ILPP2/443-170/13-2/SJ, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 24 maja 2013 r., a w dniu 29 maja 2013 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od dnia 1 marca 2013 r. rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej. Będzie się rozliczał z podatku dochodowego na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zarejestrował się już jako płatnik VAT czynny, zrezygnował ze zwolnień z art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Jest zarejestrowany w CEIDG. Zainteresowany nigdy wcześniej nie prowadził działalności gospodarczej.

Wnioskodawca chciałby od dnia 1 marca 2013 r. wprowadzić do ewidencji środków trwałych prywatny samochód osobowy, z którego do tej pory korzystał jedynie w celach prywatnych.

Istotne cechy samochodu: X, kupiony jako fabrycznie nowy w salonie samochodowym w lutym 2008 r. Zainteresowany posiada fakturę VAT - kwota brutto 52.000 zł, w tym 22% VAT. Obecna wartość rynkowa samochodu sprawdzona u ubezpieczyciela (przebieg 44.000 km) wynosi 23.900 zł. Wnioskodawca chce przyjąć wartość rynkową na grudzień 2012 r. nie wyższą niż wymieniona, to jest 23.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej samochodu osobowego.

1.

Czy Wnioskodawca ma prawo przyjąć jako wartość początkową kwotę brutto z faktury zakupu 52.000 zł i amortyzować całą kwotę.

2.

Czy Wnioskodawca ma prawo amortyzować kwotę netto 42.622,95 zł powiększoną o 30% kwoty VAT.

3.

Jeśli żadna z możliwości nie jest zgodna z ustawą, czy Wnioskodawca może jako wartość początkową przyjąć wartość rynkową ok. 23.000 zł i całość amortyzować.

Zdaniem Wnioskodawcy, całkowity koszt pojazdu, łącznie z podatkiem VAT 22%, został przez niego poniesiony w lutym 2008 r. Do chwili obecnej samochód używany jest jako prywatny, kosztów jego eksploatacji nie zalicza Zainteresowany do kosztów działalności gospodarczej.

Wnioskodawca uważa, iż w momencie wprowadzenia tego samochodu do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a co za tym idzie, zaliczenie go do majątku firmy, zdarzenie to podlega następującym konsekwencjom wynikającym z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

a.

za wartość początkową rozumie cenę nabycia (art. 22g ust. 1 pkt 1),

b.

samochód nie jest środkiem trwałym używanym w myśl art. 22j ust. 2 pkt 1, gdyż samochód był nabyty jako fabrycznie nowy, nie był przed nabyciem używany przez okres 6 m-cy. Ustawa nie określa wymaganego okresu między datą nabycia a wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych. Ustawa nie pozwala jedynie na zaliczenie kosztów użytkowania środka trwałego do kosztów działalności gospodarczej przed wprowadzeniem tego środka do ewidencji. Do chwili obecnej Zainteresowany nie zalicza żadnych kosztów związanych z tym samochodem do kosztów swojej działalności gospodarczej (ani amortyzacja, ani paliwo, ani serwis itp.),

c.

zgodnie z art. 22g ust. 3 za cenę nabycia Wnioskodawca uważa kwotę należną zbywcy, pomniejszoną o podatek od towarów i usług.

W konsekwencji opisanej powyżej argumentacji, Zainteresowany przedstawił konkretne wyliczenie i sposób postępowania (w odniesieniu do rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych).

1.

Wnioskodawca wprowadza samochód do ewidencji środków trwałych na zasadach opisanych w art. 22n ust. 2.

2.

Jako wartość początkową, Wnioskodawca przyjmuje kwotę z faktury 52.000 zł brutto pomniejszoną o 60% podatku VAT:

brutto - 52.000 zł

netto - 42.622,95 zł

VAT - 9.377,05 zł

60% VAT - 5.626,23 zł.

3. Wartość początkowa podlegająca amortyzacji: 52.000,00 - 5626,23 = 46373,77 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (...).

Natomiast zgodnie z zapisem art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Powyższy przepis przewiduje możliwość ustalenia wartości początkowej nabytego w drodze kupna środka trwałego na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika, jedynie w przypadku, gdy nie można ustalić jego ceny nabycia.

Stosownie do uregulowań art. 22n ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są obowiązani do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierającej, z zastrzeżeniem ust. 3, co najmniej:

1.

liczbę porządkową;

2.

datę nabycia;

3.

datę przyjęcia do używania;

4.

określenie dokumentu stwierdzającego nabycie;

5.

określenie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej;

6.

symbol Klasyfikacji Środków Trwałych;

7.

wartość początkową;

8.

stawkę amortyzacyjną;

9.

kwotę odpisu amortyzacyjnego za dany rok podatkowy i narastająco za okres dokonywania tych odpisów, w tym także, gdy składnik majątku był kiedykolwiek wprowadzony do ewidencji (wykazu), a następnie z niej wykreślony i ponownie wprowadzony;

10.

zaktualizowaną wartość początkową;

11.

zaktualizowaną kwotę odpisów amortyzacyjnych;

12.

wartość ulepszenia zwiększającą wartość początkową;

13.

datę likwidacji oraz jej przyczynę albo datę zbycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca chciałby od dnia 1 marca 2013 r. wprowadzić do ewidencji środków trwałych prywatny samochód osobowy, z którego do tej pory korzystał jedynie w celach prywatnych. Samochód został kupiony jako fabrycznie nowy w salonie samochodowym w lutym 2008 r. Zainteresowany posiada fakturę VAT - kwota brutto 52.000 zł, w tym 22% VAT.

W tym miejscu zasadnym jest wskazać, iż w interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2013 r. nr ILPP2/443-170/13-4/SJ stwierdzono, iż " (...) Wnioskodawca nie ma w ogóle prawa do odliczenia 60% kwoty podatku VAT z faktury wystawionej w 2008 r. dokumentującej zakup samochodu osobowego, bowiem w chwili nabycia nie zostały spełnione warunki o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, a w czasie rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej upłynął już termin uprawniający do dokonania korekty podatku naliczonego, wynikającego z art. 91 ustawy o VAT".

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż wprowadzając samochód osobowy jako środek trwały do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, Wnioskodawca, zgodnie z generalną zasadą, określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 w związku z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinien ustalić wartość początkową według ceny nabycia. Wartość początkową przedmiotowego samochodu osobowego stanowi jego cena nabycia, wynikająca z faktury VAT. Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawcy nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy w podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, wartość początkowa przedmiotowego samochodu osobowego winna być ustalona według ceny brutto wynikającej z faktury VAT.

W związku z powyższym stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę jest nieprawidłowe.

Dodać również należy, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie ma możliwości potwierdzenia prawidłowości wyliczeń przedstawionych w przedmiotowym wniosku z uwagi na fakt, iż przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z uwagi na powyższe tutejszy Organ nie może odnieść się do wskazanego przez Wnioskodawcę wyliczenia kwoty wartości początkowej środka trwałego. Prawidłowość bądź nieprawidłowość wyliczeń podlega weryfikacji przez właściwy organ podatkowy w toku, np. postępowania kontrolnego, postępowania podatkowego, czy też czynności sprawdzających.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, że wniosek w zakresie określenia właściwej stawki dla amortyzacji samochodu osobowego w dniu 12 czerwca 2013 r. został rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-265/13-5/TW.

Natomiast wniosek dotyczący podatku od towarów i usług rozpatrzony został odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl