ILPB1/415-256/13-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2013 r. (data wpływu 4 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 31 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 4 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem firmy; prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług leśnych oraz sprzedaży hurtowej drewna.

Z uwagi na osiągane w firmie obroty, prowadzona jest księga handlowa. Podatek dochodowy Wnioskodawca rozlicza na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płacąc podatek liniowy.

W dniu x stycznia 2013 r. firma zawarła umowę leasingu operacyjno-finansowego, którego przedmiotem jest maszyna leśna, jaka będzie wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej w firmie Wnioskodawcy.

Z wyżej wymienionej umowy wynika, iż korzystającym jest firma Wnioskodawcy, a finansującym firma leasingowa. Zawarta umowa leasingu operacyjno-finansowego spełnia warunki określone w art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o p.d.o.f. (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

Podstawowy okres umowy leasingu to 60 miesięcy. Odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu dokonuje finansujący (leasingodawca). W dniu x grudnia 2012 r. Zainteresowany zapłacił zaliczkę w wysokości 20% wartości ceny nabycia do firmy, od której finansujący nabywa przedmiot umowy leasingu, nazwany w umowie "Zbywca". Był to warunek konieczny aby zamówić maszynę leśną u zbywcy.

Dostarczenie maszyny leśnej przez zbywcę ma nastąpić na początku marca 2013 r. Zaliczka wpłacona Zbywcy w momencie podpisania powyższej umowy leasingu została przekształcona w zaliczkę finansującego na poczet opłaty wstępnej. Z umowy leasingu wynika, iż "prowizja przygotowawcza i opłata wstępna stają się wymagalne w terminie siedmiu dni od daty zawarcia niniejszej umowy".

Za opłatę wstępną w wysokości 20% została wystawiona faktura z dniem: x.01.2013 r. z datą sprzedaży: x.02.2013 r. Wartość netto wykazana w fakturze od leasingodawcy została zaksięgowana w całości, jednorazowo w ciężar kosztów w miesiącu lutym 2013 r.

W sprawie, której dotyczy opisany przez Wnioskodawcę zaistniały stan faktyczny nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrolne ani sądowo-administracyjne.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany podał, że wartość netto wykazana w fakturze dotyczącej opłaty wstępnej została zarachowana jednorazowo w księgach rachunkowych w miesiącu lutym 2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo opłatę wstępną leasingu operacyjno-finansowego w jej pełnej wysokości, tj. całej kwoty netto w ciężar kosztów w miesiącu otrzymania faktury, tj. w lutym 2013 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt opłaty wstępnej od umowy leasingu operacyjno-finansowego należy uznać za koszt podatkowy jednorazowo, w momencie poniesienia tego kosztu, to jest w lutym 2013 r. Zdaniem Zainteresowanego, wstępna opłata leasingowa powinna zostać zaliczona do kosztów jednorazowo w dacie jej poniesienia, bez konieczności rozliczania jej w czasie, ponieważ w umowie leasingu nie znajduje się zapis, zgodnie z którym opłata wstępna jest opłatą na poczet usługi wykonywanej przez okres jej trwania. Opłata wstępna ma charakter opłaty samoistnej i nie jest przypisana do poszczególnych rat leasingowych. Jej poniesienie stanowiło warunek konieczny do realizacji umowy leasingu.

Takie samo stanowisko zajęła Izba Skarbowa w Łodzi, wydając indywidualną interpretację podatkową w dniu 4 lutego 2013 r. sygnatura: IPTPB/415-663/12-4/KSU.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

W przypadku, kiedy umowa leasingu w istocie spełnia wszystkie warunki określone w art. 23b ww. ustawy, to poniesione przez korzystającego, opłaty ustalone w umowie leasingu w podstawowym okresie umowy, z tytułu używania przedmiotu leasingu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Rozstrzygając kwestię momentu zaliczenia wstępnej opłaty leasingowej do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej przez podmiot prowadzący księgi rachunkowe, należy brać pod uwagę zasady potrącania kosztów uregulowane w art. 22 ust. 5-5d powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 5 cytowanej ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

W myśl natomiast art. 22 ust. 5c powołanej ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Przy czym, w myśl art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powyższego przepisu wynika, że pojęcie dnia, na który ujęto koszt, powinno być rozumiane zgodnie z przepisami ww. ustawy, określającymi do jakich okresów rozrachunkowych przyporządkowane są koszty i przychody. Kluczowe znaczenie ma tu zasada współmierności, zgodnie z którą w księgach rachunkowych firmy trzeba ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty, przy czym nie jest istotna ani data wystawienia przez kontrahenta faktury, ani moment jej faktycznego zaksięgowania (rozumianego jako czynność techniczno-rachunkowa).

Jednocześnie zgodnie z art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.), jednostka może w ramach przyjętych zasad (polityki) rachunkowości stosować uproszczenia, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na realizację obowiązku określonego w ust. 1.

Innymi słowy, przyporządkowanie księgowe danego kosztu do okresu sprawozdawczego zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości pozwala na określenie dnia, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych, w rozumieniu art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjno-finansowego, spełniającego warunki art. 23b ust. 1 powołanej ustawy, na maszynę leśną. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych Zainteresowany prowadzi księgi handlowe. Wartość netto wykazana w fakturze dotyczącej opłaty wstępnej została zarachowana jednorazowo w księgach rachunkowych w miesiącu lutym 2013 r.

Reasumując, Wnioskodawca mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo opłatę wstępną leasingu operacyjno-finansowego w jej pełnej wysokości, tj. całej kwoty netto w ciężar kosztów w miesiącu otrzymania faktury, tj. w lutym 2013 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Do wniosku Zainteresowany dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.